Bu çocuk olayı cidden çok abartılıyor burada . Evet zorlanıyorsun ama gelip geçiyor yani.En tatlı zamanları da en zor zamanları zaten .Sevgisi insanın yorgunluğunu alıyor .Özellikle 3 yaştan sonrası gerçekten çok rahatlıyor insan.Şimdi de bebekliklerini özlüyoruz biz çocukların.Arkadaşlar merhaba. Biz eşimle bir yıldır evliyiz. Ve artık eşim çocuk istiyor. O çok hevesli bu konuda. Aslında ben de istiyorum ancak sorumluluk konusunda gözüm korkuyor. Etrafa bakınca çocuğu olanların sanki hayatları bitmiş gibi görüyorum. Yanlış anlamayın elbet kimsenin hayatı bitmiyor ama kendilerini unutuyorlar. Eşleriyle eskisi gibi olmuyorlar falan. Ben eşimle şu an çok güzel anlaşıyorum. Birbirimizle çok güzel ilgileniyoruz şu an ama çocuktan sonra öyle olmazsa diye korkuyorumbir de ben tek çocuk istemiyorum. Birkaç tane çocuk istiyorum açıkçası. E öyle olunca da gözüm daha çok korkuyor iki-üç çocuğum olursa tamamen kendimi evliliğimi unutup sadece çocuklara odaklanmak zorunda kalırsam diye korkuyorum bir de ben rahata çok düşkün biriyim. Aile evinde de öyleydim evlendim yine öyleyim. Keyfimden ödün vermem gündüzleri biraz iş görsem hemen kendimi ödüllendiririm film açarım bir şeyler yerim falan. Bu kadar rahatına düşkün biri için çok zor olur mu? Lütfen benim gibi olup deneyimleyenler bana akıl versin. Siz neler yaşadınız pişman oldunuz mu?
Arkadaşlar merhaba. Biz eşimle bir yıldır evliyiz. Ve artık eşim çocuk istiyor. O çok hevesli bu konuda. Aslında ben de istiyorum ancak sorumluluk konusunda gözüm korkuyor. Etrafa bakınca çocuğu olanların sanki hayatları bitmiş gibi görüyorum. Yanlış anlamayın elbet kimsenin hayatı bitmiyor ama kendilerini unutuyorlar. Eşleriyle eskisi gibi olmuyorlar falan. Ben eşimle şu an çok güzel anlaşıyorum. Birbirimizle çok güzel ilgileniyoruz şu an ama çocuktan sonra öyle olmazsa diye korkuyorumbir de ben tek çocuk istemiyorum. Birkaç tane çocuk istiyorum açıkçası. E öyle olunca da gözüm daha çok korkuyor iki-üç çocuğum olursa tamamen kendimi evliliğimi unutup sadece çocuklara odaklanmak zorunda kalırsam diye korkuyorum bir de ben rahata çok düşkün biriyim. Aile evinde de öyleydim evlendim yine öyleyim. Keyfimden ödün vermem gündüzleri biraz iş görsem hemen kendimi ödüllendiririm film açarım bir şeyler yerim falan. Bu kadar rahatına düşkün biri için çok zor olur mu? Lütfen benim gibi olup deneyimleyenler bana akıl versin. Siz neler yaşadınız pişman oldunuz mu?
Siz bu kafa yapısıyla zaten cocuk yapmayın.Arkadaşlar merhaba. Biz eşimle bir yıldır evliyiz. Ve artık eşim çocuk istiyor. O çok hevesli bu konuda. Aslında ben de istiyorum ancak sorumluluk konusunda gözüm korkuyor. Etrafa bakınca çocuğu olanların sanki hayatları bitmiş gibi görüyorum. Yanlış anlamayın elbet kimsenin hayatı bitmiyor ama kendilerini unutuyorlar. Eşleriyle eskisi gibi olmuyorlar falan. Ben eşimle şu an çok güzel anlaşıyorum. Birbirimizle çok güzel ilgileniyoruz şu an ama çocuktan sonra öyle olmazsa diye korkuyorumbir de ben tek çocuk istemiyorum. Birkaç tane çocuk istiyorum açıkçası. E öyle olunca da gözüm daha çok korkuyor iki-üç çocuğum olursa tamamen kendimi evliliğimi unutup sadece çocuklara odaklanmak zorunda kalırsam diye korkuyorum bir de ben rahata çok düşkün biriyim. Aile evinde de öyleydim evlendim yine öyleyim. Keyfimden ödün vermem gündüzleri biraz iş görsem hemen kendimi ödüllendiririm film açarım bir şeyler yerim falan. Bu kadar rahatına düşkün biri için çok zor olur mu? Lütfen benim gibi olup deneyimleyenler bana akıl versin. Siz neler yaşadınız pişman oldunuz mu?
