Canım o kadar yanıyorduki , ve seni o kadar çok seviyordum ki.. -‘Bitti’ demiştim ‘bitsin istiyorum.. ‘ Halbuki istemiyordum , ben deli gibi seni istiyordum.. Seninle bir ömür.. Seninle bir gelecek.. Ve içinde biz olduğumuz yarınlar.. Ama hayat ve sen buna izin vermediniz.. Hayat ayrılmamız için uğraşıyordu sende sanki beni sevmediğini kanıtlıyordun ona paralel.. Oysa sen çok se...viliyordun.. Öyle pembeydiki seninleyken her şey.. Gözüm görmüyor yüreğim kaymıyordu bir başkasına asla.. Her gün hiç sıkılmadan usanmadan yanına geliyordum hemde ilk günkü heyecanımla.. Bir tarafım utanıyordu hala bir tarafımsa seni benimsemişti çoktan.. Önce öpüyordum seni sanki epeydir görüşmüyormuşuz gibi.. Sonrada nasıl olduğunu soruyordum sanki bilmiyormuşum gibi.. Bazen ben erken gelirdim ve beklerdim seni.. Her zamanki yer ve saatte.. Geldiğimi haber verirdim , bazen erken gelmemin sebebini sorardın bazende bekletiyor muyum derdin.. Bilmezdin beş dk daha fazla görmek için geldiğimi ve beklemekten hiç sıkılmadığımı.. Sonra gelirdin.. Sende öperdin önce.. Sonra o o zamanlar bayıldığım sesinle ‘Bebeğimm’ derdin.. Yüzünde hafif bir gülümseme.. Ne yapıcağımız belli olurdu ama yinede ne yapıyoruz derdik birbirmize.. Başlardık yürümeye.. Bazen o utangaç benden eser kalmaz tutverirdim elini bazende senden beklerdim.. Sende hiç bekletmezdin.. Hatta bazen kızardın bile ‘Biz neyizde böyle uzak yürüyoruz’ diye.. Hoşuma giderdi beni benimsemen.. İlişkimizi benimsemen.. Aynı yere otururduk aynı şeyleri söylerdik içmek için.. Sonra kolunu atardın sarılırdın.. Bazen bakardın gözlerimin içine içine.. Ya bir iki mısra okurdun yada seni seviyorum derdin.. Hiç fark etmezdi gözlerime bakman yeterliydi.. O ela gözlerinle.. Bıraksalar içlerine girip dalardım öyle.. Zaman çabuk geçerdi.. Konuşamamaktan yakınırdık sonra.. Bugünde konuşamadık derdik ve gülerdik.. Benim kısıtlı zamanıma hep bir engel çıkartırdın.. Beş dk daha beş dk daha diye diye geç girerdim eve.. Olsun değerdi ya seninle.. Geceleri sabahlara kadar konuşurduk.. Hani konuşamamıştık ya.. Ertesi günün planını yapardık.. Güzeldi.. Ama hep böyle değildi arada bir atışırdık.. Kıskanırdın beni.. Hoşuma giderdi benimde ve daha çok severdim seni.. Bir keresinde yine beraberdik.. Seni kızdırıcak bir şey yapmış olmalıyım ki bağırmıştın bana.. Bense şaşkın ağlamaya başlamıştım.. Tutamamıştım işte kendimi.. Sonra geldin yanıma ve sarıldın bana özür diledin defalarca.. Öptün sardın sarmaladın kollarınla.. Sana dayanamazdımki ben.. İndirivermiştim yelkenleri suya.. Hayaller kurardık.. Yapıcaklarımıza dair.. Herşey ‘bizim’ istediğimiz gibi olucaktı.. Yaşımız küçüktü ama evlilik hayali bile kurardık.. Bazen komik ve abartı gelirdi ikimizede birbirimize bakıp gülerdik kendimize.. Sonra bir keresinde durduk yere aşağıya in demiştin , şaşırmıştım.. Gelmiştin , halbuki daha önceki gün birlikteydik.. Sarılmıştın biranda.. Ben şaşkın ama kollarına bırakmıştım kendimi.. Uzunca bir süre öyle kalmıştık.. Sonra kulağııma beni sevdiğini fısıldadın.. Öyle çok etkilenmiştimki sebebini bile sormadım.. Sadece daha çok sevdim seni.. Daha çok , daha çok.. Bir keresinde bir keresinde.. Bir keresinde.. O kadar çok varki içinde sen olan anılarım.. Ama anılar sadece.. Çok sonra sevgin bitti senin.. Erkekliğin ağır bastı.. Dayanamadım bu bitişe.. Ağır geldi banada bir şeyler.. Ve bitsin diyiverdim işte.. Ama sevmediğimden değil.. Öyle gerektiriyordu bir şeyler.. Kendime olan saygım bunu istiyordu.. Ve bitti. Ama ben seni çok sevdim.. Bilmedin sen içimdeki haykırışlarımı çığlıklarımı duymadın.. Ağlamalarım sahte geldi bitiren taraf olduğum için.. Ama bir bilsen ben ne çektim.. Hergün isminle uyanıp isminle batırıyordum güneşi.. Uyku yoktu sadece özlem ve gözyaşı vardı.. Nasıl özlüyordum seni.. Aynı yere aynı vakitte gidiyordum ama seni bulamıyordum.. Bir başkasının elini tutamıyordum.. Sarılamıyordum kimseye.. Kokunu arıyordum içime çekmek sindirmek istiyordum.. Çok özlüyordum.. Hayallerimiz son bulamadı bizim.. Biz’de kalmadı ortada.. Yoktun, yoktuk işte.. Ve bu öyle dayanılmazdıki.. Sen yine gel bir anda çık gel sarıl bana istiyordu içim.. Ama bu hiç olmadı.. Bir daha seni görmedim bile uzunca bir süre.. Şarkımızı dinliyordum.. Çalıyordu kulaklarımın içinde senin sesinle.. Özlüyordum , Özlüyordum .. Dayanamıyordum bazı geceler.. Bir tarafım kırgındı bir tarafımsa hala senin.. Adil değildi bu.. Kaç kez dön diyesim geldi ama kabullenemedi yüreğim.. Kırılmıştı incinmişti bir kere.. Kaç son defa bitirdim seni.. Sana dair her şeyi. Ama hiç son olmadı.. Kimseye katlanamadım senden sonra.. Ben seni istiyordum yüreğim seni istiyordu.. Ama artık imkansızdı.. Sen bilmedin belkide hala bilmiyorsun ama ben çok sevdim.. Ne çektiğimi kimsenin bilmediği senden uzakta seni görmeden seni hissetmeden geçen bir yıl.. Herşey o kadar çabuk geliyorki gözüme şimdi.. Ama ben ne çok sevmişim seni.. İnkar etmiyorum sevdim.. Çok hemde.. Vazgeçemeyecek kadar çok.. Sen bilsende bilmesende ve ben kabullensemde kabullenmesemde çok , çok sevdim.. Şimdi yıl oldu.. Nerdesin kimlesin bilmiyorum.. Hoş bilememde zaten.. Neler bırakmışım ardımda neler geçmiş benden.. Ama geçmiş.. Ve / bitmiş..