ne kadar safmışım meğer...
hadi koca kız... artık büyüdün. artık ders aldın. yarın sabah kalkmak zorundasın. yapman gereken işler var öyle değil mi? o sınavı kazanacaksın biliyorsun değil mi... birileri seni bırakır ama sen kendinden vazgeçme olur mu. mantığını gömdün bir süreliğine ama onu çıkarıp tekrar yerine koymayı da unutma hiçbir zaman...
üzülme bu kadar. değmiyor kimseye gördüğün gibi.
aileni düşün diyorlar. sen hiç aileni de sevmedin onlar da seni pek sevmedi ama kimse anlamaz. yinede sana baktıkları için onlara borçlusun. para kazanıp onlara yardım edeceksin. hem onlardan saygı göreceksin...
yazmayı ne de çok seviyorsun. birde çok hızlı ve hatasız yazmaya alışsan iyi edersin.. biliyorsun ... öhöm.
bugün gizlice ağladın yatağın içinde. kısa sürdü ama gözyaşlarının sıcaklığından yanakların yandı. hani ağlamazdın sen koca kız... bak ağlattı seni. hem de bu ikinciydi. ama bir daha ağlamazsın sen, bu sondu. bu son ağlamandı onun için.
her neyse... arkadaşım bugün bana depresyona girdiğimi söyledi. bende ona hadi ya, kendimden habersiz depresyonda mıyım ben şimdi dedim. o da öylesin dedi. bütün internet hesaplarımı kapatmam, kendi kendime konuşup gülmem, insanlardan kaçmam, arada dellenmem belirtileriymiş. onu bunu bilmem ama bu interneti hayatımdan bir parça da olsa çıkarmama sevindim, kararlıyım. neyse, yine de çok üzgünüm ben. hemde çok. gökdelenden attın sen beni, ve arkana bakmadan gittin. işte böyle acıttın sen beni. çok acıttın hem de...