• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Tamamen sildim artık.

kimsenin sana söyleyecek sözü yargılamaya hakkı olmadığını düşünüyorum ki uzaklaş bence de benzer durumdayım annem öldü babamla o yüzden hep dediğim bir söz var 'herkes çektiğini bilir.' dışardan laf söylemek kolay geliyor hayatı normal olan insanlara
 
Seni çok iyi anlıyorum.Bende de var seninkinin bi türlüsü.
Bizim de kaderimiz böyle işte napalım.
Millette ne anneler var.
Bi de böyle tipler için hayat boyu bidaha görüşmemek, torununu göstermemek falan da kar etmiyo.Hiçbişey ifade etmiyo yani bunlara.Bizi evlat olarak görmüyolar çünkü.

İşte silsen bi dert ele güne karşı rezil oluyosun, silmesen ayrı işkence.İki ucu b.klu değnek.Allahlarından bulsunlar.

Amin. Ben elalem ne der aşamalarını geçtim. Benimki bir de kötü gösteriyordu beni. Oğlunun ve kendinin yaptıklarını saklayıp bana iftira attığını bilirim. Bir de bu kadın ünv mezunu yurt dışında yaşamış bir kadın. Sorsan çok aydın geçinir. Allah öncelikle vicdan versin insana. Duana da amin, Allah'tan bulsunlar.
 
tenzih ederek yazıyorum..köpeğin duası kabul olsaydı gökten kemik yağardı diye bir söz var..sanıyorsunuz mu her doğuranın bedduası kabul oluyor..böyle düşünmeyin lütfen

Bilmiyorum gerçekten hayatım boyunca aman anne baba bedduası almayayım diye uğraştım ama olan bana oldu. Hala da salak gibi taşıyorum o korkuyu içimde.
 
kimsenin sana söyleyecek sözü yargılamaya hakkı olmadığını düşünüyorum ki uzaklaş bence de benzer durumdayım annem öldü babamla o yüzden hep dediğim bir söz var 'herkes çektiğini bilir.' dışardan laf söylemek kolay geliyor hayatı normal olan insanlara


Ben de dedim şimdi analık hakkı ödenmezciler gelir diye ama sağolsunlar ekstra açıklama yapmama gerek kalmadan anladılar beni. Yaşayan bilir evet, nasıl ağır bir şey olduğunu hayatı boyunca aile desteği görmüş birine ne kadar anlatabilirsin?

Şu an neredeyse tüm akrabalar benim tarafımda çünkü bazı şeyleri açık açık gördükten sonra annem kandıramadı onları.
 
aslında anne mevzu konuları en zor olanlar mesafe koymak iyi annende bir düşünsun hep sen haksız olamazsın. ama her daim üüzüleceksın ancak annen hastalandıginda anlayacak gerçekleri
keşke paralar konuları kArıştıolmasaydı haklıyken haksız durumu düşeceksin
 
aslında anne mevzu konuları en zor olanlar mesafe koymak iyi annende bir düşünsun hep sen haksız olamazsın. ama her daim üüzüleceksın ancak annen hastalandıginda anlayacak gerçekleri
keşke paralar konuları kArıştıolmasaydı haklıyken haksız durumu düşeceksin
 
Anneniz bi garip... Alın hakkınızı bedduasındanda korkmayın.sinir oluyorum böyle evlat ayıran insanlara...
 
aslında anne mevzu konuları en zor olanlar mesafe koymak iyi annende bir düşünsun hep sen haksız olamazsın. ama her daim üüzüleceksın ancak annen hastalandıginda anlayacak gerçekleri
keşke paralar konuları kArıştıolmasaydı haklıyken haksız durumu düşeceksin

Hastalansa bu sefer de ben hayırsız evlat olurum. Tribi bir tek bana atar. Çünkü diğer evlatları melek, bakamazlar ona. Ben şeytanım, mahkumum onun işlerini görmeye. Yani öyle bir durumda bile anlamaz gerçekleri falan. Daha da bilenir hatta.

Bu saatten sonra da kimin beni haksız gördüğü zerre umurumda değil. Ben kendimi onlar için paralarken bile haksızdım zaten. Tek korktuğum beddua.
 
