Şu anki aklınız olsa çocuk ister miydiniz?

banulk

Üye
Kayıtlı Üye
19 Haziran 2025
122
40
13
30
Arkadaşlar merhaba. Biz eşimle bir yıldır evliyiz. Ve artık eşim çocuk istiyor. O çok hevesli bu konuda. Aslında ben de istiyorum ancak sorumluluk konusunda gözüm korkuyor. Etrafa bakınca çocuğu olanların sanki hayatları bitmiş gibi görüyorum. Yanlış anlamayın elbet kimsenin hayatı bitmiyor ama kendilerini unutuyorlar. Eşleriyle eskisi gibi olmuyorlar falan. Ben eşimle şu an çok güzel anlaşıyorum. Birbirimizle çok güzel ilgileniyoruz şu an ama çocuktan sonra öyle olmazsa diye korkuyorum bir de ben tek çocuk istemiyorum. Birkaç tane çocuk istiyorum açıkçası. E öyle olunca da gözüm daha çok korkuyor iki-üç çocuğum olursa tamamen kendimi evliliğimi unutup sadece çocuklara odaklanmak zorunda kalırsam diye korkuyorum bir de ben rahata çok düşkün biriyim. Aile evinde de öyleydim evlendim yine öyleyim. Keyfimden ödün vermem gündüzleri biraz iş görsem hemen kendimi ödüllendiririm film açarım bir şeyler yerim falan. Bu kadar rahatına düşkün biri için çok zor olur mu? Lütfen benim gibi olup deneyimleyenler bana akıl versin. Siz neler yaşadınız pişman oldunuz mu?
 
Burda en büyük rol eşinize düşecek o yüzden bunu açık açık eşinizle konuşacaksınız ne kadar güven verir siz bilirsiniz . genelde erkekler istiyor doğduktan sonra %50 si değişiyor . eşinizi iyi tanıdığınızdan ve size her konuda destek olacağından eminseniz öyle yapın . Bu sadece ev işi temizlik bebek bakımı değil ama psikolojik olarak da size destek olacak biri mi tüm detaylarıyla düşünmelisiniz . Çocuk bir günlük değil bir ömürlük .

Bu arada korkutmak istemem ama çoğu anne olanlar vakit bulup yemek yaptığına şükrediyor hangi temizlik hangi ödül malum eşler akşama kadar işte ve evdeki genel sorumluluk çoğuyla titiz takıntıları olan biriyseniz size kalır ama dediğiniz kadar rahatınıza düşkünseniz akşam eşiniz yapar yada haftasonuna kalır genel temizlik
 
ilk yılımıza 1 ay kala hamile olduğumu öğrenmiştim. normalde tembel biriyim ve uykuyu da çok severim. çocuk deyince akan sular duruyor ama çünkü bu yaşamadan anlayamayacağın bir şey. ilk zamanlar 2 saatte bir besle, altını değiştir, uyut bu 24 saat içerisinde devam ediyor. saçını taramayı bırak aynaya bakmak aklına gelmiyor. uykusuzluktan eşinle birbirinize de giriyorsunuz hatta lohusa depresyonuna girersen bi süre eşini boğmak istiyorsun ama bunlar geçici şeyler ve herkeste olacak diye bir şey yok. şu an Allah herkesin çocuğunu bağışlasın benimki 2 yaşına girdi ve daha yeni yeni kendime zaman ayırabiliyorum. hayatını ona adıyorsun mesela sen aç olsan bile ona sağlıklı farklı ek gıda tarifleri araştırıp yapıyorsun. keyfine düşkün olmanın çocukla alakası yok çünkü şu an kendinden daha değerli bir şeyin varlığını idrak edemezsin. evliliği kötü olan evliliği de çocuğu da kötüler, iyi olan yapın der. bunun kararını yine en iyi sen vereceksin. he bir de evliliğiniz sağlamsa çocuk ya da başka bir durum bunu bozmaz.
 
