Okuyanlara teşekkür ederim şimdiden..
Sevgiliyken sakin, kibar olsa da aylar içinde çok değişti hayatım. Ben kızıp, bağırarak yetiştirilen bir çocuk değilim. Tartışmayı da sevmem. Sözlüm sürekli bana bağırıyor, kızıyor. O kadar saçma sebepler ki bunlar. Telefonu geç açmam, konuşurken 1 kelimeyi anlamamam, uyuyakalmam vs. Azarlanmaya onunla alıştım. Biz ayda birkaç saat görüşüyoruz onun dışı hep telefonda. Beraberken bağırmıyor ama insan evlenip de sürekli görünce acaba yapar mı yine diye düşünüyor. Telefonda sürekli iletişimdeyiz kötü davranıyor zira.
Akşam sesini duymak istedim sözlümün duygu yoğunluğu olur ya insanda. Aradım. Onu dinliyorum 1 saniye geçti neden cevap vermiyorsun diye bağırmaya başladı. Gayet sakince dedim ki bağırma ama anlamadı devam etti azarlamaya. Bu arada ailesi de duyuyor depodalar. Siz konuşun dedim azarlamasını dinlememek için telefonu kapattım. Sonra çıkınca benden özür diledi ama o an herkes duydu. Açtım, sinirim bozuktu sana patladım sen de hak ettin filan dedi. Hak etme sebebim de geç cevap verecek olmammış. Ben soğuk davranınca da trip yapıyorsun dedi. Kimse bizi duymamış ama beni inandırmak zorunda da değilmiş. Küçücük depoda nasil duymuyorlar anlamadim?
Daha önce de ikimizin ailesinin olduğu anlarda bağırmıştı. Bu ilk değildi. Yine saçma sapan sebeplerdi ne olduğunu bile unuttum. Yine kırıldım yine özür diledi konu kapandı. Bu insan bana hep tartışma aile içinde kalmalı dışarıda yapilmamali diyen biriydi. Şimdi gayet rahat kızıp, bağırıyor. Buna engel olmam mümkün mü? Nerede hata yapıyorum ben?
Daha önce de çok uyardım. Telefonda konuşmayacağım bile dedim ama olmadi.