Eski konularımı bilmeyenler için hatırlatma yapayım. Annemin senelerdir her kötü zamanında hep ben vardım yanında. Bir tek ben. Erkek kardeşim yurtdışında yaşıyor. Kızkardeşim 16 yaşında fakat asi ergenlerden. Yattığı yatağı toplamayan tiplerden.

Annemin hastalığı oldu, ameliyatı oldu, maddi sıkışıklığı oldu, oldu da oldu hep ben yardımcı oldum istinasız her defasında. Bunun da hiçbir zaman lafını etmedim. Şu an yaşadığım hayal kırıklığını anlamanız bakımından yazıyorum.

Geçen sene erkek kardeşim hastanelik olduğumun ertesi gününde ben nasıl hastanelik olurmuşum da annemi peşimde koştururmuşum gibi ablak bir bahaneyle üzerime saldırdı ve ölümle tehdit etti. Olaya eşim de dahil oldu, birbirlerine girdiler ve biz mahkemelik olduk. Annem şikayetçi olduğum için beni evlatlıktan reddetti. Manevi anlamda sildi. Ama oğluna tek bir kere bile sen nasıl ablana böyle bir şey yaparsın demedi.

Bu olay sonrasında onlara verdiğim tam yetkili bir vekaletnamem vardı onu iptal ettim diye paragöz oldum ve daha neler. Sonradan sırf annem olduğu içi yaşananları sineye çektim ve konuşmaya başladık.
Bu kısım geçen sene yaşananlar.


2 ay önce hamile olduğumu ögrendim aynı anda kanamalı kistim de peydah oldu. Doktor sadece tuvalete kalkacaksın onun haricinde yatacaksın dedi. Peki tamam dedik. İlk hamileliğim bu arada aileye gelen de ilk torun. Annem birkaç bina ötemde oturuyor.

Annemden sadece yemek için yardım istedim, yarım saat gelsen yeter dedim. Cevap olarak "gelemem kusura bakma kendi işimi ancak yapıyorum" dedi.. Ve sadece 1 hafta öncesine kadar elinden ameliyat olduğu için her işini ben yapmama ve tamamen iyileşmesine rağmen aynen böyle söyledi. Peki dedim evime gittim. Üzerinden 2 ay geçti bırakın gelmeyi 1 kere nasılsın demek için bile aramadı..

Dün doktor kontrolüm vardı. Çok şükür bebeğim iyi ve kistim de iyice küçülmüş. Doktor artık daha rahat hareket edebileceğimi söyledi. Ben de çıkıp biraz dolaşayım dedim.

Oturup birşeyler içeceğim cafeye doğru yürürken birden karşımda annem, iki kardeşim, ve büyük olanın karısı belirdi. Erkek olan karısıyla yurt dışından tatile gelmiş. Annemle kızkardeşim burada yaşıyor zaten.

Yanımdan öylece geçip gittiler. Ne selam ne sabah. Zaten erkek olandan öyle bir beklentim yok. Sonra arkamdan koştur koştur kızkardeşim geldi. Özlemişim seni dedi. Ben de onun için mi arıyorsun dedim. Verdiği cevap 2 kere aradım ya. Seni yaşın dolayısıyla bir yere kadar affedebilirim. Ama annemi affetmiyorum. Ne ölüme ne dirime, ne cenaze ne düğün hiçbir şekilde çıkmasın karşıma. Torununu da görmeye gelmesin. Madem beni evladı olarak görmüyor o da benim annem değil bundan sonra dedim.

Şöyle bir geçmişe baktığımda bu kadın beni sadece kullanmış.. Her işinde, her kötü gününde, kardeşlerim içim bile hep beni feda etmiş.

O kadar üzgünüm ki. Affedemiyorum, hazmedemiyorum. Hiç haketmedim. Sürekli Allah'a havale eder bir vaziyetteyim. Şu an babamdan kalanların kirasını annem alıyor ve ben artık gerçekten hakkımı almak istiyorum. Kim hakkımda ne söylerse söylesin.