1 yıl çok erken. Eşin çocuk isteyebilir çocuğu 9 ay karnında taşıyıp öncesinde ve sonrasında neredeyse tüm sorumluluk sana ait olacağı için eşini değil kendini dinlemelisin. Yazdıklarına bakılırsa çok hazır görünmüyorsun, hazır olmadan sakın böyle bir Şimdilik bir kedi sahiplenin bence hem eşin oyalanır hem de çocuk öncesi fragman olur ama kedi mümkünse tekir olsun
 
1 yıl çok kısa bir süre. Sevgililik ve evlilik arasında nasıl fark varsa eş olmak ve ebeveyn olmak arasında da fark var. Her birinin sorumluluğu ayrı. 4 yıllık evliyken çocuk sahibi olduk. Bir buçuk yaşında bir oğlumuz var. Her şey eskisi gibi diyemem, eskisinden daha güzel de diyemem. Çünkü düzenin tamamen değişiyor, hayata bakışın, sorumluluk bilincin, anneliğin verdiği sürekli tetikte olma hissiyatı, çok zor çok yorucu, yıpratıcı yalana gerek yok.Pişman mıyım, değilim tabi ki ama burada eşimin de hakkını yiyemem hep destek oldu. Doğumdan sonra haliyle önceliğiniz dünyaya getirdiğiniz evladınız olunca ortak bir payda olduğu için birbirinize daha güzel kol kanat geriyorsunuz. Ama bana göre bir yıl çok erken bir süre
 
Sorumluluk ciddi anlamda Sorumluluk
Sabır para fedakarlık gerektirir
Hazır değilseniz yapmayın derim
Güzel tarafları çok elbette lakin bu güzellikler üstte saydıklarımın üstesinden gelebilecek adaylar için
Yoksa çocuk işkenceye vicdan azabına dönüşür
 
Bence konu başlığıniz çok yanlış. Hangi (gerçek) anne ay ben çok pişmanım keşke doğurmasaydim diyebilir ki. Rabbim sinar diye korkarız. Konuya gelince herkes rahatına düşkündür emin olun. Kimse ben konfor düşmaniyim demez. Ama ben sizin daha hazır olmadığınızı düşünüyorum ve 1 yıllık evlilik çok çok erken bir süre. Çocuk konusunda ise evet zor. Hemde çok çok zor. Eğer anne kayınvalide desteği yoksa birde Esin ben baba olmak istiyorum deyip sadece baba olup elini taşın altına bir kere bile sokmayip bütün yükü sana birakirsa vay haline.. tam bu yazıyı yazarken farkettim bugün sadece sabah 11 de kahvaltı yaptım ve yine yazıyı yazarken farkettim ki karnım gurulduyor. Ama ben asla uyumayan 15 aylık bebegiimi emzirim uyutmaya çalışıp uyumaya calisagim. Kocam işe salona geçip çoktan uyudu bile. Onun için lütfen doğru zamanı kolla
 
Korkutmak istemem ama bu günkü aklımla tek çocuk yapardım, onu da en az beş yıl evlilikte...
Bende tek çocuk var ,yaş aralığı yakın kardeşler görünce çok imreniyorum benim çocuğumun da olsaydı diye ama artık büyüdü, olsa bile yaş aralığı çok açık olacak.Siz neden tek çocuk diyorsunuz?
 
Herkesin dinamiği farklı
Karşı komşumun bakıcısı var.. yemeği yapılıyor, evi temizleniyor çocukların park ihtiyacı gideriliyor ona bi sevmesi bir de kocasıyla fink fink gezmesi kalıyor.
Bende şuanda karga b.kunu yemeden uyanmış 2 saattir 2 aylik bebemi uyutmaya çalışıyorum :))
 
Çocuğum olmadan önce keyfimize göre yaşıyorduk.
Şimdi 2 yaşında bir kızım var ve artık onun konforu için yaşıyoruz.
Kızım doğduğundan beri sığamadığımız için 2 kez araba değiştirdik.
O doğmadan önce 1+1 55 metrekarelik evde de çok mutlu yaşayabiliyorduk ama şimdi onun konforu için geçen hafta müstakil bahçeli ev satın aldık , yeniden taşınacağız.
Yemesi içmesi okulu geleceği derken ancak tek çocuğa yetişebileceğiz.
 
