- 16 Şubat 2012
- 1.577
- 504
- 323
herkese merhaba. bir sorunum var ve bunu sizinle paylaşmak istedim. umarım beni yanlış anlamazsınız.ve vicdanınız doğrultusunda beni yönlendirin lütfen. ben 2,5 yıl oldu eşimden ayrılalı. 26 yaşındayım. ve hayatıma hiç bir erkek sokmayacağım dedim kendi kendime. şimdi boşanalı az bir zaman oldu fevri bir karar seninki diyebilirsiniz ama insan kendini tanıyor haliyle. bir iki karşıma insan çıktı ayrıldıktan sonra. lakin yapamıyorum , konuşmak dahi istemiyorum. başıma bir dert almak istemiyorum. biri hayatımda olursa onu ve ailesini dert olarak görüceğimi düşünüyorum kaldıki kendimde yapamam artık sorun yaşamak istemiyorum. çünkü ailemle gerçekten çok mutluyum. huzurluyum Allah'a şükür. (annem kardeşim ben beraberiz)
gel gelelim ben anne olmak istiyorum. çocukları inanılmaz seviyorum. maddi manevi her türlü sorumluluğu karşılayabilecek durumdayım. evlatlık almak istedim. araştırdım 30 yaşını dolduran bekar da evlat sahibi olabiliyor diye. ama şöyle bir durumda var ki ben bebeğim olacaksa bebeğimi içimde hissetmek büyütmek isterim. o duyguyu da yaşamak istiyorum. annem e konuyu açtım bekle hayatına biri çıkar falan diyor. ailem soğuk bakmıyor bu duruma sadece pişman olurum düşüncesi içindeler. ama ben istemiyorum kimseyi olsa bile aynı sorunların yaşanacağına eminim. çünkü artık doğru düzgün insan yok artı ben de kıskanç bir yapıda olduğum için açıkçası ilişkiye zarar veren %50lilik kısmı da ben oluşturuyorum . o yüzden evlilik beraberlik düşünmüyorum .
kıbrısta bu işlemi gerçekleştiren merkez var. bir evlat sahibi olmak sonsuz sevgimi vermek istiyorum. beni yadırgamayın lütfen, anne olmayı herşeyden çok istiyorum. böyle yapan var mı? bu durum , arzum hakkında düşüncelerinizi benimle paylaşırsanız sevinirim.
teşekkürler.
gel gelelim ben anne olmak istiyorum. çocukları inanılmaz seviyorum. maddi manevi her türlü sorumluluğu karşılayabilecek durumdayım. evlatlık almak istedim. araştırdım 30 yaşını dolduran bekar da evlat sahibi olabiliyor diye. ama şöyle bir durumda var ki ben bebeğim olacaksa bebeğimi içimde hissetmek büyütmek isterim. o duyguyu da yaşamak istiyorum. annem e konuyu açtım bekle hayatına biri çıkar falan diyor. ailem soğuk bakmıyor bu duruma sadece pişman olurum düşüncesi içindeler. ama ben istemiyorum kimseyi olsa bile aynı sorunların yaşanacağına eminim. çünkü artık doğru düzgün insan yok artı ben de kıskanç bir yapıda olduğum için açıkçası ilişkiye zarar veren %50lilik kısmı da ben oluşturuyorum . o yüzden evlilik beraberlik düşünmüyorum .
kıbrısta bu işlemi gerçekleştiren merkez var. bir evlat sahibi olmak sonsuz sevgimi vermek istiyorum. beni yadırgamayın lütfen, anne olmayı herşeyden çok istiyorum. böyle yapan var mı? bu durum , arzum hakkında düşüncelerinizi benimle paylaşırsanız sevinirim.
teşekkürler.