Ben de genc yasta anne oldum bana göre.(25) cevremde herkes daha geç anne oldu. Genc anne olmak istiyordum ama bu sorumluluğu daha geç almak isterdim. Yakınlarımdan,cocugu olmayanlar vardı. Evliliğinden birkaç ay sonra sonra oluruna bıraktım ve hemen oldu.Bende rahatına düşkünlerdenim evliliğimi beni veya eşimi çocuk çokta değiştirmedi ee öncesiyle bir tutulamaz zaten yeni sorumluluklar yükleniyor sonuçta birşeyleri çok daha detaylı düşünmeye başlıyor insan.
bir kızım var 27 aylık çok şükür her baktığımda içim gidiyor nasıl doğurdum ben diyip opmelere doyamadığımeşim uzakta olmadığı sürece çocukla ilgili her konuda yardımcı olur benden öyle yemek ev işleri beklentisi de yoktur hiç olursa olur olmazsa olmaz der.
İkinci çocuğuda kızım yaşını doldurduğundan beri istiyorum inşallah nasip olur. 2 çocuk ideal diye düşünüyorum.
Saçma gelecek çoğuna ama keşke daha genç anne olsaydm diyorum durup durup yıllar sonra kızım şu yaşta ben bu yaşta olcam kızımın yanında yaşlı kalcam diye üzülüyorum da. Gence yaşta anne olanlar ne şanslı diyorum tabi artı eksi yönleri var ben ilerisi için bu şekilde düşünüyorum.
Bu farkındalıkla siz çocuk yapmayın. Zor bir çocuk olmasa da siz zorlanırsınız. Çocuk büyük bir sorumluluk ve sabır işidir.Arkadaşlar merhaba. Biz eşimle bir yıldır evliyiz. Ve artık eşim çocuk istiyor. O çok hevesli bu konuda. Aslında ben de istiyorum ancak sorumluluk konusunda gözüm korkuyor. Etrafa bakınca çocuğu olanların sanki hayatları bitmiş gibi görüyorum. Yanlış anlamayın elbet kimsenin hayatı bitmiyor ama kendilerini unutuyorlar. Eşleriyle eskisi gibi olmuyorlar falan. Ben eşimle şu an çok güzel anlaşıyorum. Birbirimizle çok güzel ilgileniyoruz şu an ama çocuktan sonra öyle olmazsa diye korkuyorumbir de ben tek çocuk istemiyorum. Birkaç tane çocuk istiyorum açıkçası. E öyle olunca da gözüm daha çok korkuyor iki-üç çocuğum olursa tamamen kendimi evliliğimi unutup sadece çocuklara odaklanmak zorunda kalırsam diye korkuyorum bir de ben rahata çok düşkün biriyim. Aile evinde de öyleydim evlendim yine öyleyim. Keyfimden ödün vermem gündüzleri biraz iş görsem hemen kendimi ödüllendiririm film açarım bir şeyler yerim falan. Bu kadar rahatına düşkün biri için çok zor olur mu? Lütfen benim gibi olup deneyimleyenler bana akıl versin. Siz neler yaşadınız pişman oldunuz mu?
Siz çocuk seviyorsunuz ben normalde çocuk sevmem bile ya hshsj Rabb'im bağışlasın size yavrularıniziBen de genc yasta anne oldum bana göre.(25) cevremde herkes daha geç anne oldu. Genc anne olmak istiyordum ama bu sorumluluğu daha geç almak isterdim. Yakınlarımdan,cocugu olmayanlar vardı. Evliliğinden birkaç ay sonra sonra oluruna bıraktım ve hemen oldu.
Esim de cok destektir her zaman.
Ama bana da büyük sorumluluk geliyor cocuk bakmak.
Yani bir plana da oturamıyorsun olur olmaz belli değil.
Yani cocuklari çok seviyorum ama tamamen karar alarak yapmadım. İlkini dediğim gibi olur olmaz niyetiyle. İkincisi de 4 yıl sonra, aradaki zaman geçiyor diye mantık olarak karar verdim
süreç kolay değil, o yuzden ben de oluruna bıraktım Yani.
Simdi mesela 3. Çocuğum da olsun isterim. Ama o sorumlulugu bir daha almak istemiyorum.
Yine de hem maddi ,hem manevi hazırlıklı olmak lazim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?