Sürekli almaya odaklı bir çocuk

Bigjetplane

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
6 Mayıs 2019
814
560
İyi akşamlar herkese,
Ya benim şu annelikten yana isyanım var. 3 yaşında oğlum ben baktım bu yaşına kadar yeni çalışmaya başladım. Eşimle aramız iyi değil, görüşler farklı. Bir de çocuk yüzünden çok tartışıyoruz.
Çünkü eşim çocuğun resmen ayarlarını bozdu.

Her gün ama her gün eve oyuncak araba getiriyor bu epeydir böyle, napıyım çocuk pandemide evde sürekli sıkılıyor istiyor diyor bir de. Aldığı arabalar da koleksiyon model arabalarından, fiyatlarından bahsetmek istemiyorum çok gereksiz paralar. Zaten oğlum da alıyor bir kenara koyuyor doğru düzgün oynamıyor bile, bir önemi yok onun için. Önüne 20 araba koyun yeni, başka yok mu der(denendi). Kendi çocuğum ama bazen o kadar sinir oluyorum ki kendi çocuğuma. Dışarı adımımızı atsak oyuncakçı diye tutturuyor.
Hayvanat bahçesi, gezmeye vs nereye götürürsem götüreyim orayı beğenmeyip oyuncakçıya ne zaman gideceğiz diyor, çocuğu alıp bir yere çıkmak istemiyorum, kendi başıma bile çünkü oyuncakçı diye zırlıyor. Oyuncakçıya götürsem bir tane bişey alabiliriz diye anlatsam anlamıyor dinlemiyor. Eskiden dinlerdi ama babası alıştırdı işte.

Eşimle bu konudan hep kavgalar ettim, sen yaptın bu çocuğu böyle al şimdi fabrika ayarlarına geri dön diye. İlerde düzelir diyor ama ben böyle düşünmüyorum, mutsuz, doyumsuz, her istediğini elde eden, elde edemezse kimbilir neler neler yapacak, belki kendisine belki çevresindekilere. Bunları düşünüyorum.
Çözüm olarak da eşime haftada bir kere ikimiz götürelim oyuncakçıya dedim, ama orda da kota koyamıyor, çocuk gene 1 günde 20 tane araba alıyor ne anladım ben. Ben kota koysam bana tepki oluşturuyor bu kez. Gerçekten ağlayacağım sinirimden. Bu kriz ortamında hem de, nefret ettim oyuncak arabalardan ya. Ev ağzına kadar araba fırlatıcam bir gün camdan hepsini. Başka oyuncaklara yönlendiriyorum ben, lego, kule oyunu, kitap vs ama onları da beğenmiyor. Eşim de beni dinlemiyor. İki gün almasa gene başlıyor. Bıktımmm
 
Kreşe gönderseniz hem sizin yönlendirmeniz hem de oradaki eğitimle belki biraz kendine gelir çocuk. Ama çocuğunuzdan önce eşinizin bir tedavi görmesi lazım bence böyle saldım çayıra mevlam kayıra mantığıyla çocuğa her istediğini almayı babalık sanarsa ileride bunun sıkıntısını da yine kendisi çeker.
 
Keşke anne baba olunmadan önce ebeveyn olma sınavı gibi bir sınava tabi tutulsa insanoğlu. Çocuğundan "zırlıyor" diye bahseden bir anneyi asla anlayamayacağım zira.. çocuk annesi ile babası arasındaki dağ kadar negatif elektriği sünger gibi çekmiş, çok üzüldüm bebeğinize... Keşke biraz empati kursanız..
 
İyi akşamlar herkese,
Ya benim şu annelikten yana isyanım var. 3 yaşında oğlum ben baktım bu yaşına kadar yeni çalışmaya başladım. Eşimle aramız iyi değil, görüşler farklı. Bir de çocuk yüzünden çok tartışıyoruz.
Çünkü eşim çocuğun resmen ayarlarını bozdu.

