Sürekli yorgun bir anne-anneyi özleyen minik-tv

Sabah 7.30 o uyurken evden ayrılıyor anne...akşam 7 de eve dönüyor..tabi yorgunluk hat safhada..minik meleği bahçede bakıcısıya oynarken onu görünce koşa koşa "ANNEMİŞŞŞŞŞ" diyerek anneye sarılıyor..Sarmaş dolaş eve giriyorlar..Özlem dolu ikiside..Ama::AMa...Bu yorgun anne yemek hazırlamak zorunda..Minik melek artık bunu kabullendi.Bir yarım saat izin veriyor anneye.Anne yemek hazırlarken o TV izliyor..KORSAN ADASI-MİKİ FARE..Yorgun anne yemeği ışık hızıyla hazırlayıp ışık hızıyla yiyor ve bebeğinin yanına geliyor..İçten içe şu duayı ettiğini fark ediyor birden:BİR SAAT ARALIKSIZ TV İZLESE.....Bu duayı yaptığı için utanıyor ama o kadar yorgun ki..Biraz uzanmak ve kendiyle başbaşa kalmak istiyor sadece yorgun anne..İlk bir kaç ay bu dua kabul görmedi.Anne hep yorgun ama bebeği ile gece 12 lere kadar oynuyor oynuyor yorgunluğunu unutmaya çalışarak,açığı kapatabilmek adına..Ancak son zamanlarda dua kabul görmeye başlıyor..Hemde faiziyle..Bebek gözünü TV den ayırmıyor.!!.Bu yorgun anne vicdan azabıyla bolbol dinleniyor..bol bol dinlenme,bol bol vicdan azabı, bol bol tv..Bebeği artık TV bağımlısı olmak üzere işte..Nerede o idealler? Bilinçli anne söylemleri? Bu yorgun annelerin eline düşen yalnız bebekler ve kurtuluş yolu olarak seçtikleri(itildikleri) TV...çocukta yaptım,kariyerde...ama yorgunum..çook hemde..ve henüz 3 yaşına bile basmamış bebeğimin evde kullanmayı en iyi bildiği teknolojik alet:KUMANDA! ne acı değilmi....

Hangi sektörde çalışıyorsunuz
ben de sabah 9akşam 7-7buçuk gibi eve geldiğim bir sektördeyim
5senedir
ve eşimin tek maaşı ile geçinmek istemediğimizden ben de çalışiyorum
istemediğimizden dıorum cünkü 1300-1400 ile ne kadar rahat (kızımla beraber) yaşanır 4-4buçuk.000
ile ne kadar rahat yaşanır işte seçim bu
aslında seçimi evlenmeden önce yaptım işe girdim evlendim çocuğumu yaptım hala işteyim tabe ki
doğdu 9aya kadar ücretsiz izin ile yanındaydım babam maddi açıdan yardım etti
ona bize kendimize daha rahat hayat için(hoş evimiz bile yok rahattan kastım biraz relaks işte)
ünv okuduk çalışmaktı hayalimiz geçim zor vs gibi düşüncelerle çalışmak
kim istemez ki, hangi çalışmaynın önüne bir iş fırsatı koyarsan elinin tersiyle geri çevirir
kariyerli yükselebilceğin okuduğun üniversitenin hakkını veren ve en az 1500 kazandıran
kızım oldu çok şükür allah isteyene versin
sonra devam etcem gitmeliyim