Bizim evliliğimizde en çok bebek isteyen bendim. Yanii erken zamanda bebek isteyen bendim bana kalsa sizin eşiniz gibi 1 sene içinde bebek istiyordum eşimde aynı sizin gibi biraz daha vakit geçsin biraz daha birbirimize zaman ayıralım vs. Şeyler söylerdi hep ve biz 2buçuk senenin sonunda bebek sahibi olduk tabiki ikimizinde isteğiyle ama cidden çok zor bir sorumluluk ben bu kadar isteyip bu kadar zorlanacağımı asla tahmin etmiyordum eşim sağolsun bana çok destek oldu özellikle ilk 40 gün yoksa ciddi anlamda psikolojim bozulcaktı bi kaç kere öfke patlaması yaşadım telefonumu yere vurdum ettim ağladım filan bunları eşim destek olmasına rağmen yaptım birde destek olmayıp çok istiyordun sen bak dese sanırım şuan akıl hastanesinde olurdum. Bebeğim şuan 75 günlük çok şükür geçti o günler ben ona o bana alıştık iyiki doğmuş diyorum yani erken de olsa geç de olsa bence zor ama bi o kadarda güzel. Küçücük ama dünya kadar Rabbım onu bana emanet etmiş diyorum bir gülüyor herşey geçiyor ....
 
Bizim evliliğimizde en çok bebek isteyen bendim. Yanii erken zamanda bebek isteyen bendim bana kalsa sizin eşiniz gibi 1 sene içinde bebek istiyordum eşimde aynı sizin gibi biraz daha vakit geçsin biraz daha birbirimize zaman ayıralım vs. Şeyler söylerdi hep ve biz 2buçuk senenin sonunda bebek sahibi olduk tabiki ikimizinde isteğiyle ama cidden çok zor bir sorumluluk ben bu kadar isteyip bu kadar zorlanacağımı asla tahmin etmiyordum eşim sağolsun bana çok destek oldu özellikle ilk 40 gün yoksa ciddi anlamda psikolojim bozulcaktı bi kaç kere öfke patlaması yaşadım telefonumu yere vurdum ettim ağladım filan bunları eşim destek olmasına rağmen yaptım birde destek olmayıp çok istiyordun sen bak dese sanırım şuan akıl hastanesinde olurdum. Bebeğim şuan 75 günlük çok şükür geçti o günler ben ona o bana alıştık iyiki doğmuş diyorum yani erken de olsa geç de olsa bence zor ama bi o kadarda güzel. Küçücük ama dünya kadar Rabbım onu bana emanet etmiş diyorum bir gülüyor herşey geçiyor ....
 
Bnce cocuk bakmak zor değil cocuk dışında yapmak zorunda olduğumuz şeyler bizi yoruyor temizlik yemek camasir misafir dışarı işleri vs bu cocuk dışındaki islere bi çözüm bulmadan yapmanı tavsiye etmem öte yandan bebek dunyanin en güzel duygusu en en en en ozel varlığı şuanda oğlum 5.5 aylik çocuk dışındaki işlerde bnm üzerimde ama iyiki doğurmuşum 2. Çocuğum üstelik. ilk oğlumla ikinci oğlumun muhteşem sevgi bağı evde hep bi cıvıltıları sesleri evde hayat var gerçek bir aile ortamı var hiçbir şey kolay değil elbette ama buna rağmen iyiki diyorum hamileliğim zor geçmese 3. De de bir kızım olsun isterdim eninde sonunda doguracaksinizdir ins evlat bir nimettir Allah isteyen herkese nasip etsin artık bebek sahibi olmak çok zorlaştı bn 4 yıl çabaladım çocuk sahibi olmak için eşim zor bi hastalık atlatti bebek sahibi olmamız zorlaştı uzun bi sure bekledik ama bnmki hiç ummadığımız anda çıktı geldi bebisler geleceği zamani kndi seçer akışına bırakın ve bn oğullarıma aşık bi anne olarak iyiki dogurmusum onların mis kokusu hayatla basetmemi kolaylaştırıyor cunku ondan baska hicbir seyi fazla takmiyorsunuz.bebekler dunyanin en güzel süsü... tabiki zorlukları cok ama o doğduktan sonra bir daha eskisi gibi olmuyorsunuz dünyanız mizaciniz bakış acılarınız dunya dertleriniz üzüldüğün ve sevindiğin hersey değişiyor bnce bu güzel bisey kişiden kişiye de değişir tabi...
 
