- 6 Mart 2019
- 847
- 1.910
Merhaba hanımlar;
Sabah yoğun bir iç sıkıntısıyla uyandım yine, bilirsiniz belki depresyonda sabahları çok zor olur, uyanmak istemezsiniz. İşe gitmek zorunda olmasam , asla cıkmam o yataktan .
Kalkmadan yataktan, yine aklıma bir şey geldi; eski sevgilimin, ya da ismine ne denirse , BAGIMLI oldugum kişinin söyledikleri aklıma geldi.
Durup dururken, “ senle duruyorum çünkü, senin kendine bir şey yapmandan korkuyorum. . Beni bir şekilde elinde tutuyorsun.
Cok zarar verdik birbirimize.
Seni belki hiç unutmayacagım ancak duramıyorum, dayanamıyorum. “
Sabah hiç bir şey yokken , öğleden sonra 4 5 sularında söylenen cümlelerdi.
Düşündüm 5 dk ve google açıp direkt. Yazdığım su oldu “Takıntılı aşk” ve ıkı dakika okudum.
Beni kac kez bırakınca ya da benım kişilik bagımlılıgımdan ötürü, ben bagımlı olmusum.
Benden ayrılmaması için, her şeyi yapmısım. Kendimi yerlere atmak, sürekli aramak, asla alan bırakmamak ona. Beni sevip sevmediğini dusunecek alan bile bırakmamısım.
Bunlar geçmişte sürekli beni bırakması sebep olabilir.
Ayrıldı hep nedenini aradım, geri döndü gitti döndü..
O asamada son bıraktıklarında artık , evinin yakınına gidip gelir misin dedim, sırf konusmak için. Sürekli neden sunmayıp , bir anda ayrıldı engelledi. Hazmedemedim.
Takıntı oldu bende gecmişten gelen . Bunların hepsi yaklasık 4 yıl evvel oldu.
1.5 yıl ayrı kaldık . Tamamen ayrıldık , o sırada hastalandım sebep o mu bılemıyorum ondan ötürü konustu, görüştük arada.
Benım hayatıma birisi girdi, onunla sırf unutmak için görüştüm, ve birsürü insanla konustum. Böyle önünü göremediğim bir süre yasadım.
Keza onunda hayatına birisi girdi, annesinin buldugu bir kız. Onla anlattıgına göre nişan evresine geldi, ayrıldı.
Geri bana döndü, ama hayatımı hiç sorgulamadan ben nasıldım, ne yaptım bilmeden.
Döndüğünde benım hayatım karmakarısıktı, okulu bitirmediğim, günü kurtardıgım bir hayat.
Dönmesin diye yasadıgım şehirde olmadıgımı söyledim, artık onu sevmediğimi vs. Ama geri döndü, dayanamadım. Güç gösteremedim.
O sırada hala o konustugum insanlar mesaj atıyordu, süphelendi.
Tüm hayatımı sorguladı, her görüştüğüm insanı sordu etti yaklasık 6 ay böyle gecti.
Kız arkadasım bile kalmadı, düzelir diye dusundum. Hayatımdan herkes cıkınca.
Ama düzelmedi. Sadece ailesi baskı yaptıgından dolayı evlilik fikrini sundu, korkuyordum ama kaybetmek istemiyordum.
Sunuda sordum beni seviyor musun?
Bilmiyorum dedi. Benım için evlilikte sevgi onemli degıl dedi, alısıyosun zaten dedi.
Sonrasında bende madem böyle bişeye giriyorum dedim, eksik kalan herşeyi anlattım. Okulu bitirmediğimi söyleyememiştim, onu söyledim. Birkac şey daha.
İlk konusmadı sonra da hayatını yakmısım dedi. İlk kez beni anladıgını dusundum, ilk kez bunu hissettim.
Sonrasında normal gibiydi, yalan söylediğim için pişmanlık duydum. ( söylememekte yalan)
10 gün once mesajlar azaldı, ben üstelemeye basladım. Düzelir , hazmetmeye calısıyor dedim kendime.
Sonrasında sabah hıc bisey yokken , basında dediğim şeyleri söyledi.
Senınle durma sebebım” kendine bir şey yapmandan korkuyorum” . Ben yoluna bakmak istiyorum.ancak telefonu kapatırken ise “ Sonra konusuruz.”
Ben yeniden olur mu olmaz mı bılmıyorum, ancak tek bildiğim ben kendimi toplamam lazım.
Ailesine söyledi mi bilmiyorum. su an beni yedekte mi tutuyor, ne oldu bılmıyorum. Sorsam doğruyu duyamayacagım. Belkide düzelmem gerekiyor. Kendimi sevmem . Artık bunu istiyorum kendimi sevmek, ne olursa olsun, kendimi affetmek.
Bu cuma günü lütfen banada dua edin ve hayırlısı olsun hakkımda.
Kendimi sevmem için, düzgün kararlar almam için, gercegı görmem için.
Yorumlarınızı bekliyorum.
Desteğinizi de tesekkur ederim.
Sabah yoğun bir iç sıkıntısıyla uyandım yine, bilirsiniz belki depresyonda sabahları çok zor olur, uyanmak istemezsiniz. İşe gitmek zorunda olmasam , asla cıkmam o yataktan .