evet 9 aylıkken çalışmaya tekrar başladım çok küçük bir yerde oturuyorum ben ve ALLAH A çokçok şükürler olsun bakıcımız çok iyi
kendi annem belki bu kadar gözü gibi bakamazdı kızıma
ve kızımla bana kalan akşam saatlerini yani uyuyana kadar 3-4 saati gerçekten aklımda devamlı
kızımı itelemiyorum değil mi düşüncesi ile geçiriyorum ve bu düşünce ile devamlı bişiler yapma halindeyim
oyun, banyo yaptırmak olmadı tırnak kesmek olmadı kıyafetlerini tekrar katlamak onunla (bu çok hoşuna gidio)
olmadı gezmeye çıkmak onunla, olmadı mutfakta bişiler yapmak onunla ama hep onunla
kızımla yapmak ki beraber vakit geçirmek olsun die
ama kayu başta olmak üzere benim kızım da çizgifilim seviıo tv ye dalıo o anlar benim için inanılmaz anlar
yoksa zaten tepemden inmiyor ki evet tam tabir bu
tepemden , kafamdan kafama oturuyo ben yerde yatıorum o kafamda oturuyo saçımla oynuyo
olmadı bacaklarımda oturuyo yani hep yapıışık geziıoruz kendi başıma çiş bile yapamıorum kesinlikle
anlıorum beni sadece akşamları görüyo bazen ama gerçekten kendibaşıma kalmak istiorum
o da ancak tv ye baktığı zamanlar oluyo o zaman da ya çamaşır katlıo ya ütü yapıo oluyorum
bizim işimiz kolay değil hem kızımızın yanında daimi olamamamın vicdani hem işten çıkamamak ilerde onun için de iyi olcak inşallah
bi yandan az zamanı çok verimli geçirmek için kendimizi paralamak
ALLAH HEPİMİZE YARDIM ETSİN TEK DERDİMİZ ÇOCUKLARIMIZIN BİZİM YOKLUĞUMUZU HİSSETMEMESİ EN AZA İNDİRMEK BUNU
ANNE BİR BAĞDIR AMA ARAMIZDAKİ O BAĞI DAİME GÜÇLÜ TUTMAK BİZİM AMACIMIZ
EV HANIMI DA OLSA ÇALIŞAN DA OLSA AMAÇ BU

Allah yardımcımız olsun, çocuklarımızla ilgilenebilelim.

Allah bize guc, kuvvet, saglik , sabir ...hersey versin. kuzularimiz mutlu cocuk olsunlar ve en onemlisi saglikli birey olarak buyusunler..sevgiler

TV çocukları çok cezbeden bir alet. Ev hanımlarının çocukları bile izliyor, bunu engellemek çok güç.

İnsan çalışan anne olunca kendinde daha çok suç arıyor, ama bunu yapmamaya çalışmak lazım. Napalım artık devir, şartlar böyle. Aslında çocuklar hem anne, hem de babalarından ilgi görmeyi bekliyor, ama ben hiç bir erkeğin, ah çalışıp çocuğumla ilgilenemiyorum diye düşündüğünü duymadım hiç. Çoğu erkek eve geldiğinde hiç ilgilenmiyor çocuğu ile ve bundan dolayı da en ufak bir vicdan azabı çekmiyor. Siz bünyenizin elverdiği oranda beraber bir şeyler yapmaya çalışın tabi çocuğunuzla, ama eminim ki, sizin sırf yanında olduğunuzu bilmek bile çok hoşuna gidiyordur yavrunuzun.

aa erkekler bunu hissetmeeez
onlar için bizim yaptığımız hatta aşırılıktır ya da çok ince düşünüyosun diebilirler bile
babalık duygusu çok başkaaa analık duygusu çok başkaaaaaa
dediğiniz gibi işten gelince vah yavrumla biraz ilgileneyim demezler
Allah a şükür kızım babasıyla da oynar tepesinde gezdirir ama bi vicdan dan değil:)

yakında sıkılır merak etmeyin.benim oğlumda aynı yaşta.ve ben ev hanımıyım.benimkide bilgisayar hastası.kapatınca kıyametleri kopartıyor.ama sıkılmak üzere bir kaç aydır sürekli oynuyor çünkü.evde olsanızda sürekli çocukla oyun oynayamayacağınız için mecburen tv ya da bilgisayara bağlanacak.sizinkini bilmem ama benimki oturup oyuncaklarıyla oynayan bi çocuk değil.hem benim oğlum tv.den sürekli yeni kelimeler öğreniyor bi bakıma faydalı bişey.üzülmeyin ev hanımlarınında işi çoktemizlik yaparken oğlum yanıma gelip anne orası temiz gel içeriii diye bağırıyor

