- Konu Sahibi BalePabucu
- #1
Başlık çok uzun oldu. 
Ama bu durumu kısaca özetleyecek bir cümle bulamadım kusuruma bakmayın.
Durum şöyle, diyelim ki çok güzel harika bir gün geçiriyorum arkadaşlarımla ya da akrabalarımla vs.
İletişimim de iyidir neşeli biriyim gülüyoruz eğleniyoruz.
Sonra gün bitiyor ben eve gelip kendimle baş başa kalıyorum.
Veeeee eğlence başlıyor, başlıyorum düşünmeye.
Baştan sona kime ne dediğimi neyi nasıl yaptığımı didikleye didikleye düşünüyorum ve illa ki pişman olacak bir şey buluyorum.
"Niye bunu yaptım, niye şunu söyledim, niye onunla ilgilenmedim, niye bununla konuşmadım, niye şuna böyle böyle söyledim, keşke söylemeseydim, keşke yapmasaydım, acaba yanlış mı anlamıştır, vs vs vs vs..........."
Böyle yapınca da güzel günün sonunda böğrüme bir sıkıntı gelip oturuyor.
Önceden vurdumduymazın biriydim.
"Amaaaaaaaan" der geçerdim.
Artık öyle yapamıyorum...
Bu durum özellikle fazla değer verdiğim insanlarla beraber olduğumda daha şiddetli oluyor.
Mutlu olmamı engelliyor.
Mutlu birgün geçirsem bile nasıl oluyorsa üzülmeyi başarıyorum.
Mahvediyorum yani...
Bugün çok güzel bir gün geçirdim, uzun zamandır eğlenmediğim kadar eğlendim.
Ama yine eve gelince aklıma ufak tefek detaylar takıldı.
Ve şu an içimdeki sıkıntı beni patlatacak derecede.
Ben de içimi sizlere dökeyim dedim.
Var mı bu durumla mücadele eden benim gibi?
Ama bu durumu kısaca özetleyecek bir cümle bulamadım kusuruma bakmayın.
Durum şöyle, diyelim ki çok güzel harika bir gün geçiriyorum arkadaşlarımla ya da akrabalarımla vs.
İletişimim de iyidir neşeli biriyim gülüyoruz eğleniyoruz.
Sonra gün bitiyor ben eve gelip kendimle baş başa kalıyorum.
Veeeee eğlence başlıyor, başlıyorum düşünmeye.
Baştan sona kime ne dediğimi neyi nasıl yaptığımı didikleye didikleye düşünüyorum ve illa ki pişman olacak bir şey buluyorum.
"Niye bunu yaptım, niye şunu söyledim, niye onunla ilgilenmedim, niye bununla konuşmadım, niye şuna böyle böyle söyledim, keşke söylemeseydim, keşke yapmasaydım, acaba yanlış mı anlamıştır, vs vs vs vs..........."
Böyle yapınca da güzel günün sonunda böğrüme bir sıkıntı gelip oturuyor.
Önceden vurdumduymazın biriydim.
"Amaaaaaaaan" der geçerdim.
Artık öyle yapamıyorum...
Bu durum özellikle fazla değer verdiğim insanlarla beraber olduğumda daha şiddetli oluyor.
Mutlu olmamı engelliyor.
Mutlu birgün geçirsem bile nasıl oluyorsa üzülmeyi başarıyorum.
Mahvediyorum yani...
Bugün çok güzel bir gün geçirdim, uzun zamandır eğlenmediğim kadar eğlendim.
Ama yine eve gelince aklıma ufak tefek detaylar takıldı.
Ve şu an içimdeki sıkıntı beni patlatacak derecede.
Ben de içimi sizlere dökeyim dedim.
Var mı bu durumla mücadele eden benim gibi?