Sorum yok ama içimi dökmek istedim. Okuyanlara teşekkür ederim.
resmen icimi acitti yazdiklarin bende hamileym 4aya yakindir yatyorum fusuk riski var annemin evindeym bana da esime de bebek gibi bakiyo allah razi olsun ona ragmen cok zor.allah yardimcin olsun belli ki cok guclu birisin kendini hic uzme herkese hak ettigi kadar saygi ve deger goster ki uzulme insaallah saglikla bebegini kucagina alirsin
 
resmen icimi acitti yazdiklarin bende hamileym 4aya yakindir yatyorum fusuk riski var annemin evindeym bana da esime de bebek gibi bakiyo allah razi olsun ona ragmen cok zor.allah yardimcin olsun belli ki cok guclu birisin kendini hic uzme herkese hak ettigi kadar saygi ve deger goster ki uzulme insaallah saglikla bebegini kucagina alirsin

Allah razı olsun. Rabbim bizlere hayırlı, sağlıklı evlatlar ve onlara hakkıyla analık yapmayı nasib etsin.
 
Ömrüm boyunca anne baba desteğini tam almış biri olarak yazıyorum bunu. Annelik kutsaldır diye zırvalamıcam yani.
Sizi anlamamış değilim. Aksine her doğuranın "anne" olmayacağını görüyorum bu duyduklarımla.

Haklarınızı alın ve minnet etmeyin artık.
Allah evlat ayıran, doğurduğuna manevi eziyet eden o anneyi görüyor, sizi de görüyor.
Siz iyi bir anne olun, gerisi Allahın takdiri.
Yaşadıklarınız kolay değil. Ama vardır bir hayır deyip yolunuza, kendi kurduğunuz aileye bakın, mutlu olun inşallah.

Haksız yere edilen beddua da döner dolaşır sahibine bulaşır, endişe etmeyin.
 
Eski konularımı bilmeyenler için hatırlatma yapayım. Annemin senelerdir her kötü zamanında hep ben vardım yanında. Bir tek ben. Erkek kardeşim yurtdışında yaşıyor. Kızkardeşim 16 yaşında fakat asi ergenlerden. Yattığı yatağı toplamayan tiplerden.

Annemin hastalığı oldu, ameliyatı oldu, maddi sıkışıklığı oldu, oldu da oldu hep ben yardımcı oldum istinasız her defasında. Bunun da hiçbir zaman lafını etmedim. Şu an yaşadığım hayal kırıklığını anlamanız bakımından yazıyorum.

Geçen sene erkek kardeşim hastanelik olduğumun ertesi gününde ben nasıl hastanelik olurmuşum da annemi peşimde koştururmuşum gibi ablak bir bahaneyle üzerime saldırdı ve ölümle tehdit etti. Olaya eşim de dahil oldu, birbirlerine girdiler ve biz mahkemelik olduk. Annem şikayetçi olduğum için beni evlatlıktan reddetti. Manevi anlamda sildi. Ama oğluna tek bir kere bile sen nasıl ablana böyle bir şey yaparsın demedi.

Bu olay sonrasında onlara verdiğim tam yetkili bir vekaletnamem vardı onu iptal ettim diye paragöz oldum ve daha neler. Sonradan sırf annem olduğu içi yaşananları sineye çektim ve konuşmaya başladık.
Bu kısım geçen sene yaşananlar.


2 ay önce hamile olduğumu ögrendim aynı anda kanamalı kistim de peydah oldu. Doktor sadece tuvalete kalkacaksın onun haricinde yatacaksın dedi. Peki tamam dedik. İlk hamileliğim bu arada aileye gelen de ilk torun. Annem birkaç bina ötemde oturuyor.

Annemden sadece yemek için yardım istedim, yarım saat gelsen yeter dedim. Cevap olarak "gelemem kusura bakma kendi işimi ancak yapıyorum" dedi.. Ve sadece 1 hafta öncesine kadar elinden ameliyat olduğu için her işini ben yapmama ve tamamen iyileşmesine rağmen aynen böyle söyledi. Peki dedim evime gittim. Üzerinden 2 ay geçti bırakın gelmeyi 1 kere nasılsın demek için bile aramadı..

Dün doktor kontrolüm vardı. Çok şükür bebeğim iyi ve kistim de iyice küçülmüş. Doktor artık daha rahat hareket edebileceğimi söyledi. Ben de çıkıp biraz dolaşayım dedim.

Oturup birşeyler içeceğim cafeye doğru yürürken birden karşımda annem, iki kardeşim, ve büyük olanın karısı belirdi. Erkek olan karısıyla yurt dışından tatile gelmiş. Annemle kızkardeşim burada yaşıyor zaten.