Her gün ama her gün eve oyuncak araba getiriyor bu epeydir böyle, napıyım çocuk pandemide evde sürekli sıkılıyor istiyor diyor bir de. Aldığı arabalar da koleksiyon model arabalarından, fiyatlarından bahsetmek istemiyorum çok gereksiz paralar. Zaten oğlum da alıyor bir kenara koyuyor doğru düzgün oynamıyor bile, bir önemi yok onun için. Önüne 20 araba koyun yeni, başka yok mu der(denendi). Kendi çocuğum ama bazen o kadar sinir oluyorum ki kendi çocuğuma. Dışarı adımımızı atsak oyuncakçı diye tutturuyor.
Hayvanat bahçesi, gezmeye vs nereye götürürsem götüreyim orayı beğenmeyip oyuncakçıya ne zaman gideceğiz diyor, çocuğu alıp bir yere çıkmak istemiyorum, kendi başıma bile çünkü oyuncakçı diye zırlıyor. Oyuncakçıya götürsem bir tane bişey alabiliriz diye anlatsam anlamıyor dinlemiyor. Eskiden dinlerdi ama babası alıştırdı işte.

Eşimle bu konudan hep kavgalar ettim, sen yaptın bu çocuğu böyle al şimdi fabrika ayarlarına geri dön diye. İlerde düzelir diyor ama ben böyle düşünmüyorum, mutsuz, doyumsuz, her istediğini elde eden, elde edemezse kimbilir neler neler yapacak, belki kendisine belki çevresindekilere. Bunları düşünüyorum.
Çözüm olarak da eşime haftada bir kere ikimiz götürelim oyuncakçıya dedim, ama orda da kota koyamıyor, çocuk gene 1 günde 20 tane araba alıyor ne anladım ben. Ben kota koysam bana tepki oluşturuyor bu kez. Gerçekten ağlayacağım sinirimden. Bu kriz ortamında hem de, nefret ettim oyuncak arabalardan ya. Ev ağzına kadar araba fırlatıcam bir gün camdan hepsini. Başka oyuncaklara yönlendiriyorum ben, lego, kule oyunu, kitap vs ama onları da beğenmiyor. Eşim de beni dinlemiyor. İki gün almasa gene başlıyor. Bıktımmm

Eşiniz kendini tatmin ediyor. Biz de o hataya bayağı düştük 8 aylık çocuğa akülü araba aldık 3 yaşına geldi halen süremiyor :)
Scooter ben çocukken çok istiyordum almadılar diye 1.5 yaşındaki çocuğa aldım mesela.

Bunun tek çözümü hayır diyeceksiniz. Arabaları sayın ve senin xx tane araban var başka almayacağız diyeceksiniz ve gerçekten almayacaksınız. Bu konuda babasını eğitmeniz gerekiyor :)

Şu an bizim evde nereye kaldıracağımızı bilmediğimiz nerdeyse parklarda olan boydaki bir kaydırak ve odanın yarısını kaplayan bir trambolin var mesela. Bunlar hep bizim kendi şımarıklığımız. Çocuğunuza kızmanıza gerek yok kendi davranışlarınızı değiştirmelisiniz.
 
Keşke anne baba olunmadan önce ebeveyn olma sınavı gibi bir sınava tabi tutulsa insanoğlu. Çocuğundan "zırlıyor" diye bahseden bir anneyi asla anlayamayacağım zira.. çocuk annesi ile babası arasındaki dağ kadar negatif elektriği sünger gibi çekmiş, çok üzüldüm bebeğinize... Keşke biraz empati kursanız..
Evet öyle derim olay çıkarıyor çünkü. Ben oğlumu güzel yetiştirmeye çalıştım, kitaplar, daha el becerilerini geliştiren şeyler, ahşap oyuncaklar, kutu oyunları vs alırım ona. Ama ben çocuğumu alıp markete bile gidemiyorum düşünün. Benim sebep olmadığım bir davranışın sonuçlarına en çok ben katlanıyorum. O yüzden artık tükendim bırakın da zırlıyor diyeyim
 
Bence de ağlayın sinirden. Büyük kötülük yapıyosunuz çocuğa. Bi şekilde bitmeli bu saçmalık. Haftada bir oyuncak da bana fazla geldi bilmiyorum belki de o kısma henüz gelmedim diyedir.
Bana kalsa o bile fazla inanın evde yıllarca oynayabileceği kadar çok araba oyuncak var. Ayda bir iki kere çok sevdiği bir şeyi alabilirim bana kalsa. Ama dinleyen yok.
 
