- 23 Şubat 2019
- 35
- 6
- 86
- 30
- Konu Sahibi Letafet1995
-
- #1
Herkese merhaba.
Biraz içimi dökmek istedim. Benden çok daha tecrübeli birçok ablam var bu platformda,sizlerin de fikirlerini almak istedim.
Çok uzun bir süredir takıntılarla boğuşuyorum. Hayatımda fazla insan yok, daha doğrusu gerçekten kıymet verdiğim çok az insan var. En yoğun yaşadığım korku ve takıntım bu insanları yanlış bir şeyler yaparak kaybetmek. Örneğin her gece anneme "Ölmeyeceğine söz ver." diyorum; eğer "Söz." demezse sanki ölecekmiş gibi hissediyorum. Erkek arkadaşıma karşı bir yanlış yapmaktan ve onu kaybetmekten endişeleniyorum. "Ya bunu yaptıysam, ya bu şekilde davrandıysam, ya bu kişiyle konuştuysam..." gibi düşünceler aklımdan çıkmıyor. Çok sevdiğim bir arkadaşım var. "Ya onun arkasından kötü bir şey söylediysem..." diye iki senedir kendimi yiyorum; halbuki onun hakkında kötü hiçbir şey düşünmüyorum ki...
Geçen gün arkadaşımla buluşmaya gidecektim. Evde yalnız olduğum için evi kilitleyen kişi ben olacaktım. Kapıyı kilitledikten sonra yaklaşık on beş yirmi dakika kapının önünde kaldım. Tekrar tekrar açıp evi kontrol ettim; "Ya suları, ışıkları, ocağı açık bıraktıysam..." diye. En son kapıdan koşarak uzaklaştım tekrar girmemek için.
Haziranda erkek arkadaşımla sürtünme yoluyla birliktelik yaşadık. Üzerimde iç çamaşırım vardı. Üzerine 3 kez regl oldum, 5 kez idrar testi yaptım. Ve hâlâ hamilelik olmadığına ikna olmuyorum, kendimi yiyip bitiriyorum. Bu hafta içinde psikolog randevum var. Ailem doktor ilaç verirse kullanmamı istemiyor, ama ben artık bu korkularla yaşamak istemiyorum. Sizce ne yapmalıyım? Uzun yazdıysam özür dilerim...
Biraz içimi dökmek istedim. Benden çok daha tecrübeli birçok ablam var bu platformda,sizlerin de fikirlerini almak istedim.
Çok uzun bir süredir takıntılarla boğuşuyorum. Hayatımda fazla insan yok, daha doğrusu gerçekten kıymet verdiğim çok az insan var. En yoğun yaşadığım korku ve takıntım bu insanları yanlış bir şeyler yaparak kaybetmek. Örneğin her gece anneme "Ölmeyeceğine söz ver." diyorum; eğer "Söz." demezse sanki ölecekmiş gibi hissediyorum. Erkek arkadaşıma karşı bir yanlış yapmaktan ve onu kaybetmekten endişeleniyorum. "Ya bunu yaptıysam, ya bu şekilde davrandıysam, ya bu kişiyle konuştuysam..." gibi düşünceler aklımdan çıkmıyor. Çok sevdiğim bir arkadaşım var. "Ya onun arkasından kötü bir şey söylediysem..." diye iki senedir kendimi yiyorum; halbuki onun hakkında kötü hiçbir şey düşünmüyorum ki...
Geçen gün arkadaşımla buluşmaya gidecektim. Evde yalnız olduğum için evi kilitleyen kişi ben olacaktım. Kapıyı kilitledikten sonra yaklaşık on beş yirmi dakika kapının önünde kaldım. Tekrar tekrar açıp evi kontrol ettim; "Ya suları, ışıkları, ocağı açık bıraktıysam..." diye. En son kapıdan koşarak uzaklaştım tekrar girmemek için.
Haziranda erkek arkadaşımla sürtünme yoluyla birliktelik yaşadık. Üzerimde iç çamaşırım vardı. Üzerine 3 kez regl oldum, 5 kez idrar testi yaptım. Ve hâlâ hamilelik olmadığına ikna olmuyorum, kendimi yiyip bitiriyorum. Bu hafta içinde psikolog randevum var. Ailem doktor ilaç verirse kullanmamı istemiyor, ama ben artık bu korkularla yaşamak istemiyorum. Sizce ne yapmalıyım? Uzun yazdıysam özür dilerim...