Kesinlikle katılıyorum muhtemelen hastalığı şizofreni gibi birşeydir diye geçti aklımdan.
Bu bir rahatsızlık babanız hasta sonuçta. Utanılacak birşey değil. SoylemelisinizMerhaba öncelikle. 3-4 aydır yıllardır yaşadığım bir burukluğu dahada derinden yaşıyorum. 25 yaşındayım. 18 yaşımda ailemden farklı bir şehire taşındım üniversite için bu ilde teyzemler ve dayımlar da var. Babam devlet memuru çok naif bi insandı. Ama ailesiyle yer yurt davaları yüzünden yıllarca problem yaşadık babam yüzlerine hiçbişey söylemedi trip atar gibi kendini geri çekti ve elinde ev dışında hiçbişey kalmadı kardeşide ortak sükkanı devraldı evler arabalar aldı. Bunları kaldıramadı psikolojik olarak ben lisedeyken babamda aşırı derecede şüphe hastalığı başladı annemde eğitimsizlikten belki bunun bi hastwlık olduğunu 6-7 sene anlayamadı bizde çocuktuk. Ben üniversiteye geçtikten sonra babam istifa etmiş sebebsiz yere hastaneye yatırdık çıkınca 1-2 sene iydi sonra tekrar nüksetti. Okadar zor bi insanki hastalığını kabul etmedi emekliliğini zar zor ettirdik. 3 yıldır evde dahada beter oldu. Sürekli evde birilerinin ona zarsr vermeye çalıştığını kurdu herkese rezil olduk misafir çağıramaz olduk. Ne hastaneye götürebildik ne ilaçlarını kullandırwbildik varsa yoksa ailesi ona zarar vermeye çalışanlar. Şiddet eğilimli değildi ama sürekli trip atıyordu bize. Kardeşim geçen sene yanıma twşındı işe girdi. Annemde kaldıramadı bukadar yıldan sonra anneannemin yanındaydı 1 senedir Bu sırada emekli maaşına rağmen gidip çekmiyor ve okadar zayıflamış ve çökmüşki her gördüğümde ağlıyorum mahfolduk elimizden birşey gelmiyor. Bizde kardeşimle gidip mahkemeye başvurduk tekrar hastaneye yatırdık. Bu arada ciddi düşündüğüm biri var 4 yıldır ilişkim var ama babamın durumunun belirsizliğinden utandığımdwn hiç bişey söyleyemedim. Evlenme teklifi aldım geçen ay 2-3 ay sonrasına isteme planlıyorlar. Annem yaz için bizim yanımızdaydı ailesi kız görmesine geldi. Babamı hergün arıyorum düzelmiştir belki diye ama her aradığımda yalvarıyorum baba tamam kimse senle uğraşmayacak yanıma twşının burdw düzen kuralım sürekli devlet yapılanları telafi ederse biryerlere giderim yoksa asla gerekirse şehit olurum. İki gündür de açmadı galiba öğrendi bizim yatırdığımızı. Ben ne yapacağımı bilmiyorum. Herkesin çok normal bir şekilde geçirdiği süreci ben her gece ağlayarak geçiriyorum. Ben insanlara ne diyeceğim. Babam gelmeyecek ama neden ben ne yapayım okadar çaresizim okadar yalnızım ki sözlüm hep diyodu babanla niye konuşmuyosun niye hiç gelmiyor buraya seni merwk etmiyormu diye. Bende içine kapanık asosyal annemle konuşurken genelde konuşuyorum diyodum bazen iyi bazen kötüydü şuan en kötü halinde. Ne olur bana fikir verin insanlara ben ne diyeceğim. Sizin oğlunuz kardeşinizin evlenmek istediği kız gelip size benim babam istemede olmayacwk çünkü gelmek istemiyor evden dışarı çıkmıyor çünkü twkip edildiğini düşünüyor ben umrundw değilim mi demeliyim. Allah aşkına bana akıl verin. Öyle bunaldım ki bazen dua ediyorum Allahım madem şifa vermiyosun bari canını al insanlara bişey diyebileyim kardeşim ben annemde usandık bittik artık
hayırsız evlat dedikleri bu olsa gerek işte..
Hayırsızlik daha iyi en azından hayırsız bırakır kaçar . Bu başka bir tür ölsün istiyor hasta olduğu için . Adam durduk yere hasta olmamış
Babasıyla o kadar alakasız ki bırak hastalığının ismini bilmek, yaptığı ve söylediklerini keyfi söylüyormuş gibi adamı aşağılıyor. Hastalığın ciddiyetinin farkında değil resmen, bir nevi bilinçli yaptığını düşünüyor.
