Kızlar merhaba. benim çok yakın bir arkadaşım var adı emre. biz üniversitede tanıştık emreyle bayadır da samimiyiz etrafımızdaki herkes bizi yakıştırdı. emre de hoş çocuk açıkcası baya bi talibi filanlar oldu. her neyse bir ara yakıştırmadan ötürü bir olur muyuz? kısmını düşündüm ama işte bayan olmak mı adına her ne denilirse biter sonra arkadaşımdan olurum filan diye düşünürek bu konu üzerinden uzak durdum sonra işte imalı olarak arkadaştan sevgilimi olur gibisinden laflar çarpıttım. Üniversitenin ilk senesinde aynı bölümdeydik fakat ben bölüm değiştirdim bina aynı ama derslikler farklı diyelim.. Emreyle diğer herkesle olan muhabbettim vardı ama daha fazlası vardı rahatça saçmalayalabilmek gibi gibi.. benim bir dönem sevgilim oldu filan ben biraz uzaklaştım malum kıskançlıklar falanlar filanlar. araya bi resmiyet koydum ve uzun bir süreç konuşmadım. sonra biz tekrar konuşmaya başladık emreyle bu arada benim bi ilişkim var ama bitmek üzere . Emre ye de sürekli talip geliyor işte platonik olanlar falanlar filanlar uzun uzun detaya inmeyim kızlar. ben neden birisi değil dediğimde 3 yıldır sevdiğim birisi var filan diyor. benim ilişkim bitti ama bende bi depresyon havalarındayım annem ameliyat oldu filan beynim yerimde değil. emre bi gün beni aradı bana işte sevgilim için o işte seni üzüyor filan dedi bende tersledim ona baya bi kırıldı konuşmadı ama ssonra gönlünü aldım derken bu arada samimi olduğumuzda bi hesap gösterdi işte sevdiğim kıza söyleyeceğim sözler gibisinden. biz küstükten sonra hesabın biyografisine sen muhteşem bi hayal kırıklığımsın yazmış ama ben onu sonradan fark ettim. biz tekrar barıştık hatta iyi de konuşuyorduk ama bu yaz o kızdan vazgeçtiğini artık onun bi ölü olduğunu filan söyledi önceden daha sık konuşan bizde artık çok sık konuşamaz olduk ve bende bütün ayrıntıları düşününce o kişinin ben olduğunu düşündüm ve bi konuşma sonrasında ona sordum o kişi ben miyim diye hayır sen değilsin dedi sonra evet deseydim ne olacaktı filan dedi bu arada aramızda önceki kadar bi samimiyet yok böyle davranması da normal hatta dahada fazlasını davransın onada kabulum çok çektirmişim. sizce o kişi ben miyim ? bensem bu durumda ben kestirip atmalıyım? yoksa konuşmaya onu kazanmaya devam etmeli miyim?
Bence en iyi birliktelikler arkadaşlardan çıkıyor. Çünkü kendin gibi oluyorsun eksileri artıları hep görüyorsun, eğer onun senin için uygun kişi olduğunu düşünüyorsan, mutlu olurum mutlu ederim diyebiliyorsan hiç bekleme.. ilk adımı sen at, belki de karşı taraf çok adım atmaya çalıştı ama sen hep cephe aldığın için fark edemedin..
Kızlar merhaba. benim çok yakın bir arkadaşım var adı emre. biz üniversitede tanıştık emreyle bayadır da samimiyiz etrafımızdaki herkes bizi yakıştırdı. emre de hoş çocuk açıkcası baya bi talibi filanlar oldu. her neyse bir ara yakıştırmadan ötürü bir olur muyuz? kısmını düşündüm ama işte bayan olmak mı adına her ne denilirse biter sonra arkadaşımdan olurum filan diye düşünürek bu konu üzerinden uzak durdum sonra işte imalı olarak arkadaştan sevgilimi olur gibisinden laflar çarpıttım. Üniversitenin ilk senesinde aynı bölümdeydik fakat ben bölüm değiştirdim bina aynı ama derslikler farklı diyelim.. Emreyle diğer herkesle olan muhabbettim vardı ama daha fazlası vardı rahatça saçmalayalabilmek gibi gibi.. benim bir dönem sevgilim oldu filan ben biraz uzaklaştım malum kıskançlıklar falanlar filanlar. araya bi resmiyet koydum ve uzun bir süreç konuşmadım. sonra biz tekrar konuşmaya başladık emreyle bu arada benim bi ilişkim var ama bitmek üzere . Emre ye de sürekli talip geliyor işte platonik olanlar falanlar filanlar uzun uzun detaya inmeyim kızlar. ben neden birisi değil dediğimde 3 yıldır sevdiğim birisi var filan diyor. benim ilişkim bitti ama bende bi depresyon havalarındayım annem ameliyat oldu filan beynim yerimde değil. emre bi gün beni aradı bana işte sevgilim için o işte seni üzüyor filan dedi bende tersledim ona baya bi kırıldı konuşmadı ama ssonra gönlünü aldım derken bu arada samimi olduğumuzda bi hesap gösterdi işte sevdiğim kıza söyleyeceğim sözler gibisinden. biz küstükten sonra hesabın biyografisine sen muhteşem bi hayal kırıklığımsın yazmış ama ben onu sonradan fark ettim. biz tekrar barıştık hatta iyi de konuşuyorduk ama bu yaz o kızdan vazgeçtiğini artık onun bi ölü olduğunu filan söyledi önceden daha sık konuşan bizde artık çok sık konuşamaz olduk ve bende bütün ayrıntıları düşününce o kişinin ben olduğunu düşündüm ve bi konuşma sonrasında ona sordum o kişi ben miyim diye hayır sen değilsin dedi sonra evet deseydim ne olacaktı filan dedi bu arada aramızda önceki kadar bi samimiyet yok böyle davranması da normal hatta dahada fazlasını davransın onada kabulum çok çektirmişim. sizce o kişi ben miyim ? bensem bu durumda ben kestirip atmalıyım? yoksa konuşmaya onu kazanmaya devam etmeli miyim?
Bence en iyi birliktelikler arkadaşlardan çıkıyor. Çünkü kendin gibi oluyorsun eksileri artıları hep görüyorsun, eğer onun senin için uygun kişi olduğunu düşünüyorsan, mutlu olurum mutlu ederim diyebiliyorsan hiç bekleme.. ilk adımı sen at, belki de karşı taraf çok adım atmaya çalıştı ama sen hep cephe aldığın için fark edemedin..