Evet öyle derim olay çıkarıyor çünkü. Ben oğlumu güzel yetiştirmeye çalıştım, kitaplar, daha el becerilerini geliştiren şeyler, ahşap oyuncaklar, kutu oyunları vs alırım ona. Ama ben çocuğumu alıp markete bile gidemiyorum düşünün. Benim sebep olmadığım bir davranışın sonuçlarına en çok ben katlanıyorum. O yüzden artık tükendim bırakın da zırlıyor diyeyim


Çocuğunuzun zerre kadar suçu olan bi durum yok. Eşinizle aranızda sağlıklı bir iletişim kuramıyorsanız bu iletişimi kuramamak sizin suçunuz. Üzgünüm. Bence psikolojik destek alın çocuğunuz için de pedagogla görüşün.
 
Eşiniz kendini tatmin ediyor. Biz de o hataya bayağı düştük 8 aylık çocuğa akülü araba aldık 3 yaşına geldi halen süremiyor :)
Scooter ben çocukken çok istiyordum almadılar diye 1.5 yaşındaki çocuğa aldım mesela.

Bunun tek çözümü hayır diyeceksiniz. Arabaları sayın ve senin xx tane araban var başka almayacağız diyeceksiniz ve gerçekten almayacaksınız. Bu konuda babasını eğitmeniz gerekiyor :)

Şu an bizim evde nereye kaldıracağımızı bilmediğimiz nerdeyse parklarda olan boydaki bir kaydırak ve odanın yarısını kaplayan bir trambolin var mesela. Bunlar hep bizim kendi şımarıklığımız. Çocuğunuza kızmanıza gerek yok kendi davranışlarınızı değiştirmelisiniz.
Ben farkındayım işte olması gerekenin, çok güzel gidiyorduk oğlumla. Babasının her gün oyuncak getirmesi vs derken o kadar değişti ki. Biz de sizin gibi gereksiz çok şey aldık, ihtiyacı olan çocuklara dağıttım bir kısmını ama ben eksilttikçe yenileri geliyor, laf anlatamıyorum. Küçükken benim de çok oyuncağım yoktu ama ben olanlarla çok güzel oyunlar kurardım, barbilere kıyafet almaktansa annemle dikerdik mesela. Çok da mutlu olurdum, şuan bu halini gördükçe hem kızıyorum hem üzülüyorum.
 
Ben farkındayım işte olması gerekenin, çok güzel gidiyorduk oğlumla. Babasının her gün oyuncak getirmesi vs derken o kadar değişti ki. Biz de sizin gibi gereksiz çok şey aldık, ihtiyacı olan çocuklara dağıttım bir kısmını ama ben eksilttikçe yenileri geliyor, laf anlatamıyorum. Küçükken benim de çok oyuncağım yoktu ama ben olanlarla çok güzel oyunlar kurardım, barbilere kıyafet almaktansa annemle dikerdik mesela. Çok da mutlu olurdum, şuan bu halini gördükçe hem kızıyorum hem üzülüyorum.
Biz en azından aldıklarımızı kullanıyoruz. Şimdiye kadar oynamadığı bir köşeye atılmış oyuncağı yok ama yine de çok işte. Ya aylık bir hedef belirleyin çocuğunuz da o ayın sonunda alacağı şeyi bilsin ve sabretmeyi öğrensin ya da bir diğer önerim kumbara alın her gün işten gelince bozuk para verin atsın içine. Kızıma öyle yapıyoruz. Kostüm istemişti para biriktirdi ve aldık ama sabretmeyi öğrensin diye hemen de vermiyorum :KK70: bugün kargodan geldi aslında ama pazartesi günü alacaksın elbiseni dedik. Öyle olunca kıymete de biniyor
 
