Canım inan bana çok gereksiz. Özenme hiç o hayatlara. Eşin ile sinemaya gidin, o bile ilaç gibi gelir. Benim de arkadaşlarım var her hafta bir yerde, her gün neredeyse bir etkinlikte. Hepsi bana kızıyor elini ayağını çektin diye ama o kadar yorucu ki... benim maddi imkânım da var üstelik. Üç sene önce her gün gezen ben son üç senedir keşke yavaş yaşasaydım diyorum. Çünkü o kadar hızlı yaşadık ki şimdi aynı şeyleri tekrar tekrar yapmak sıkıcı geliyor. Geçen akşam eşime bir yere gitmek istemiyorum da araba ile öyle boş boş gezesim var dedim. Dün akşam üstü aradı hadi hazırlan diye çıktık araba ile şehirde turladık. Sonra birbirimize bakıp, yemeği evde yiyelim dedik eve yemek söyledik. Dışarısı o kadar kalabalık ki biz artık kıyafet alışverişini bile internetten yapıyoruz. Avmler tıklım tıklım, boğucu. Hani maddi imkân diyorsun ama inan olsa da belli bir süre sonra her şey sıkıyor, boğuyor. Anlık mutluluk hepsi. Beni hayatta deli gibi mutlu edecek tek alışveriş kitap alışverişidir. Tek seferde gider kitapçı da 2 saat gezer 15-20 tane alır çıkarım. Normalde mutsuz olmasam da o an başka mutlu olurum. İstersen harcayabileceğin sınırsız miktarda paran olsun, istersen dünyayı gez yine mutsuz olacak bir şey bulursun. Hiçbir derdim yok mesela, şuan kendi kendime triplerdeyim.