Sizi anlıyorum:).Sırf bu yüzden annelerin çalışmasına soğuk baktım.Allah kolaylık versin.Ufaklığada sizede:)

Anlattıklarında 4-5 ay önceki beni yani bizi gördüm.. hatta bende buraya bir başlık açmıştım bu konuda..
benim oğluma doğduğundan itibaren 16 aylık olana kaadar annemle beraber baktık.. Annem başka şehirdeydi oğlum doğunca yanımıza yerleşti.. Çocuk doğduğundan beri evde tV hep açıktı hep baby tv karşısında geçiriyordu günlerini kış bebeği olunca sokağa çıkaramıyorduk eve gelenimiz gidemizde yoktu.. Bizede tek eğlence TV idi bizde bütün gün açıp Tv izliyor ve izletiyorduk. Ben oğlum 4,5 aylıkken işe başladım ve annem yine esk sistem evde tüm gün tv açık oğlumda evde TV karşısında.. Öyle bir zaman geldi ki artık çocuk TV siz hiç birşey yapmaz oldu. Ben akşam eve yorgun geliyor onunla ilgilenemiyordum. Babası da aynı, Annem derseniz kadın bütün gün çocukla uğraştığı yetmiyormuş gibi birde evin işi gücü oda sıkılıyor akşam dizi izliyor. Evde eşim annem ve ben arasında sürekli Tv yüzünden bir tartışma hali başladı..
Günün birinde eşim oğlumun adıa tepki vermediğini fark etti (düşünün ki anne olarak bunu ben fark edemedim) Eşim herzaman herşeyin en kötüsünü düşünür o nedene bunu anneme dile getirdiğimizde herşeyin normal olduğunu savunuyordu.. Zamanla artık çocuğumun yaşıtlarıyla aynı seviyede gitmediğini fark ettim çocuk oyuncaklarıyla oynamıyor, söylediğimiz kelimeleri anlamıyor, adını söyleyince bakmıyor, bay bay yapmayı dahi bilmiyordu.. Evde TV kapanınca nasış bir ağlama krizine giriyor sanırsınız biyerine bişe oldu.. Eve geleni istemiyor, biyere gitsek burnumdan getiriyor durum artık içinden çıkılmaz bir hal aldı ve biz çocuğumuzun otistik olabileceğini duymayı göze alarak çocuk psikiyatristine gittik..

Çok şükürki psikiyatr çocukta otizim belirtileri olmasına rağmen kendince fikrincebizim çocuğumuzun otistik olmadığını ama tüm belirtilerini taşımasından dolayı başka bir sosyal davranış bozukluğunun var olduğunu bununda zamanla ve çabayla düzeleceğini söyledi..

O gün itibariyle psikiyatristin tavsiyesi ile işi bırakma ve çocuğuma kendim bakma kararı aldım. Maddi açıdan zorlanacağımız bile bile bunu yapmam gerekiyordu..

Annem memlekete döndü, ben işi braktım, Evde Tv yi o günden beri oğlum uyanıkken asla açmıyoruz, gittiğimiz yerlerde kapattırıyoruz.