Biz en azından aldıklarımızı kullanıyoruz. Şimdiye kadar oynamadığı bir köşeye atılmış oyuncağı yok ama yine de çok işte. Ya aylık bir hedef belirleyin çocuğunuz da o ayın sonunda alacağı şeyi bilsin ve sabretmeyi öğrensin ya da bir diğer önerim kumbara alın her gün işten gelince bozuk para verin atsın içine. Kızıma öyle yapıyoruz. Kostüm istemişti para biriktirdi ve aldık ama sabretmeyi öğrensin diye hemen de vermiyorum :KK70: bugün kargodan geldi aslında ama pazartesi günü alacaksın elbiseni dedik. Öyle olunca kıymete de biniyor
Siz iyi yönetiyorsunuz bu işi ne güzel😊 eşinizle aynı dilden konuşuyorsanız daha kolay tabi. Kumbara olayı çok hoş, biz de denedik onu oğlumla, bozuk paralar biriktirdik sonra onları markette kağıt paraya çevirdik hatta birlikte, aaa bunla şimdi araba alabiliriz dedim. Eşimin tepki şu “100 liraya araba mı olur” 😅 en en olmadı sırf bu mesele için pedagoga gideceğiz üçümüz.
 
Siz iyi yönetiyorsunuz bu işi ne güzel😊 eşinizle aynı dilden konuşuyorsanız daha kolay tabi. Kumbara olayı çok hoş, biz de denedik onu oğlumla, bozuk paralar biriktirdik sonra onları markette kağıt paraya çevirdik hatta birlikte, aaa bunla şimdi araba alabiliriz dedim. Eşimin tepki şu “100 liraya araba mı olur” 😅 en en olmadı sırf bu mesele için pedagoga gideceğiz üçümüz.
Eşiniz bayağı zengin galiba. Az biriktirsin de gerçek bir araba alsın bence :)
 
Esinizin yaptigi gercekten cok büyük yanlış..
Doyumsuz ne istedigini bilmeyen cabuk tuketen alışveriş bağımlısı bir birey yetistiriyor..
Cok üzüldüm..
Bütün çocuklar bu donemde eve kapandi.. ama hergun oyuncak almadik..
Bunu kesin bir dille bitirmesi gerektigini söyleyin.
Cocuga da birakin aglasin uzulsun almayin bu onun icin daha saglikli..
Benimde 6 yasinda oglum var.. kumbarasinda para birikmeden oyuncak alinmaz..
Bu bizde bir kuraldir..
Birikmesi bazen aylar aliyor çünkü 3 li ra 5 lira veriyoruz en fazla
Bu sekilde bir kural koyabilirsiniz.. eglenceli oluyor.. hevesle birikmesini bekliyor o sirada baya bir zaman geçiyor.. hem de birikimi ogreniyor..
harclik verirken küçük harclik verin..
Ama bu konuda kararli olun cocuk sizi aglamakla kandırmasın..
 
Merhaba
Çok haklısınız. Çocuğunuz 6 yaşında olsa kesin kuzenim yazdı bu mesajı derdim. Kuzenimin çocuğu da maalesef aynen bu şekilde ve onu da babası bu hale getirdi. 6 yaşını bitirmek üzere hala oyuncak veya kitap alınmadığı gün kuzenime cehenneme çeviriyor hayatı. Önceden her gün oyuncak için ağlardı. Bu sene anaokuluna başladı, bu sayede boyama veya etkinlik kitaplarına da ilgisi arttı. Yani oyuncak yerine kitap alınca da mutlu oluyor. Her tutturduğunda kitap alarak geçiştiriyorlar en azından daha faydalı ve kitapları severse okul döneminde belki okuma alışkanlığını pekiştirir diye. Bunun dışında başka çözüm bulamadı kuzenim ne yazık ki. Konuyu takip edeceğim buradaki öneriler için. Kolaylıklar dilerim size de.
 
