Gelme.
Bak gelirsen çok şey değişir. Ben olmadan ne yapar yalnızlık? Eğer gelirsen kim ıslatır benim yastığımı? Sarı sokak lambalarına, yağmurlu kaldırımlara, sigara dumanına kim dost olur? Yazık değil mi onlara? Senden daha çok yanımda oldular, senden daha çok ısıttı mesela beni küçük odam. Senden daha çok ağladı annem bana, senden daha çok katlandı bana yumrukladığım duvarlar, senden daha çok benimleydi çünkü sinir krizlerim! Şimdi sen gelirsen
Yalnız kalacak yalnızlığım. Şimdi sen gelirsen. Kendime gelmek zorunda olacağım! Uzun zamandır koptuğum şu hayata dönmek, üstünde hiç uyunmamış yatağımda uyumak zorunda kalacağım, seni düşünerek halının üstünde, pencere kenarında uyuduğum gecelerden sonra yapamam. Gelme! Gelirsen ihanet etmem lazım onlara, onlar senden daha çok benimle oldu, daha çok sevdi. Senin kadar olmasa da beni mutlu etti mesela ucu kıvrık kitabım, sen mutluluğu hak edene vermediysen, ben senin gibi olamam. Beni hak eden onlarsa, ben onlarlayım sevgilim. Sen şimdi git, bensiz hayatında eksilmeyen gülücüklerinle ol. Eğlenmekten eve girmediğin günlerde gezdiğin sokaklara git, o sokaklarda elini tutanları öp. Ben
ben yastığıma sarılır, ben, yalnızlı
boş versene.. ben bir bok yapamam! Masam beni çağırıyor, yemek yemeliymişim. Kendine nasıl bakarsan bak, ben gidiyorum, peşimden gelme.