Sonuç olarak ne mi oldu?
çok ama çok zor geçen ilk 15-20 günün ardından yavaş yavaş herşey normale dönmeye başladı.. (ilk 1 hafta oğlum ağladı ben ağladım çok zor günlerdi çocuğumu ne hale getirmişim onu anladım ve kahroldum)
1 aydan sonra oğlum yavaş yavaş yeni şeyler öğrenmeye başladı herşeyden önce adını söyleyince dönüp bakıyor bay bay yapmayı, eliyle işaret etmeyi, burnunu kulağını gözünü göstermeyi öğrendi. (bunları normalde diğer çocuklar 12 aydan itibaren yapmaya başlarken benim oğlum 18. aydan sonra öğrenmeye başladı.)
Sadece 2-3 kelime olan kelime hazinesi genişledi 19. aya kadar baba,mama,dede kelimelerini bilen ve çoğunlukla kullanmamayı tercih eden çocuk şimdi bu kelimelerin yanıda hergün en az 1- 2 kilme ekliyor ve her fırsatta kullanmaya çalışıyor çoğunu hala söylemeyi beceremesede benim için büyük gelişme (şu an 21 aylık ve yaşıtlarına göre hala daha az kelime biliyor)

Kısacası arkadaşım çalışan bir anne olduğun için çok fazla seçeneğin yok zamanının ne kadar kısıtlı olduğunu iyi bilirim, o yorgunluğu o stres çok iyi tahmin edebiliyorum, Ama ne olur çocuğunu TV den uzak tut.. Ona nasıl bir zaar verdğini bilemiyorsun.. Belki benim yaptığımı yapamazsın ama en azından eve geldiğinde çocuğunu TV ile oyalamak yerine yemeği dışardan söyle gerekirse bir süre, ne biliyim akşam o uyuyunca yemek yap ertesi güne kalsın yada maddi imkanın ı bir komşuna rica et parayla sana yemek yapsın.. benim eski komşum yapıyordu hemde haftalık 15 tl gib bir rakama sen talep edersen kabul edecek birileri mutlaka çıkacaktır..
Yeterki sen bebğinle vakit geçirmeye başla.. İlk zamanlar zor geçsede zamanla alışacak yuncakları ile oynamayı öğrenecek ve büyüdükçe TV siz kendi kendine vakit geçirmeye başlayacak daha rahat edeceksin..

Allah senin ve senin gibi çalışan tüm annelerin yardımcısı olsun..
Bizde şu an maddi sıkıntıdayız kış dönemi belki benimde tekrar işe başlamam gerekecek, şimdiden sıkıntısı üzüntüsü içimde ya eskiye dönersek korkusu var.. Anne olmak gerçekten zor..

Bu konu ile benim bir derdim var kısmında açtığım
çalışmak berbat bişi isyanlardayım başlıklı konuyu
berebar takip etmenizi istiyorum

konu sahibi arkadaşım da çalışmaktan müzdarip
ben de bunun bunalımını yazdım ve ne tepkiler aldımı bir bakın

YenidenDogdum .!.:

sabah 6.30 evden cıkıyorum
o uyuyor
akşam 6da evde oluyorum anneee diye geliyor
o 18 aylık ben 23 yaşında eşinden 1.5 sene evvel ayrılmış hayır terk edilmiş biriyim
onun babası var ama yok benım annem babam yanımda
birinden birine guvenıyorum basım pek sıkısmaz
bazen oynuyorum bazen dus alıyorum bazen dısarı cıkıyoruz yetmeye calısıyorum ama asla calısmayan kadınlar gııb olmuyor
ustelık calısan kadınlar tahammullu degıl daha tahammulsuz olduklarını dusunuyorum

Genişletmek için tıkla...

bende çalışan anneyim.gün boyu sinir stres,başkasının emri altında çalışmak zaten zorluyo.bide akşam eve gidiyorum.ev dağınık.her yer oyuncak ve kıyafet,yemek yok,ilgi bekleyen bi çocuk,vızırdayan bi eş,yorgun düşen bi vücut....akşama kadar nekadar kızarsan kız nekadar zorlanırsan zorlan yinede herkese gülümsemek ve kızmadqan sakince yapmak zorundasın.glümseyip rol yaptığın için,evdede bu rolü yürütemiyosun ve olur olmadık herşeye bağırıp çağırıyoısun..bende çocuğumla ilgilenemiyorum.akşam ilgi bkliyo,şımarklıklar yapıyo,hopluyo zıplıyo,ses çıkarıyo,çığlıklar atıyo.özlediğini belli ediyo ama bizler o yorgunlukla çocuğumuza bakamıyoruz.gerçekten vicdan azabı çekiyorum artık((