İyi akşamlar herkese,
Ya benim şu annelikten yana isyanım var. 3 yaşında oğlum ben baktım bu yaşına kadar yeni çalışmaya başladım. Eşimle aramız iyi değil, görüşler farklı. Bir de çocuk yüzünden çok tartışıyoruz.
Çünkü eşim çocuğun resmen ayarlarını bozdu.

Her gün ama her gün eve oyuncak araba getiriyor bu epeydir böyle, napıyım çocuk pandemide evde sürekli sıkılıyor istiyor diyor bir de. Aldığı arabalar da koleksiyon model arabalarından, fiyatlarından bahsetmek istemiyorum çok gereksiz paralar. Zaten oğlum da alıyor bir kenara koyuyor doğru düzgün oynamıyor bile, bir önemi yok onun için. Önüne 20 araba koyun yeni, başka yok mu der(denendi). Kendi çocuğum ama bazen o kadar sinir oluyorum ki kendi çocuğuma. Dışarı adımımızı atsak oyuncakçı diye tutturuyor.
Hayvanat bahçesi, gezmeye vs nereye götürürsem götüreyim orayı beğenmeyip oyuncakçıya ne zaman gideceğiz diyor, çocuğu alıp bir yere çıkmak istemiyorum, kendi başıma bile çünkü oyuncakçı diye zırlıyor. Oyuncakçıya götürsem bir tane bişey alabiliriz diye anlatsam anlamıyor dinlemiyor. Eskiden dinlerdi ama babası alıştırdı işte.

Eşimle bu konudan hep kavgalar ettim, sen yaptın bu çocuğu böyle al şimdi fabrika ayarlarına geri dön diye. İlerde düzelir diyor ama ben böyle düşünmüyorum, mutsuz, doyumsuz, her istediğini elde eden, elde edemezse kimbilir neler neler yapacak, belki kendisine belki çevresindekilere. Bunları düşünüyorum.
Çözüm olarak da eşime haftada bir kere ikimiz götürelim oyuncakçıya dedim, ama orda da kota koyamıyor, çocuk gene 1 günde 20 tane araba alıyor ne anladım ben. Ben kota koysam bana tepki oluşturuyor bu kez. Gerçekten ağlayacağım sinirimden. Bu kriz ortamında hem de, nefret ettim oyuncak arabalardan ya. Ev ağzına kadar araba fırlatıcam bir gün camdan hepsini. Başka oyuncaklara yönlendiriyorum ben, lego, kule oyunu, kitap vs ama onları da beğenmiyor. Eşim de beni dinlemiyor. İki gün almasa gene başlıyor. Bıktımmm
Satın oyuncakları, uygulamalar var. Evde 10 tanesini tutun. Bir daha eve araba gelirse de camdan dışarı atarım deyin ve atın. Bazen asabi olmakta fayda var. Benim kuzenimin 4 yaşındaki oğlu da oyuncakçı diye bir saate kadar ağladı. Kuzenimin dediği şey şu oldu" evde bir sürü araban var. eğer ağlamaya devam edersen bir daha hiç oyuncak almam sana." Bunu 10 dakikada bir söyledi. Çocuk 1 saatin sonunda "tamam ağlamıycam ama başka zaman olur mu?" Oldu. Çocuk kimi zayıf görürse ondan faydalanıyor. O daha çocuk, masumcular gelmeden izah edeyim. Sizin izin vermeyeceğiz bir şeyi gidip eşinizden istemesi bir süre sonra çocukla kişisel bağınızı etkiliyor, tamamen kendi gönlüne göre yaşamaya başlıyor çocuk. sözünüzün eşiniz tarafından hiçe sayılması, gururunuzu katmıyorum bile!
 
Once esiniz ile ciddi ciddi konusun bu durumu. Sacmalik yani . Kendine aliyor gibi 🙄
Anne ve baba konuda ortak fikirde olmazsa cocugunda akli karisir. Ilk is esinizi kendine getirmeniz.
Sonrada oglunuz aglasa bile almamaniz. Varsin ortaligi yiksin.
 
X