Yanımdan öylece geçip gittiler. Ne selam ne sabah. Zaten erkek olandan öyle bir beklentim yok. Sonra arkamdan koştur koştur kızkardeşim geldi. Özlemişim seni dedi. Ben de onun için mi arıyorsun dedim. Verdiği cevap 2 kere aradım ya. Seni yaşın dolayısıyla bir yere kadar affedebilirim. Ama annemi affetmiyorum. Ne ölüme ne dirime, ne cenaze ne düğün hiçbir şekilde çıkmasın karşıma. Torununu da görmeye gelmesin. Madem beni evladı olarak görmüyor o da benim annem değil bundan sonra dedim.

Şöyle bir geçmişe baktığımda bu kadın beni sadece kullanmış.. Her işinde, her kötü gününde, kardeşlerim içim bile hep beni feda etmiş.

O kadar üzgünüm ki. Affedemiyorum, hazmedemiyorum. Hiç haketmedim. Sürekli Allah'a havale eder bir vaziyetteyim. Şu an babamdan kalanların kirasını annem alıyor ve ben artık gerçekten hakkımı almak istiyorum. Kim hakkımda ne söylerse söylesin.

Sorum yok ama içimi dökmek istedim. Okuyanlara teşekkür ederim.
Anneniz neden sadece size böyle davranıyor. Hem de en fedakar çocuğu siz iken? Diğerlerini kolluyor, beklenti içinde değil ama konu siz olunca hem her işine koşturuyor hem de sizi ihmal ediyor, en küçük şeyde karşınızda duruyor. Aklım almıyor. Acaba üvey misiniz? ya da annenizce affedilemez bir hata mı işlediniz eskiden? sizi itham etmek için söylemiyorum sadece kafamda bu sorulara cevap bulamadım bir türlü.
 
Eski konularımı bilmeyenler için hatırlatma yapayım. Annemin senelerdir her kötü zamanında hep ben vardım yanında. Bir tek ben. Erkek kardeşim yurtdışında yaşıyor. Kızkardeşim 16 yaşında fakat asi ergenlerden. Yattığı yatağı toplamayan tiplerden.

Annemin hastalığı oldu, ameliyatı oldu, maddi sıkışıklığı oldu, oldu da oldu hep ben yardımcı oldum istinasız her defasında. Bunun da hiçbir zaman lafını etmedim. Şu an yaşadığım hayal kırıklığını anlamanız bakımından yazıyorum.

Geçen sene erkek kardeşim hastanelik olduğumun ertesi gününde ben nasıl hastanelik olurmuşum da annemi peşimde koştururmuşum gibi ablak bir bahaneyle üzerime saldırdı ve ölümle tehdit etti. Olaya eşim de dahil oldu, birbirlerine girdiler ve biz mahkemelik olduk. Annem şikayetçi olduğum için beni evlatlıktan reddetti. Manevi anlamda sildi. Ama oğluna tek bir kere bile sen nasıl ablana böyle bir şey yaparsın demedi.

Bu olay sonrasında onlara verdiğim tam yetkili bir vekaletnamem vardı onu iptal ettim diye paragöz oldum ve daha neler. Sonradan sırf annem olduğu içi yaşananları sineye çektim ve konuşmaya başladık.
Bu kısım geçen sene yaşananlar.


2 ay önce hamile olduğumu ögrendim aynı anda kanamalı kistim de peydah oldu. Doktor sadece tuvalete kalkacaksın onun haricinde yatacaksın dedi. Peki tamam dedik. İlk hamileliğim bu arada aileye gelen de ilk torun. Annem birkaç bina ötemde oturuyor.

Annemden sadece yemek için yardım istedim, yarım saat gelsen yeter dedim. Cevap olarak "gelemem kusura bakma kendi işimi ancak yapıyorum" dedi.. Ve sadece 1 hafta öncesine kadar elinden ameliyat olduğu için her işini ben yapmama ve tamamen iyileşmesine rağmen aynen böyle söyledi. Peki dedim evime gittim. Üzerinden 2 ay geçti bırakın gelmeyi 1 kere nasılsın demek için bile aramadı..

Dün doktor kontrolüm vardı. Çok şükür bebeğim iyi ve kistim de iyice küçülmüş. Doktor artık daha rahat hareket edebileceğimi söyledi. Ben de çıkıp biraz dolaşayım dedim.