Kalkmadan yataktan, yine aklıma bir şey geldi; eski sevgilimin, ya da ismine ne denirse , BAGIMLI oldugum kişinin söyledikleri aklıma geldi.
Durup dururken, “ senle duruyorum çünkü, senin kendine bir şey yapmandan korkuyorum. . Beni bir şekilde elinde tutuyorsun.
Cok zarar verdik birbirimize.
Seni belki hiç unutmayacagım ancak duramıyorum, dayanamıyorum. “
Sabah hiç bir şey yokken , öğleden sonra 4 5 sularında söylenen cümlelerdi.
Düşündüm 5 dk ve google açıp direkt. Yazdığım su oldu “Takıntılı aşk” ve ıkı dakika okudum.
Beni kac kez bırakınca ya da benım kişilik bagımlılıgımdan ötürü, ben bagımlı olmusum.
Benden ayrılmaması için, her şeyi yapmısım. Kendimi yerlere atmak, sürekli aramak, asla alan bırakmamak ona. Beni sevip sevmediğini dusunecek alan bile bırakmamısım.
Bunlar geçmişte sürekli beni bırakması sebep olabilir.
Ayrıldı hep nedenini aradım, geri döndü gitti döndü..
O asamada son bıraktıklarında artık , evinin yakınına gidip gelir misin dedim, sırf konusmak için. Sürekli neden sunmayıp , bir anda ayrıldı engelledi. Hazmedemedim.
Takıntı oldu bende gecmişten gelen . Bunların hepsi yaklasık 4 yıl evvel oldu.
1.5 yıl ayrı kaldık . Tamamen ayrıldık , o sırada hastalandım sebep o mu bılemıyorum ondan ötürü konustu, görüştük arada.
Benım hayatıma birisi girdi, onunla sırf unutmak için görüştüm, ve birsürü insanla konustum. Böyle önünü göremediğim bir süre yasadım.
Keza onunda hayatına birisi girdi, annesinin buldugu bir kız. Onla anlattıgına göre nişan evresine geldi, ayrıldı.
Geri bana döndü, ama hayatımı hiç sorgulamadan ben nasıldım, ne yaptım bilmeden.
Döndüğünde benım hayatım karmakarısıktı, okulu bitirmediğim, günü kurtardıgım bir hayat.
Dönmesin diye yasadıgım şehirde olmadıgımı söyledim, artık onu sevmediğimi vs. Ama geri döndü, dayanamadım. Güç gösteremedim.
O sırada hala o konustugum insanlar mesaj atıyordu, süphelendi.
Tüm hayatımı sorguladı, her görüştüğüm insanı sordu etti yaklasık 6 ay böyle gecti.
Kız arkadasım bile kalmadı, düzelir diye dusundum. Hayatımdan herkes cıkınca.
Ama düzelmedi. Sadece ailesi baskı yaptıgından dolayı evlilik fikrini sundu, korkuyordum ama kaybetmek istemiyordum.
Sunuda sordum beni seviyor musun?
Bilmiyorum dedi. Benım için evlilikte sevgi onemli degıl dedi, alısıyosun zaten dedi.
Sonrasında bende madem böyle bişeye giriyorum dedim, eksik kalan herşeyi anlattım. Okulu bitirmediğimi söyleyememiştim, onu söyledim. Birkac şey daha.
İlk konusmadı sonra da hayatını yakmısım dedi. İlk kez beni anladıgını dusundum, ilk kez bunu hissettim.
Sonrasında normal gibiydi, yalan söylediğim için pişmanlık duydum. ( söylememekte yalan)
10 gün once mesajlar azaldı, ben üstelemeye basladım. Düzelir , hazmetmeye calısıyor dedim kendime.
Sonrasında sabah hıc bisey yokken , basında dediğim şeyleri söyledi.
Senınle durma sebebım” kendine bir şey yapmandan korkuyorum” . Ben yoluna bakmak istiyorum.ancak telefonu kapatırken ise “ Sonra konusuruz.”
Ben yeniden olur mu olmaz mı bılmıyorum, ancak tek bildiğim ben kendimi toplamam lazım.
Ailesine söyledi mi bilmiyorum. su an beni yedekte mi tutuyor, ne oldu bılmıyorum. Sorsam doğruyu duyamayacagım. Belkide düzelmem gerekiyor. Kendimi sevmem . Artık bunu istiyorum kendimi sevmek, ne olursa olsun, kendimi affetmek.
Bu cuma günü lütfen banada dua edin ve hayırlısı olsun hakkımda.
Kendimi sevmem için, düzgün kararlar almam için, gercegı görmem için.
Yorumlarınızı bekliyorum.
Desteğinizi de tesekkur ederim.
dusununce hala sinirlendirmiyor diyemem çünkü o tavri bile kendimi cok degersiz hissettirmisti belliydi gitmek istediği ama tuttum kendimi..madem isteği bu aşkından ölsem de haberi olmayacak dedim kendime...yerlerde sürünsem de o bilmeyecek ve başardım. Boyle olunca kendime guvenim artti..o anki duygularımın seliyle neden kendimi dusureyim ki dedim..bastan ona sergileyemiyordum bu tavri..Sizinki neden bu kadar mağrur? çünkü aramayan sormayan o. Bir yazsa hemen karsilik alacağını biliyor vs.