Yahu bi silkelenebilir misiniz... size ne elalemin düşüncelerinden. Ne demek canını al tövbe ya. Benim babam istememde oradaydı ve evlenmemi istemediği için neler yaptığını ben biliyorum. Ama napayim atayım mı bak hasta da değil. Bunun olacağını bile bile attık adımlarımızı. Cok empatik bir insanım ama bazi insanları anlamakta zorlanıyorum. Kendimi sizin yerinize koyuyorum babamın olmayacağı için üzülürdüm. Ama hala nefes alıyor ya şükrederdim. Hasta psikolojisi kadar yakınlarının psikolojileri davranışları da önemli. Yardımcı olmak yerine çareyi ağlayıp sizlamakta bulmuşsunuz. Yargilamiyorum haddim değil ama tükendik bittik nedir ya. Ne yazarsaniz yazın babanızın hastalığından düpedüz utaniyorsunuz. Hala millete açıklama yapma telasindasiniz. Yok babanızın umrunda degilmissiniz babanız şu an hasta ve bu bu yüzden böyle. Az sevginizi gösterin, sarılın nasil sizle empati kurulmasını istiyorsanız babanızla empati kurun. Başımıza ne geleceği belli değil. Ayni şeyi ilerde sizde yaşayabilirsiniz. Düşünsenize çocuklarınız sizin verdiğiniz tepkileri size veriyor. Biraz mantıklı hareket edin. Güçlü olunMerhaba öncelikle. 3-4 aydır yıllardır yaşadığım bir burukluğu dahada derinden yaşıyorum. 25 yaşındayım. 18 yaşımda ailemden farklı bir şehire taşındım üniversite için bu ilde teyzemler ve dayımlar da var. Babam devlet memuru çok naif bi insandı. Ama ailesiyle yer yurt davaları yüzünden yıllarca problem yaşadık babam yüzlerine hiçbişey söylemedi trip atar gibi kendini geri çekti ve elinde ev dışında hiçbişey kalmadı kardeşide ortak sükkanı devraldı evler arabalar aldı. Bunları kaldıramadı psikolojik olarak ben lisedeyken babamda aşırı derecede şüphe hastalığı başladı annemde eğitimsizlikten belki bunun bi hastwlık olduğunu 6-7 sene anlayamadı bizde çocuktuk. Ben üniversiteye geçtikten sonra babam istifa etmiş sebebsiz yere hastaneye yatırdık çıkınca 1-2 sene iydi sonra tekrar nüksetti. Okadar zor bi insanki hastalığını kabul etmedi emekliliğini zar zor ettirdik. 3 yıldır evde dahada beter oldu. Sürekli evde birilerinin ona zarsr vermeye çalıştığını kurdu herkese rezil olduk misafir çağıramaz olduk. Ne hastaneye götürebildik ne ilaçlarını kullandırwbildik varsa yoksa ailesi ona zarar vermeye çalışanlar. Şiddet eğilimli değildi ama sürekli trip atıyordu bize. Kardeşim geçen sene yanıma twşındı işe girdi. Annemde kaldıramadı bukadar yıldan sonra anneannemin yanındaydı 1 senedir Bu sırada emekli maaşına rağmen gidip çekmiyor ve okadar zayıflamış ve çökmüşki her gördüğümde ağlıyorum mahfolduk elimizden birşey gelmiyor. Bizde kardeşimle gidip mahkemeye başvurduk tekrar hastaneye yatırdık. Bu arada ciddi düşündüğüm biri var 4 yıldır ilişkim var ama babamın durumunun belirsizliğinden utandığımdwn hiç bişey söyleyemedim. Evlenme teklifi aldım geçen ay 2-3 ay sonrasına isteme planlıyorlar. Annem yaz için bizim yanımızdaydı ailesi kız görmesine geldi. Babamı hergün arıyorum düzelmiştir belki diye ama her aradığımda yalvarıyorum baba tamam kimse senle uğraşmayacak yanıma twşının burdw düzen kuralım sürekli devlet yapılanları telafi ederse biryerlere giderim yoksa asla gerekirse şehit olurum. İki gündür de açmadı galiba öğrendi bizim yatırdığımızı. Ben ne yapacağımı bilmiyorum. Herkesin çok normal bir şekilde geçirdiği süreci ben her gece ağlayarak geçiriyorum. Ben insanlara ne diyeceğim. Babam gelmeyecek ama neden ben ne yapayım okadar çaresizim okadar yalnızım ki sözlüm hep diyodu babanla niye konuşmuyosun niye hiç gelmiyor buraya seni merwk etmiyormu diye. Bende içine kapanık asosyal annemle konuşurken genelde konuşuyorum diyodum bazen iyi bazen kötüydü şuan en kötü halinde. Ne olur bana fikir verin insanlara ben ne diyeceğim. Sizin oğlunuz kardeşinizin evlenmek istediği kız gelip size benim babam istemede olmayacwk çünkü gelmek istemiyor evden dışarı çıkmıyor çünkü twkip edildiğini düşünüyor bendeğilim mi demeliyim. Allah aşkına bana akıl verin. Öyle bunaldım ki bazen dua ediyorum Allahım madem şifa vermiyosun bari canını al insanlara bişey diyebileyim kardeşim ben annemde usandık bittik artık
Düzeltme: Utanmak değil bir iyi bir kötüydü ben babama bugüne kadar birkere kötü kelime kullanmadım birkete kalbini kırmadım. Yeri geldi cebimde dinleme cihazı aradı. Daha neler neler çok yıprandık biraz empati ywpabilirsiniz. Ve bu hastalığı yaşamayan bilemez etrafındaki insanları nasıl yıprattığını.