Oturup birşeyler içeceğim cafeye doğru yürürken birden karşımda annem, iki kardeşim, ve büyük olanın karısı belirdi. Erkek olan karısıyla yurt dışından tatile gelmiş. Annemle kızkardeşim burada yaşıyor zaten.

Yanımdan öylece geçip gittiler. Ne selam ne sabah. Zaten erkek olandan öyle bir beklentim yok. Sonra arkamdan koştur koştur kızkardeşim geldi. Özlemişim seni dedi. Ben de onun için mi arıyorsun dedim. Verdiği cevap 2 kere aradım ya. Seni yaşın dolayısıyla bir yere kadar affedebilirim. Ama annemi affetmiyorum. Ne ölüme ne dirime, ne cenaze ne düğün hiçbir şekilde çıkmasın karşıma. Torununu da görmeye gelmesin. Madem beni evladı olarak görmüyor o da benim annem değil bundan sonra dedim.

Şöyle bir geçmişe baktığımda bu kadın beni sadece kullanmış.. Her işinde, her kötü gününde, kardeşlerim içim bile hep beni feda etmiş.

O kadar üzgünüm ki. Affedemiyorum, hazmedemiyorum. Hiç haketmedim. Sürekli Allah'a havale eder bir vaziyetteyim. Şu an babamdan kalanların kirasını annem alıyor ve ben artık gerçekten hakkımı almak istiyorum. Kim hakkımda ne söylerse söylesin.

Sorum yok ama içimi dökmek istedim. Okuyanlara teşekkür ederim.
Şu konuda kendimi gördüm.. Babamdan kalanların kirasını annem alıyor. Bana bir şey vermiyor.Her şey bir yana kaldırdımm hamileyim çalışıyorum ve zor oluyor anne gel iki kap yemek yap dedim. Daha çok kavga ettiik.
Bende çok içerleniyorum çok yanlız kaldımm. Ve yanlızlıktan etrafa saldırıyorum.. :(
 
su konuları görünce yalnız olmadığımı gorup sevınıyorum ama korkuyorum da bıtek benım aılem de değil komple aıle kavramı değişmeye başlamış. anne olunca çocuklarıma ıstemeden bunları yasatmaktan korkuyorum.
 
P pinkpin canim öncelikle hayirli olsun. Saglikla kucağına alirsin insallah.
Bu durum bi bakima daha iyi olmus zaten sağlıklı bir iliskiniz yok. Kestirip atmak da bir tedavi. Benim annem kardesi ve esiyle surekli sorun yasiyor bunu da hem bize hem babama yansitiyordu. Ne zaman dedi "ne ölüme gelin ne dirime" o zaman rahatladi. Evet basta üzülüyor kafasına takıyordu ama zamanla birakti.

Allaha havale et ve bebegin icin dusunup uzulmemeye çalış
 
Anneniz neden sadece size böyle davranıyor. Hem de en fedakar çocuğu siz iken? Diğerlerini kolluyor, beklenti içinde değil ama konu siz olunca hem her işine koşturuyor hem de sizi ihmal ediyor, en küçük şeyde karşınızda duruyor. Aklım almıyor. Acaba üvey misiniz? ya da annenizce affedilemez bir hata mı işlediniz eskiden? sizi itham etmek için söylemiyorum sadece kafamda bu sorulara cevap bulamadım bir türlü.

Neden? Benim senelerce cevabını aradığım soru :)

Zamanında bir sapık musallat olmuştu bana, kendi çapında araştırmalar yapmış o zaman. Sen üveysin demişti bir keresinde:)) Olur mu? Olabilir. Ama sanmıyorum. Babama da anneme de fiziksel olarak benziyorum. Annemin ikinci evliliği ama. Babamdan önce başkasıyla evliymiş o adamcağız da şehit edilmiş. Onun kızı olsam sevinirdim yani:))

Ben daha çok annemin beni rakip olarak görmesine bağlıyorum. Bazen bazı şeyleri haketmezsiniz ama kaçınılmaz olarak yaşarsınız. Ara ara söylerdi mesela sen bizim deneme tahtamızdın hahahaha şeklinde. Yani ben denenecek bir kobaydım, ama diğerleri masum melekler.

Bir de annem hiçbir başarımdan hoşlanmaz, hep kendisiyle kıyaslardı beni. İşte ben daha iyisini yapmıştım, ben daha şöyleyim daha böyleyim gibi. Örneğin bir arkadaşım gelirdi eve, sohbetimizin ortasına dalar, kumandayı eline alır, arkadaşımla plan yapıp beni saf dış bırakmaya çalışırdı:))) Yakın arkadaşlarım iyi bilirler mesela annemi. O yüzden fazla muhattap olmak istemezler.

