- 6 Mayıs 2019
- 814
- 560
- Konu Sahibi Bigjetplane
- #1
İyi akşamlar herkese,
Ya benim şu annelikten yana isyanım var. 3 yaşında oğlum ben baktım bu yaşına kadar yeni çalışmaya başladım. Eşimle aramız iyi değil, görüşler farklı. Bir de çocuk yüzünden çok tartışıyoruz.
Çünkü eşim çocuğun resmen ayarlarını bozdu.
Her gün ama her gün eve oyuncak araba getiriyor bu epeydir böyle, napıyım çocuk pandemide evde sürekli sıkılıyor istiyor diyor bir de. Aldığı arabalar da koleksiyon model arabalarından, fiyatlarından bahsetmek istemiyorum çok gereksiz paralar. Zaten oğlum da alıyor bir kenara koyuyor doğru düzgün oynamıyor bile, bir önemi yok onun için. Önüne 20 araba koyun yeni, başka yok mu der(denendi). Kendi çocuğum ama bazen o kadar sinir oluyorum ki kendi çocuğuma. Dışarı adımımızı atsak oyuncakçı diye tutturuyor.
Hayvanat bahçesi, gezmeye vs nereye götürürsem götüreyim orayı beğenmeyip oyuncakçıya ne zaman gideceğiz diyor, çocuğu alıp bir yere çıkmak istemiyorum, kendi başıma bile çünkü oyuncakçı diye zırlıyor. Oyuncakçıya götürsem bir tane bişey alabiliriz diye anlatsam anlamıyor dinlemiyor. Eskiden dinlerdi ama babası alıştırdı işte.
Eşimle bu konudan hep kavgalar ettim, sen yaptın bu çocuğu böyle al şimdi fabrika ayarlarına geri dön diye. İlerde düzelir diyor ama ben böyle düşünmüyorum, mutsuz, doyumsuz, her istediğini elde eden, elde edemezse kimbilir neler neler yapacak, belki kendisine belki çevresindekilere. Bunları düşünüyorum.
Çözüm olarak da eşime haftada bir kere ikimiz götürelim oyuncakçıya dedim, ama orda da kota koyamıyor, çocuk gene 1 günde 20 tane araba alıyor ne anladım ben. Ben kota koysam bana tepki oluşturuyor bu kez. Gerçekten ağlayacağım sinirimden. Bu kriz ortamında hem de, nefret ettim oyuncak arabalardan ya. Ev ağzına kadar araba fırlatıcam bir gün camdan hepsini. Başka oyuncaklara yönlendiriyorum ben, lego, kule oyunu, kitap vs ama onları da beğenmiyor. Eşim de beni dinlemiyor. İki gün almasa gene başlıyor. Bıktımmm
Ya benim şu annelikten yana isyanım var. 3 yaşında oğlum ben baktım bu yaşına kadar yeni çalışmaya başladım. Eşimle aramız iyi değil, görüşler farklı. Bir de çocuk yüzünden çok tartışıyoruz.
Çünkü eşim çocuğun resmen ayarlarını bozdu.
Her gün ama her gün eve oyuncak araba getiriyor bu epeydir böyle, napıyım çocuk pandemide evde sürekli sıkılıyor istiyor diyor bir de. Aldığı arabalar da koleksiyon model arabalarından, fiyatlarından bahsetmek istemiyorum çok gereksiz paralar. Zaten oğlum da alıyor bir kenara koyuyor doğru düzgün oynamıyor bile, bir önemi yok onun için. Önüne 20 araba koyun yeni, başka yok mu der(denendi). Kendi çocuğum ama bazen o kadar sinir oluyorum ki kendi çocuğuma. Dışarı adımımızı atsak oyuncakçı diye tutturuyor.
Hayvanat bahçesi, gezmeye vs nereye götürürsem götüreyim orayı beğenmeyip oyuncakçıya ne zaman gideceğiz diyor, çocuğu alıp bir yere çıkmak istemiyorum, kendi başıma bile çünkü oyuncakçı diye zırlıyor. Oyuncakçıya götürsem bir tane bişey alabiliriz diye anlatsam anlamıyor dinlemiyor. Eskiden dinlerdi ama babası alıştırdı işte.
Eşimle bu konudan hep kavgalar ettim, sen yaptın bu çocuğu böyle al şimdi fabrika ayarlarına geri dön diye. İlerde düzelir diyor ama ben böyle düşünmüyorum, mutsuz, doyumsuz, her istediğini elde eden, elde edemezse kimbilir neler neler yapacak, belki kendisine belki çevresindekilere. Bunları düşünüyorum.
Çözüm olarak da eşime haftada bir kere ikimiz götürelim oyuncakçıya dedim, ama orda da kota koyamıyor, çocuk gene 1 günde 20 tane araba alıyor ne anladım ben. Ben kota koysam bana tepki oluşturuyor bu kez. Gerçekten ağlayacağım sinirimden. Bu kriz ortamında hem de, nefret ettim oyuncak arabalardan ya. Ev ağzına kadar araba fırlatıcam bir gün camdan hepsini. Başka oyuncaklara yönlendiriyorum ben, lego, kule oyunu, kitap vs ama onları da beğenmiyor. Eşim de beni dinlemiyor. İki gün almasa gene başlıyor. Bıktımmm