Bir hoşlantı olarak düşünmedim şahsen, kendimi çocuğun yerine koyarak düşünmeye çalıştım.
20li yaşlarımdaki halimle bir başka ülkeye savaştan kaçarak sığınmacı olarak gitseydim, iyi kötü bir iş bulup orada çalışmaya başlasaydım, çat pat bu ülkenin dilini konuşabiliyor olsaydım, iş yerinde bana güler yüzlü davranan bir yaşıtıma ben de sokulmaya çalışırdım. Haddimi aştığımı da fark etmeyebilir, yalnızlığıma bir dost olarak görebilirdim.
Ona "Bunlar özel sorular, bunu bana soramazsın" filan deyin, öyle sert tepki göstermelik bir şey olarak düşünemedim nedense.