ben bir derdim var bölümüne çalışmak berbat bişi isyanlardayım die konu açtım aslında buraya açmam gerekirdi, hatalı oldu
çünkü çok ters tepkiler aldım olur olmaz,
birbirimizi anladığımız yer burası aslında, tabe ki Allaha şükrediyoruz çocuklarımıza sonuna kadar yetmeye yetişmeye
manen yokluğumuz hissettirmemeye çalışıyoruz paylaşımlarda bulunuyoruz bıkmadan sıkılmadan oyunlar oynuyoruz
parkalar gidioruz çalışmadan kalan vakitte ama işte böle sıkılıp bunalıyoruz da nedeni de çalışmanın
yüklediği stres
çoook o zaman çalışma dien oldu, o zaman eşim milyarlar asla yine çalışırım dienler çürümüş oluyo
yine çocuklarımız için çalışıyoruz kendimizden önce
Allah yardımcımız olsun
Allah çalışanı sever
biraz sabır

merhaba,
bu forumda ağlayarak okuduğum tek konuydu. ve şuan işteyim
evet benim kızımda tv seydediyor.hatta bazı programlar var ki gözünü ayırmıyor. ve ben bu sırada işlerimi hallediyorum. o her tv seyrettiğinde içim cız ediyor. hayatta herşey tam olamıyor evet herşey kuzularımız için.. çalışan çalışmayan tüm kadınları çok çok iyi anlıyorum.. Allah hepimize sağlık , güç,kuvvet versin. kuzularımız sağlıkla sıhhatle büyüsün.
sevgiler..

bende çalışan bi anneyim kızım 22 aylık şu anda tabiki her çoçuk gibi tv ye bakıyor hatta çizgi film kayu ya bayılıyor şarkısı söyleniyor evde ağlarken kayu başladı dedimmi susuyor ama sürekli tv karşısında değil benİm avantajım eşim çok ilgeliniyor ben işimi yaparken babasıyla oynuyor bazen de kayu izliyOr buraya yazan arkadaşları çok iyi anlıyorum hem çalışmak hem anne olmak yanında birde ev hanımı olmak gerçekten zor rabbim hepimizin yardımcısı olsun inş. dışardan her şey çok rahat görünüyo baktığın zaman hatta çalışma otur evinde diyenler bile oluyor nasıl kıyıyorsun nasıl bırakıyosun daha neler neler ama ihtiyacın olunca kimse yanında olmuyor

çalışan bir annenin çocuğu olarak söyleyeceklerim pek hoşunuza gitmeyebilir ama söylemeden duramadım..
evet hayat şartları çok zor çalışmak zorundasınız ama emin olur küçücük bir çocuğun annesiz kalması kadar zor değil..
biraz daha şartlarınızı zorlayın az gezin, az masraf yapın, az eğlenin gerekirse az yeyin ama çocuğunuzun yanında olun.
her şeyin telafisini yapabilirsiniz ama çocuğun annesiz geçen o zamanlarını geri getiremezsiniz.

