- 10 Mart 2014
- 15.311
- 17.254
- 298
Borç yapmayarak:)Benim derdim bunu nasıl aşabilirim?
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Borç yapmayarak:)Benim derdim bunu nasıl aşabilirim?
Doğrudur.Evin tamamını birikmişle almamız imkansızı, gelirimiz de iyiyken bir ev sahibi olmak için borca girdik haliyle.
Ne kadar çok para olursa o kadar çok cimri olunuyor..bence şükretmelisiniz bi işiniz var eviniz var birikiminiz var şükredin sadece..evet kızlar benim sorunum bu. Hep gelecek kaygısı duyuyorum, şu an çok yüksek bir gelirimiz var ve yeni ev aldık baya büyük bir borcun altına girip ama ödemede güçlük çekmiyoruz, kredi ödenince bile hatrı sayılır bir para kalıyor elimize. Birde bankada birikmişimiz var, onlara ev alırken dokunmadık. Ama ben rahat değilim hep ilerisini düşünüyorum. Özel sektör çalışanıyız yaşlanınca ne olacak kim bizi 60 yaşımıza kadar çalıştıracak.Hep böyle şeyler düşünüyorum. Yeni evimizin eksikleri var mesela ama birikmişe dokunmuyorum, taksitle alıyorum alacaklarımı.
Bu kadar kaygılı yaşamak istemiyorum, paramın keyfini süreyim diyorum ama olmuyor, şimdi de krediden dolayı ya eşim işte çıkarılırsa diye hesaplar yapıyorum, tazminat ve bankadaki para kaç ay kredimize yeter vs. diye. Neden böyle oldum bilmiyorum, evlenmeden önce hiç böyle değildim, ki o zaman hiç param yoktu, ama bu kadar gelecek kaygım da yoktu. Belkide bu standarda alışamadım ve elimden gitmesinden korkuyorum. Nedir benim sorunum tam olarak?Bıktım her gün bunları düşünmekten
![]()
Hani o 50 yaşına gelip de zamanında çok zengin olup şu an 3 kuruşa çalışan insanların hepsi de yanlış harcama ve borçlar yüzünden böyleler. Benim çevremde çok öyle insan var. Şu an zengin olan ve çok iyi hayat yaşayan bir kaç tanıdığımız var ve eşime dedikleri tek şey “ne yaparsan yap borçsuz yap, krediye güvenip ne de olsa öderim diye düşünürsen elindekini de kaybedersin çünkü borç bir alışkanlıktır” ben bu lafları çok duydum. Tecrübe benim için çok önemli. Ne olursa olsun borç bana hiç doğru gelmiyor.
Ne kadar çok para olursa o kadar çok cimri olunuyor..bence şükretmelisiniz bi işiniz var eviniz var birikiminiz var şükredin sadece..
Hayır anladım sizi benim demek istediğim..ya şu olursa ya bu olursa diye bugününüzü zehir etmeyin geleceği kontrol altında tutamazsinız bu mümkün değil elinizdekilerle bugünle yaşamaya odaklanın...gelecek kaygısını üniversiteden mezun olmuş fakat aylarca iş arayan gence veya asgari ücretle çalışıp hem kira ödeyen hem 3 çocuğuna bakmaya çalişan kişiye bırakın..şu anınıza şükredin ve gelecekle kafayı bozmamaya çalışın..sevgiler...Şükrediyorum zatem, benim sorunum kaygı hanımefendi, ben daha fazlasını istemiyorum yada yetinmemezlik yapmıyorum ama ilerisi için hep kaygı duyuyorum hep kafamda kötü senaryolar oluyor. Derdim o yani. Sanırım kendimi tam anlatamadım:)
evlıyım bır kızım var, esımın sorumluluk sahıbı oldugu bır cocugu daha var, evımız kendı evımız ama kredı oduyoruz, esımın ustune ufak caplı kredıler var, kartlar asgarı odenıyor, asgarı harcanıyor, ben kamudayım esım özel sektor emeklısıne bırkaç yıl var yastan olamıyor ama o zamana kadar işinin garantisi yok sonucta özel sektör ama ben bile bu kadar dusunmuyorum borc almsı basını gıtmıs ama odenıyor ve odenecek zamanla bıtecek, ki her ay ekstra bısıler cıkıyor bır sekılde cokta kasmayın kendınızı bence..evet kızlar benim sorunum bu. Hep gelecek kaygısı duyuyorum, şu an çok yüksek bir gelirimiz var ve yeni ev aldık baya büyük bir borcun altına girip ama ödemede güçlük çekmiyoruz, kredi ödenince bile hatrı sayılır bir para kalıyor elimize. Birde bankada birikmişimiz var, onlara ev alırken dokunmadık. Ama ben rahat değilim hep ilerisini düşünüyorum. Özel sektör çalışanıyız yaşlanınca ne olacak kim bizi 60 yaşımıza kadar çalıştıracak.Hep böyle şeyler düşünüyorum. Yeni evimizin eksikleri var mesela ama birikmişe dokunmuyorum, taksitle alıyorum alacaklarımı.
