Bunalamaz demedim ben 2 yaşında çocuk yaptıkları normal yani aşırı birşey yok ortada buna bile tahammülü yoksa yardım alsın.Beklenti yazmamış ki kadın, bunaldım demiş. Anneler bunalamaz mı?
Çocukken en sevdiğim aktivite idi.Arttiriyorum 5 yaşını doldurmak üzere olan oğlum geçenlerde komşularıma küçük çaplı bir kriz yaşatmış.
Benim akıllı sipam bisikleti kaydiraga çıkarmış en ufak bir fikrim yok o bisiklet nasıl cıktı ordan da kaymaya çalışmış bisikletle arkadaşlarım var parkın o tarafında kadınların gözü seyrimis o manzarayı görünce bilmiyorum bi umut buyur diye bekliyorum ben de
Olumsuz yok, olumlu ise saymakla bitmez.2.5 yas oglum var kres ın olumlu olumsuz etkileri neler
Çocuk normal de kadın anormal zaten, anlattığı bu.Çözüm önerisi ne Allahaşkına ya 2 yaşındaki çocuğun ne yapmasını beklerdiniz pilli oyuncakmı ki bu çok normal heleki 2 yaş sendromu yaşarken
Çözüm arada bir birisine güvendiginiz birisine bırakıp uzaklaşıp kafa dağıtmak
Çocuğum olmadığı için konuya yorum yapamadan geri gidiyorum, hoşçakalınÇocuğunuz yoksa yorum yapmayın bence
çocuğum yok yiğenim var.Arttiriyorum 5 yaşını doldurmak üzere olan oğlum geçenlerde komşularıma küçük çaplı bir kriz yaşatmış.
Benim akıllı sipam bisikleti kaydiraga çıkarmış en ufak bir fikrim yok o bisiklet nasıl cıktı ordan da kaymaya çalışmış bisikletle arkadaşlarım var parkın o tarafında kadınların gözü seyrimis o manzarayı görünce bilmiyorum bi umut buyur diye bekliyorum ben de
Yapma dedikçe daha cok yaparlar.Yapma hayirlari hayatinizdan cikarin cok nadir kullanin hadi gel senle disari cikalim, hadi gel oyun oynayalim hadi gel dans edelim filan gibi farkli erkinlikler yapin yönlendirin yani.Yaklaşık iki yaşında bir oğlum var. Tek başıma bakıyorum doğduğundan beri. Artık tahammül edemiyorum. Yetemiyorum. O kadar sinirleniyorum ki her itirazına kendimi kaybetmekten korkuyorum. Mesaim sabah altıdan akşam sekize kadar devam ediyor. O kadar yoruluyorum ki anlatamam.
Yapma dediğim ne varsa yapıyor. Sürekli ama sürekli biryerleri dağıtmak karıştırmak peşinde. Tvnin önünden inmiyor mesela inat edip. Yada koltuğun tepesine çıkıyor indiriyorum tekrar çıkıyor. Aklım gidiyor düşecek diye.
Sürekli mızmızlanma herşeye ağlama durumunda. Sabrım kalmadı ağlama sesi duymaya.
Sürekli aynı döngü içinde aynı şeyleri yaptırmaya yada yaptırmamaya çalışmak beni boğuyor. O kadar sıkıldım o kadar bunaldım ki ölsem bu hayattan kurtulacağımı düşünüyorum bazen.
Uyuyunca özlüyorum. Uyandığında çoğu zaman tahammül edemiyorum. Boğuluyorum.
Çözüm önerisi var mıdır bilmiyorum ama yazmak istedim.
Benim ne anlamda söylediğimi cok iyi anladın, zeki hatunsun senÇocuğum olmadığı için konuya yorum yapamadan geri gidiyorum, hoşçakalın( takılıyorum size )
Tedavi olacaksin. Burn out olmussun buyuk ihtimal.Yaklaşık iki yaşında bir oğlum var. Tek başıma bakıyorum doğduğundan beri. Artık tahammül edemiyorum. Yetemiyorum. O kadar sinirleniyorum ki her itirazına kendimi kaybetmekten korkuyorum. Mesaim sabah altıdan akşam sekize kadar devam ediyor. O kadar yoruluyorum ki anlatamam.
Yapma dediğim ne varsa yapıyor. Sürekli ama sürekli biryerleri dağıtmak karıştırmak peşinde. Tvnin önünden inmiyor mesela inat edip. Yada koltuğun tepesine çıkıyor indiriyorum tekrar çıkıyor. Aklım gidiyor düşecek diye.
Sürekli mızmızlanma herşeye ağlama durumunda. Sabrım kalmadı ağlama sesi duymaya.
Sürekli aynı döngü içinde aynı şeyleri yaptırmaya yada yaptırmamaya çalışmak beni boğuyor. O kadar sıkıldım o kadar bunaldım ki ölsem bu hayattan kurtulacağımı düşünüyorum bazen.
