Yok asla kalbim kirilmadi siz doğru olanı söylüyorsunuz.. ailem arkamda olmaz sözde arkamdalar ama sozde... evlenmeden önce hep böyle karısına hayvan gibi davranan erkeklere sinir olurdum onları çeken kadınlara da çok kizardim ama suan kendin aynı durumdayım.. ve artık çevremde mutlu olan çiftlere çok imreniyrm benim ne günahım vardı nrn niye mutlu olamiyrm diyorum..
Bir ailenin arka çıkması elbette güzel birşey fakat kendi ayaklarınız üzerinde durmak için illa onların desteği şart değil.
Hiç ailenizi tanımamış biri de olabilirdiniz ya da büyük bir kazada kaybetmiş. Şu anki durumunuzu da böyle düşünün.
Hem siz kararlı olursanız ailenizin de tavrı değişir.
Kendi koşullarınızı iyileştirmeye çalışın, iş arayın, gerekirse sığınma evine başvurun,
Yeter ki adım atın devamı da gelir.
Kimsenin destegi olmadan cocuguyla zorluklara gögüs germeye calısan, kendine yeni bir hayat kuran bir sürü kadın varken sizin tek başınıza yeni bir başlangıç yapmanız çok daha kolay. Sadece biraz cesaret...
İnsan emek verdikçe birşeylerden vazgecmesi de o denli zorlaşıyor.
Eger siz mecburiyet hissedip kendinize başka bir secenek sunmazsanız ve sadece tek alana yogunlasırsanız zamanla adım atacak cesaretiniz, ozguveniniz, hatta benliginiz de kalmayacak. Baksanıza daha şimdiden eski ben/şimdiki ben diye ayrımlar yapıyorsunuz.
O yüzden nasıl susarsam mutlu olurum diye değil de kendimi nasıl daha iyi hissederim, aynaya baktıgımda pismanlıgımın olmadıgı günleri nasıl görürüm şeklinde düşünerek karar verin.
Tüm bu süre içerisinde de sakın ama sakın evliliginiz iyileşir düşüncesiyle çocuk yapmaya niyetlenmeyin.
(
