- 7 Haziran 2018
- 8.062
- 21.013
- 278
- Konu Sahibi yuvarlanan asi bir panda
-
- #1
Herkese iyi günler
Bir süredir yaşadığım bir durumu paylaşmak istedim. Bende bu his çok uzun süredir var. Özellikle akşam saat 8 - 9 olduysa veya sabah 6'da evden çıktıysam yani hava karanlıksa panik olmaya başlıyorum. Eğitimden daha geç geldiğim de oluyor, dışarıda vakit geçirdiğim de oluyor, işim oluyor vs. Maalesef kendimi güvende hissetmiyorum. Arkama, sağıma, soluma bakıyorum kimse var mı diye.
Mesela dün köprü altından geçecektim. Birinin arkamdan yürüdüğünü gördüm ve yavaşladım. Adam gidince ben de girdim ve karşıya geçtim. Taciz edilir miyim korkusuyka sürekli bu davranışı sergiliyorum.
Kaldırımda yakın mesafede arkamda birinin yürümesinden nefret ediyorum. Bazıları anlayıp hızlanıp önüme geçiyor neyse ki. Bazen kadın oluyor bu kişi ve rahatlıyorum.
Başka bir gün de parkta otururken yanımdaki çöp kutusunu adam sanmıştım. Olay şöyle oldu; biri önümden yürüdü. O adamı yanımdaki banka oturdu ve bana bakıyor diye kurguladım. Tedirgin oldum ve kalktım. Kalkınca da salak dedim içimden kendime tabii..
Binaya her girdiğimde dış kapıyı kapatırım. Biri takip ediyorsa giremesin arkamdan diye düşünürüm.
Bu davranışlar zamanla oldu maalesef. Çocukluğum bile hatırlamak istemediğim hatıralarla dolu. Beynimin bir bölümü bu konuda cam kırıkları ile bağlanmış durumda. Çevremde ailesi izin vermediği için geç saatlerde dışarıda olmayan arkadaşlarım olurdu. Sık sık yapılan uyarılardan sıkılan arkadaşlar. Kuzenler.. Baskı altında olmadım ama olmamak da bunları bizzat yaşamama neden oldu. Maalesef geçmişimi değişremiyorum. Şimdilerde takip ediliyorum düşüncesi için psikologa gitmeli miyim bunu düşünmeye başladım.
Sizce durum ciddi mi yoksa ülke şartlarında herkes mi böyle ?
Bir süredir yaşadığım bir durumu paylaşmak istedim. Bende bu his çok uzun süredir var. Özellikle akşam saat 8 - 9 olduysa veya sabah 6'da evden çıktıysam yani hava karanlıksa panik olmaya başlıyorum. Eğitimden daha geç geldiğim de oluyor, dışarıda vakit geçirdiğim de oluyor, işim oluyor vs. Maalesef kendimi güvende hissetmiyorum. Arkama, sağıma, soluma bakıyorum kimse var mı diye.
Mesela dün köprü altından geçecektim. Birinin arkamdan yürüdüğünü gördüm ve yavaşladım. Adam gidince ben de girdim ve karşıya geçtim. Taciz edilir miyim korkusuyka sürekli bu davranışı sergiliyorum.
Kaldırımda yakın mesafede arkamda birinin yürümesinden nefret ediyorum. Bazıları anlayıp hızlanıp önüme geçiyor neyse ki. Bazen kadın oluyor bu kişi ve rahatlıyorum.
Başka bir gün de parkta otururken yanımdaki çöp kutusunu adam sanmıştım. Olay şöyle oldu; biri önümden yürüdü. O adamı yanımdaki banka oturdu ve bana bakıyor diye kurguladım. Tedirgin oldum ve kalktım. Kalkınca da salak dedim içimden kendime tabii..
Binaya her girdiğimde dış kapıyı kapatırım. Biri takip ediyorsa giremesin arkamdan diye düşünürüm.
Bu davranışlar zamanla oldu maalesef. Çocukluğum bile hatırlamak istemediğim hatıralarla dolu. Beynimin bir bölümü bu konuda cam kırıkları ile bağlanmış durumda. Çevremde ailesi izin vermediği için geç saatlerde dışarıda olmayan arkadaşlarım olurdu. Sık sık yapılan uyarılardan sıkılan arkadaşlar. Kuzenler.. Baskı altında olmadım ama olmamak da bunları bizzat yaşamama neden oldu. Maalesef geçmişimi değişremiyorum. Şimdilerde takip ediliyorum düşüncesi için psikologa gitmeli miyim bunu düşünmeye başladım.
Sizce durum ciddi mi yoksa ülke şartlarında herkes mi böyle ?