Uyuyunca özlüyorum. Uyandığında çoğu zaman tahammül edemiyorum. Boğuluyorum.
Çözüm önerisi var mıdır bilmiyorum ama yazmak istedim.
He tamam sen mukemmel bir annesin tamam. Kadinin ne durumda oldugunu bilmiyorsun. Cocugu sikayet etmiyor zaten.Sürekli çocuğunun yaptığı şeyleri eleştirmiş, sanki çocuğun koltuğa çıkması, sessizce bir köşede durmasını bekliyormuş gibi yazmış. Ya çocuğun koltuğun tepesinde olmasından daha normal bişey olamaz. Çocuk da hiç bir sorun yok . Biz de çocuk büyüttük, koltuk tepelerinden inmedi. Ama bu kadar kötü anlatmadık yaptıklarını.
Yaklaşık iki yaşında bir oğlum var. Tek başıma bakıyorum doğduğundan beri. Artık tahammül edemiyorum. Yetemiyorum. O kadar sinirleniyorum ki her itirazına kendimi kaybetmekten korkuyorum. Mesaim sabah altıdan akşam sekize kadar devam ediyor. O kadar yoruluyorum ki anlatamam.
Yapma dediğim ne varsa yapıyor. Sürekli ama sürekli biryerleri dağıtmak karıştırmak peşinde. Tvnin önünden inmiyor mesela inat edip. Yada koltuğun tepesine çıkıyor indiriyorum tekrar çıkıyor. Aklım gidiyor düşecek diye.
Sürekli mızmızlanma herşeye ağlama durumunda. Sabrım kalmadı ağlama sesi duymaya.
Sürekli aynı döngü içinde aynı şeyleri yaptırmaya yada yaptırmamaya çalışmak beni boğuyor. O kadar sıkıldım o kadar bunaldım ki ölsem bu hayattan kurtulacağımı düşünüyorum bazen.
Uyuyunca özlüyorum. Uyandığında çoğu zaman tahammül edemiyorum. Boğuluyorum.
Çözüm önerisi var mıdır bilmiyorum ama yazmak istedim.
Çocuğum yok 11 yıldır yorumumla para kazanıyorum :)Çocuğunuz yoksa yorum yapmayın bence
Anladım anladım, dediğim gibi latife yaptım size birazcıkınBenim ne anlamda söylediğimi cok iyi anladın, zeki hatunsun sen
Ben senin çocuk baktığına asla inanmam. Yoruma bak sanırsın her çocuk aynı her kadın aynı. Bayılıyosunuz hemcinslerinizi yuhlamaya karalamaya birazda dönüp erkeklerin yan gelip yatmalarına laf edin çıkarın at gözlüklerinizi bi zahmet!!!!Sürekli çocuğunun yaptığı şeyleri eleştirmiş, sanki çocuğun koltuğa çıkması, sessizce bir köşede durmasını bekliyormuş gibi yazmış. Ya çocuğun koltuğun tepesinde olmasından daha normal bişey olamaz. Çocuk da hiç bir sorun yok . Biz de çocuk büyüttük, koltuk tepelerinden inmedi. Ama bu kadar kötü anlatmadık yaptıklarını.
öncelikle sizi sıkanın çocuğunuz olmadığını, yoğun iş saatleri dolayısı ile azalan vakit ve sabrınızın çocuğunuza yetmememesinin sizi sıktığını anlamalısınız. Başka bir iş arama imkanınız var mı bilmiyorum, ancak çocuk için size önerebileceğim en iyi şey tutarlı olmak…Yaklaşık iki yaşında bir oğlum var. Tek başıma bakıyorum doğduğundan beri. Artık tahammül edemiyorum. Yetemiyorum. O kadar sinirleniyorum ki her itirazına kendimi kaybetmekten korkuyorum. Mesaim sabah altıdan akşam sekize kadar devam ediyor. O kadar yoruluyorum ki anlatamam.
Yapma dediğim ne varsa yapıyor. Sürekli ama sürekli biryerleri dağıtmak karıştırmak peşinde. Tvnin önünden inmiyor mesela inat edip. Yada koltuğun tepesine çıkıyor indiriyorum tekrar çıkıyor. Aklım gidiyor düşecek diye.
Sürekli mızmızlanma herşeye ağlama durumunda. Sabrım kalmadı ağlama sesi duymaya.
Sürekli aynı döngü içinde aynı şeyleri yaptırmaya yada yaptırmamaya çalışmak beni boğuyor. O kadar sıkıldım o kadar bunaldım ki ölsem bu hayattan kurtulacağımı düşünüyorum bazen.
Uyuyunca özlüyorum. Uyandığında çoğu zaman tahammül edemiyorum. Boğuluyorum.
Çözüm önerisi var mıdır bilmiyorum ama yazmak istedim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?