Erkek arkadaşımla konuşurken şakasına bi ruj isteyip bana bunu alır mısın falan dedim. Almayacağını biliyordum hoş tamam alayım dese de kabul etmezdim.
Öylesine sohbet ediyorduk işte.
Bi şeyler söyledi, öpeyim bi falan dedi. Önce rujumu al deyip güldüm. Ama takılıyoruz yani. Beni gayet iyi tanıyor. O da gelip ''bana şu mercedesi alsana'' falan der yani.
'' O zaman ben sana ruj seti alsam bana daha farklı muamele uygulaman lazım, daha farklı şeyler yapmalısın '' falan dedi.
O an böyle içime resmen bi şey oturdu.
Bi kaç gün önce sırf sakalları gitmesin diye tutup kendi teklif etmişti almayı. Böyle bi şeyi kabul edecek olsam zaten o an hadi gel alalım ısrarlarına karşılık verip aldırırdım aldıracağımı. Kesinlikle kabul etmedim ve aldırmadım.
Böyle bi şeye ihtiyacım yok zaten benim.
Şuan aklımdan söylediği şey çıkmıyor. Böyle içime bi ağırlık çöktü resmen.
Napsamda atsam içimden bu şeyi ?

Beyefendi doğum günümü bile kutlamayı unuttu zamanında. Ki benim doğum günüm bizim yıl dönümümüz aynı zamanda.
Şimdi onun doğum günü yaklaşıyor. Ama aldıklarımıda hazırladıklarımıda atıcam gitsin onun için hiç bi şey yapasım kalmadı.
Ağlamamak için sıkıyorum da sıkıyorum kendimi. Resmen içime oturan o ağırlığı kaldıramıyorum. Kabullenemiyorum..