bende çalışan bir annenin çocuğuyum..gerçi benim annem öğretmendi o yüzden kendimle kıyaslamıyorum bile .zira haziran eylül arasında yeterince görürdüm zaten annemi.ayrıca en geç saat 3 dedinmi evde olurdu :) o yüzden öğretmenlik yapan anneler bana kızmasın ama gerçekten şanslılar..hele branş öğretmenleri..haftada 3 güne sığdırabilen var çalışma saatlerini..serbest meslek ve kamu da bir anlamda şanslı sayılabilir.ancak özel sektörde çalışan benim gibi anneler ve bebekleri ...işte onlar gerçekten ayrı kalıyorlar birbirlerinden..2 aylıktı ben çalışmaya başladığımda kızım..o zamanlar ideal bir ayrılık vakti olarak görmüştüm ama şimdi düşünüyorum da..ne kadar küçükmüş..kıyamammmmm...
bunlar dışında asıl diyeceğim ise; dediğim gibi öğretmende olsa bende çalışan bir annenin çocuğuyum ve çalışmasından dolayı annemin eksikliğini hissetmedim hiç..aksine çalışıyor olması bana gurur verirdi...ha onun yorgunluklarının bana yansımaları oldu mu?? ooo hemde nasıl..o yüzden onun yokluğundan değil, yanımda olduğu zamanlar bana yansıttığı yorgunluk kaynaklı streslerinden bıkmıştım..
o yüzden bir anne olarak yapmam gereken tek şey yorgunluğumun acısını ondan asla ve asla hiç bir şekilde çıkarmamak...onun için çalışıyorum derken, onu sinir stres sahibi yapmamak...

hayat sartlarinin ne kadar zor oldugunu gosterir bir konu daha,uzulerek okudum,Allah yardimcimiz olsun hepimizin de calisan calismayan.Ben henuz bebegi tv ye alismayan sansli annelerdenim,dogdugundan beri evde tv acik (ama genelde muzik kanallari),bir cok muzigi duyunca taniyor,shakiranin waka wakasini duyunca yerinde duramiyor,hosuna giden muziklerde dans ediyor,kendi kendine miril miril sarkilar bile soyluyor tv kumandasini kullanmayi biliyor ama tv ye nerdeyse hic bakmiyor.Henuz erken biliyorum ve alisir korkusu bende de var (henuz 15 aylik) ve elimden geldigi kadar bunun olmamasi icin caba harciyorum.Su an calismiyorum ve butun gunumu bebegime adamis durumdayim,en az 3 saat disarda geziyoruz(sohuk gunlerde 1 saat),en z 2 saatimizi evin ciinde surekli hareket halinde geciriyoruz(o deli gibi dolasiyor ben pesinden kosturuyorum),2 saatimizi yemek yapmak ve yemek ile geciiryoruz,kizim gunde 2 saat de uyuyor.Peki ben bu 2 saate ne yapiyorum o uyurken,yan gelip yatiyorum,camasir bulasik daginiklik vs vs hic ama hic gozum gormuyor,ne canim isterse onu yapiyorum,foruma giriyorum,nette geziyorum,izleyemedigim dizileri izliyorum vs vs.Aksam 6 da eger evimize gelseniz sanirsiniz ki evde harp olmus o derece daginik oluyor,gunlerce temizlik yapamadigim oluyor,utu desen zaten yil oldu elime utuyu almayali,anali kizli utusuz geziyoruz :).haftada bir defa kuzenim geliyor sag olsun,o kizimla ilgilenirken ben temizligimi ve hafta icinde ihmal ettigim ev isimi yapiyorum,eve teizlikci almak gibi oluyor aslinda sadece temizlikci ben oluyorum :)KOnuyu ordan oraya uzattim gerci ama demek istedigim aslinda suydu,calisan anneler vicdan hesabiyla fazla ugrasmasin,cunku cogu ev hanimi annenin cocugu daha da tv bagimlisi,bunun bazen sizin kariyerinizel alakasi olmyor,sadece oncelikleriniz onemli.Siz 7 de isten geldiginzde cocugunuzla vakit gecirmek icin aslinda sadece 2 saatiniz var,o cocuk 9 da uyuyor(ya da uyumali diyelim).o 2 saati de tv acmadan gecirmeniz mumkun,yeter ki 9'dan 11 e kadar da sizin ve sadece sizin olsun,oyle degil mi.Peki sorun nerde ve bu cocuk ne zaman tv ye alisacak? Gun icinde ve siizn iste oldugunzu saatte buyuk ihtimalle.Bakiciniz ya da anneniz kayinvalideniz evinizin duzeni,temizligi yemegi derken oturtacak yavrunuzu tv karsisina mecburen.Lutfen cocugunuza kim bakiyor olursa olsun o kimseden ev isi istemeyin,bos vaktin olursa da sunu yap talimati vermeyin,bos vaktinde yat dinlen diyin,dnlen ki bebegim uyaninca yine enrjik dinc mutlu onunla oyunar oyna tv karsina oturtma diyin.Eve geldiginzde de bakiciniz sizi mutlu bir bebek ve daginik bir evle karsliuyorsa da o bakiciya sadece tesekkur edip kendi payiniza dusen 2 saati nasil daha verimli gecirebilirim diye dusunun.Aksi halde sonuclari katlanilmaz olabiliyor,varsin eviniz daginik ve pis ama cocugunuz mutlu olsun.

