3-4 aylık bir ilişkim var ve ne yazık ki aramızda çok uzak bir mesafe var. İlk tanıştığımızda görüştük daha sonra da on gün önce yanıma geldi, iki hafta kaldı. Bu süreçte sürekli görüştük, vakit geçirdik. Birbirimizi tanıdık biraz.
Buluşmadan önce de uzun süre konuştuk ve karakter olarak benim tam olarak istediğim gibi biri diyebilirim. Hayatımda hiç bir zaman istediğim gibi giden ve güzel geçen bir ilişkim olmamıştı. Ve şu an o istediğim mutluluğu yaşıyorum. Ama bunun yanında dert ettiğim çok fazla şey var.
Birincisi aramızdaki mesafe gerçekten fazla. Sık sık görüşme imkanımız olmayacak. İkincisi benim şu an bir işim yok, sürekli iş arıyorum ama ne zaman bulacağım kim bilir.
Bu benim için hem denklik açısından önemli, hem de her görüşmemiz için büyük bir miktar para gidicek. Şu an o çalıştığı için ben gelirim sen iş bulana kadar diyor, ya da sen geliceksen de ben alırım biletini diyor. Ama ben aşırı takıntılı biriyim, böyle bir şekilde sürdüremem.
Belki bunları düşünmem erken gelebilir ama maddi olarak da onun durumu daha iyi. Benim daha hiç bir şeyim yok, işim bile belli değil. Ailemin durumu da iyi değil ve bunlar benim için dert.
Bizim görüşlerimiz hayata bakış açımız birbirine çok benziyor ama, ailelerimizi kıyasladığımda çok yakın değiliz bu konuda da.
Hadi bunları geçtim diyelim ama bu mesafe konusu beni çok düşündürüyor. Bir şekilde aynı şehirde yaşasak da bu hemen olacak bir şey değil, en az bir sene sonra olabilir bu durum. 1 sene boyunca böyle sürer mi, ister istemez kafaya takıyorum. Daha her şey yeniyken devam ettirmesem mi diyorum bazen. Çünkü zor bir süreç olacağının farkındayım ve bu zor yola girmek hata mı olur bilmiyorum. Bir de uzaktan onu ne kadar iyi tanıyabilirim bilmiyorum, çünkü diğer görüşmelerimiz öyle uzun uzun olmayacak, hep bir kaç gün sürücek.
Siz olsanız ne yapardınız, çok mu gereksiz takılıyorum? Ama akışına bırakamıyorum, özellikle iş bulamamak çok canımı sıkıyor.