Sorunuzun net bir cevabı yok, çünkü ben de bilmiyorum üzgünüm:))
 
Şu konuda kendimi gördüm.. Babamdan kalanların kirasını annem alıyor. Bana bir şey vermiyor.Her şey bir yana kaldırdımm hamileyim çalışıyorum ve zor oluyor anne gel iki kap yemek yap dedim. Daha çok kavga ettiik.
Bende çok içerleniyorum çok yanlız kaldımm. Ve yanlızlıktan etrafa saldırıyorum.. :KK43:

Başkasında okumak değişik oluyormuş.. Allah yardımcımız olsun kader arkadaşım. Bizim de mükafatımız büyük olur inşallah. Ben de sana tavsiye vereyim:) Annenle ilişkini mümkün mertebe en aza indir. Benim gibi tamamen kes demiyorum bak çünkü gerçekten kaldırması zor bir yük. En zoru da kabullenmek.

su konuları görünce yalnız olmadığımı gorup sevınıyorum ama korkuyorum da bıtek benım aılem de değil komple aıle kavramı değişmeye başlamış. anne olunca çocuklarıma ıstemeden bunları yasatmaktan korkuyorum.

Senin konuna bakamadım henüz ama önceki konularından hatırlıyorum seni. Sizin problemlerinizin daha aşılabilir olduğunu düşünüyorum. Haklısın günümüzde o eski fedakar anne kavramı giderek azalıyor. Sen yine de annenle aranı iyi tutmaya çalış. Daha sizin bağlar sağlam:)

P pinkpin canim öncelikle hayirli olsun. Saglikla kucağına alirsin insallah.
Bu durum bi bakima daha iyi olmus zaten sağlıklı bir iliskiniz yok. Kestirip atmak da bir tedavi. Benim annem kardesi ve esiyle surekli sorun yasiyor bunu da hem bize hem babama yansitiyordu. Ne zaman dedi "ne ölüme gelin ne dirime" o zaman rahatladi. Evet basta üzülüyor kafasına takıyordu ama zamanla birakti.

Allaha havale et ve bebegin icin dusunup uzulmemeye çalış

Sağol karanfilim:KK200: Allah razı olsun. Kesinlikle kestirip atmak iyi geldi bana. Üzerimden bir yük kalktı sanki. Ne acı anneciğin de aynı şeyleri yaşamış. Allah bundan sonra huzur ve mutluluk versin inşallah.

Kaç sene geçti üzerinden? Annende herhangi bir pişmanlık var mı? Ya da benzeri bir iç acıma durumu falan?
 
Başkasında okumak değişik oluyormuş.. Allah yardımcımız olsun kader arkadaşım. Bizim de mükafatımız büyük olur inşallah. Ben de sana tavsiye vereyim:) Annenle ilişkini mümkün mertebe en aza indir. Benim gibi tamamen kes demiyorum bak çünkü gerçekten kaldırması zor bir yük. En zoru da kabullenmek.



Senin konuna bakamadım henüz ama önceki konularından hatırlıyorum seni. Sizin problemlerinizin daha aşılabilir olduğunu düşünüyorum. Haklısın günümüzde o eski fedakar anne kavramı giderek azalıyor. Sen yine de annenle aranı iyi tutmaya çalış. Daha sizin bağlar sağlam:)



Sağol karanfilim:KK200: Allah razı olsun. Kesinlikle kestirip atmak iyi geldi bana. Üzerimden bir yük kalktı sanki. Ne acı anneciğin de aynı şeyleri yaşamış. Allah bundan sonra huzur ve mutluluk versin inşallah.

Kaç sene geçti üzerinden? Annende herhangi bir pişmanlık var mı? Ya da benzeri bir iç acıma durumu falan?
Yaklaşık 3 yil oluyor. Cok rezillikler yaşandı biz de dahil olunca annem kaldiramadi artık. Annemde degil de dayimda ve yengemde asiri derecede pismanlik var. Arada arıyorlar ama annem tamamen sildi. Kafam hic olmadigi kadar rahat bir daha o duruma dusmek istemiyorum diyor.
 
Back
X