ben de bu yorumları anlamiyorum yaşınız küçük ona veriyorum vs. Yaşı 25 konu sahibinin. Kaç yaşında olması gerekiyor mesela psikolojik hastalıkların utanılacak bir şey olmadığını bilmek için? Bence 13 en geç 15
Merhaba öncelikle. 3-4 aydır yıllardır yaşadığım bir burukluğu dahada derinden yaşıyorum. 25 yaşındayım. 18 yaşımda ailemden farklı bir şehire taşındım üniversite için bu ilde teyzemler ve dayımlar da var. Babam devlet memuru çok naif bi insandı. Ama ailesiyle yer yurt davaları yüzünden yıllarca problem yaşadık babam yüzlerine hiçbişey söylemedi trip atar gibi kendini geri çekti ve elinde ev dışında hiçbişey kalmadı kardeşide ortak sükkanı devraldı evler arabalar aldı. Bunları kaldıramadı psikolojik olarak ben lisedeyken babamda aşırı derecede şüphe hastalığı başladı annemde eğitimsizlikten belki bunun bi hastwlık olduğunu 6-7 sene anlayamadı bizde çocuktuk. Ben üniversiteye geçtikten sonra babam istifa etmiş sebebsiz yere hastaneye yatırdık çıkınca 1-2 sene iydi sonra tekrar nüksetti. Okadar zor bi insanki hastalığını kabul etmedi emekliliğini zar zor ettirdik. 3 yıldır evde dahada beter oldu. Sürekli evde birilerinin ona zarsr vermeye çalıştığını kurdu herkese rezil olduk misafir çağıramaz olduk. Ne hastaneye götürebildik ne ilaçlarını kullandırwbildik varsa yoksa ailesi ona zarar vermeye çalışanlar. Şiddet eğilimli değildi ama sürekli trip atıyordu bize. Kardeşim geçen sene yanıma twşındı işe girdi. Annemde kaldıramadı bukadar yıldan sonra anneannemin yanındaydı 1 senedir Bu sırada emekli maaşına rağmen gidip çekmiyor ve okadar zayıflamış ve çökmüşki her gördüğümde ağlıyorum mahfolduk elimizden birşey gelmiyor. Bizde kardeşimle gidip mahkemeye başvurduk tekrar hastaneye yatırdık. Bu arada ciddi düşündüğüm biri var 4 yıldır ilişkim var ama babamın durumunun belirsizliğinden utandığımdwn hiç bişey söyleyemedim. Evlenme teklifi aldım geçen ay 2-3 ay sonrasına isteme planlıyorlar. Annem yaz için bizim yanımızdaydı ailesi kız görmesine geldi. Babamı hergün arıyorum düzelmiştir belki diye ama her aradığımda yalvarıyorum baba tamam kimse senle uğraşmayacak yanıma twşının burdw düzen kuralım sürekli devlet yapılanları telafi ederse biryerlere giderim yoksa asla gerekirse şehit olurum. İki gündür de açmadı galiba öğrendi bizim yatırdığımızı. Ben ne yapacağımı bilmiyorum. Herkesin çok normal bir şekilde geçirdiği süreci ben her gece ağlayarak geçiriyorum. Ben insanlara ne diyeceğim. Babam gelmeyecek ama neden ben ne yapayım okadar çaresizim okadar yalnızım ki sözlüm hep diyodu babanla niye konuşmuyosun niye hiç gelmiyor buraya seni merwk etmiyormu diye. Bende içine kapanık asosyal annemle konuşurken genelde konuşuyorum diyodum bazen iyi bazen kötüydü şuan en kötü halinde. Ne olur bana fikir verin insanlara ben ne diyeceğim. Sizin oğlunuz kardeşinizin evlenmek istediği kız gelip size benim babam istemede olmayacwk çünkü gelmek istemiyor evden dışarı çıkmıyor çünkü twkip edildiğini düşünüyor ben umrundw değilim mi demeliyim. Allah aşkına bana akıl verin. Öyle bunaldım ki bazen dua ediyorum Allahım madem şifa vermiyosun bari canını al insanlara bişey diyebileyim kardeşim ben annemde usandık bittik artık
Düzeltme: Utanmak değil bir iyi bir kötüydü ben babama bugüne kadar birkere kötü kelime kullanmadım birkete kalbini kırmadım. Yeri geldi cebimde dinleme cihazı aradı. Daha neler neler çok yıprandık biraz empati ywpabilirsiniz. Ve bu hastalığı yaşamayan bilemez etrafındaki insanları nasıl yıprattığını.