bende çalışan bir anneyim iyi bilirim sizleri,2 yaşında oğlum
tam olarak hatırlamıyorum ne zamandı ama oğlum yürüyor konuşuyordu
birgün işten geldim sabahtan mutfakta bulaşıklar vardı oları yıkayayım dedim,sonra yemek yap hazırla
bu arada da oğlum yanımda bacağımdan tutuyor sürekli benimle oynamak istiyordu
sonra bir baktımki kendi başına uyuyakalmış içerde
o gece nasıl sabahladım anlatamam
ben iş yaparken yanımdaki çırpınışlarını hatırlayıp öyle ağladımki
bundan sonra evim pislikten koksa bile oğluma haksızlık yapmayacağım
işten gelince o uyuyana kadar tüm zamanımı ona verecem dedim
vede öyle yapıyorum artık,bende onunla oynayarak dinlenmeyi öğrendim artık o uyuyunca işlerime devam ediyorum
yemek yapmak mııı nerdee yemek yemiyoruz biz
işten çıkmadan önce bişeyler atıştırıyoruz eşimle
zaten biz çocuğu alana kadar o akşam yemeğini yemiş oluyor,
eve gelince meyve hazırlıyoruz birlikte yiyoruz,ve artık eğerki iş yapmam gerekiyorsa o işi oyun haline getirip oğlumla birlikte yapıyorum

gelelim tv konusuna ; kim nederse desin ama tv ve çocuk konusunda ben çok araştırmalar yaptım çok tezler kitaplar okudum
okuduklarımın %90 ı olumsuzdu ,tvnin çozuklara bir faydası yok hatta zararaları vardı..
ve ben bu konuda hala birşeye karar veremedim iyi mi kötümü ama ben çocuğuma tv izlettirmiyorum
hiçbir zaman oğlum çizgi filmleri felan bilmez ,tv açık olsun başını çevirip bakmaz bile
oyunlar oynar kitaplar okur resim boya vs bu ekilde yetiştirmeye çalışıyorum ben
tv izlettireceğime alıyorum elime resimli kitapları onunla okuyorum

ve oğlum şuan 2 yaşında ne bileyim kelime hazinesi çok geniş,
şarkılar söylüyor hikayeler biliyor anlatıyor,resimler yapıyor ,boyuyor
alfabeyi sayıları az buçuk biliyor
andımızı öğreniyor çat pat okuyor
ambulans geçse yoldan ,hastaneye gidiyor hastaları götürüyor diyor,
yani çevrede olan biten herşeyi mantıklıca anlatabiliyor
bende eşimde sürekli onunla konuşuyor hayatımızda çevremizde olan biten herşeyi anlatıyoruz.
ve biz bu karşılıklı iletişimimizin çok faydalı olduğuna inanıyoruz ve böyle devam edeceğiz.

tv konusunda belki gaddarlık yapıyorsunuz diyenler olacak ama ben bu konuda gaddar olmaya devam edeceğim