Bu kadar kaygılı yaşamak istemiyorum, paramın keyfini süreyim diyorum ama olmuyor, şimdi de krediden dolayı ya eşim işte çıkarılırsa diye hesaplar yapıyorum, tazminat ve bankadaki para kaç ay kredimize yeter vs. diye. Neden böyle oldum bilmiyorum, evlenmeden önce hiç böyle değildim, ki o zaman hiç param yoktu, ama bu kadar gelecek kaygım da yoktu. Belkide bu standarda alışamadım ve elimden gitmesinden korkuyorum. Nedir benim sorunum tam olarak?Bıktım her gün bunları düşünmekten
![]()
evlıyım bır kızım var, esımın sorumluluk sahıbı oldugu bır cocugu daha var, evımız kendı evımız ama kredı oduyoruz, esımın ustune ufak caplı kredıler var, kartlar asgarı odenıyor, asgarı harcanıyor, ben kamudayım esım özel sektor emeklısıne bırkaç yıl var yastan olamıyor ama o zamana kadar işinin garantisi yok sonucta özel sektör ama ben bile bu kadar dusunmuyorum borc almsı basını gıtmıs ama odenıyor ve odenecek zamanla bıtecek, ki her ay ekstra bısıler cıkıyor bır sekılde cokta kasmayın kendınızı bence..
böyle bir duyguya bende yıllar evvel kapılmıştım yarınımız ne olacak 2 oğlum var gelecekleri nasıl olacak vs vs...bununla başedemedim herşeyi oluruna bıraktım dünü biliyoruz ama yarının ne getireceğini bilemiyoruz...belki iyi belki kötü gelişecek ...anı yaşaevet kızlar benim sorunum bu. Hep gelecek kaygısı duyuyorum, şu an çok yüksek bir gelirimiz var ve yeni ev aldık baya büyük bir borcun altına girip ama ödemede güçlük çekmiyoruz, kredi ödenince bile hatrı sayılır bir para kalıyor elimize. Birde bankada birikmişimiz var, onlara ev alırken dokunmadık. Ama ben rahat değilim hep ilerisini düşünüyorum. Özel sektör çalışanıyız yaşlanınca ne olacak kim bizi 60 yaşımıza kadar çalıştıracak.Hep böyle şeyler düşünüyorum. Yeni evimizin eksikleri var mesela ama birikmişe dokunmuyorum, taksitle alıyorum alacaklarımı.
Bu kadar kaygılı yaşamak istemiyorum, paramın keyfini süreyim diyorum ama olmuyor, şimdi de krediden dolayı ya eşim işte çıkarılırsa diye hesaplar yapıyorum, tazminat ve bankadaki para kaç ay kredimize yeter vs. diye. Neden böyle oldum bilmiyorum, evlenmeden önce hiç böyle değildim, ki o zaman hiç param yoktu, ama bu kadar gelecek kaygım da yoktu. Belkide bu standarda alışamadım ve elimden gitmesinden korkuyorum. Nedir benim sorunum tam olarak?Bıktım her gün bunları düşünmekten
![]()