Son düzenleme:
Evliligimim 4.ayinda bilerek 36 yasinda hamile kaldim. Suan 5.aylik oglusum var. Ilk 40 gun korkunctu. Hergun karnimda sevip oksadigim sarkilar soyledigim bebegim dogunca hersey degisti. Benimseyemedim, 40 gun istinasiz agladim. Esim aksam birkac saat fazla uyumama destek oldu (sabah 5.30da kalkip ise gittigi icin aksam cocuk bende) , cildirdigim zamanlarda 1 saat cikip kafa dinledim ama yok disardaykende kafan dolu. Esimden bosanmak istedim, ondan bile sogudum. 40 gunun sonunda toparlandim.

Suan 5 aylik oldu anneme veya k.valideme birakip hafta sonlari yemege cikiyoruz, gecen hafta bebisli tatile gittik, sahilde yuruyus yapiyoruz, her aksam esimle cocuk uyuduktan sonra dizi keyfimiz var vs. Aslinda bakilirsa belki cogu kisiden daha sosyal hayatim var ama eski ben degilim. Yetmiyor. O sorumluluk duygusu varya istersen dagin basinda tek kal kafanin dolulugu bitmiyor.

Tatilde esim gezdirirken ben iskelede denizi izliyordum. Biraz odaklanayim dedim olmadi. Acaba agladi mi, acaba uyudu mu, en son kacta yemisti. 1 sn kafamin ici susmadi.

Hep 2 cocuk istemisimdir ama vazgectim. Herseye sifirdan baslamak korkunc geliyor. Hic mi iyi tarafi yok dersen suan yanimda uyuyor. Oyle cok seviyorum ki onu gidip kokluyorum durup durup, opuyorum. Dis cikaracak huysuz bir doneminde ama normal zamanda o gulusu, bakisi, sasirmalari, dudak buzmesi, kollarini boymuma dolamasi, yuzume dokunmasi, damaklarini kasimak icin yuzumu yalamasi, daha pek cok sey oyle guzel ki. Normalde ise baslamam gerekirken yil sonuna kadar ara verdim. Gun icinde bazen aklima tukureyim dedirtecek duruma gelsemde onu dunyadaki herkesten herseyden cok seviyorum. O yuzden cok ama cok saglam bir psikoloji lazim. Esin kafa dengiyse bir sekilde yine sosyal hayati yurutebilirsiniz ama gercek su ki dunyanin en mukemmel erkegide olsa tum is, sorumluluk kadinda.
 
Çocuktan öcü gibi korkuyorum açıkçası. Keyfinden ödün vermeyen ve bakıcı tutmaya parası olmayan biriyseniz biraz daha bekleyin.

Evliliğiniz otursun. En az 3 yıl. Eşiniz ister ama o bebeğe siz bakacaksınız. Forumu da mı okumuyorsunuz? Gün geçmiyor ki doğumdan sonra değişen evliliklerle ilgili yeni bir başlık daha açılmasın. Erkekler çok değişiyor. Lohusalık da kadını yıpratıyor. Öyle bebeği doyurur, yıkarım, uyutur, kahvemi içerim ohh miss diye hayaller kurmayın da sakın
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…