İyi Akşamlar hepinize.
Bu senenin başında çalıştığım kurumun müdürü beni yanına çağırarak konuşmak istedi. Bana, bir arkadaşının oğluyla görüşmem için ailesinin onu aracı yaptığını, bahsedilen kişinin bir üniversitede doçent olduğunu söyledi. Yaşını tam bilemiyorum ama doçent olduğuna göre 35in üstünde olmalı dedi. Babamla babasının tanıştığını söyledi.
Ben de hem o zamanki kafa karışıklığım hem de yaşıyla ilgili çıkarımdan dolayı çekindiğim ve aracının da okul müdürüm olmasından duyacağım tedirginlikten dolayı hakkında herhangi bir bilgiye sahip olmafan kibarca reddettim. Ve daha sonra üzerinde hiç düşünmedim.
Fakat bu ara hayatımın düzene girmesinden mi beynimin ve kalbimin artık daha net olmasından mı bilmiyorum, sürekli aklıma geliyo, bari bi görüp öyle karar verseydin, ben bi düşüneyim deseydin diyorum. Acele ve önyargılı karar verdiğim için kendime kızıyorum.
Bi taraftan da iki kişinin bir arada olması gerekiyosa bir şekilde birbirlerini bulurlar zaen diyorum. Ama bikaç gündür bu merak ve pişmanlığı da kafamdan atamıyorum.
Yapmam gereken bişey yok değil mi? Artık önüme bakmam gerekiyor.
Bu senenin başında çalıştığım kurumun müdürü beni yanına çağırarak konuşmak istedi. Bana, bir arkadaşının oğluyla görüşmem için ailesinin onu aracı yaptığını, bahsedilen kişinin bir üniversitede doçent olduğunu söyledi. Yaşını tam bilemiyorum ama doçent olduğuna göre 35in üstünde olmalı dedi. Babamla babasının tanıştığını söyledi.
Ben de hem o zamanki kafa karışıklığım hem de yaşıyla ilgili çıkarımdan dolayı çekindiğim ve aracının da okul müdürüm olmasından duyacağım tedirginlikten dolayı hakkında herhangi bir bilgiye sahip olmafan kibarca reddettim. Ve daha sonra üzerinde hiç düşünmedim.
Fakat bu ara hayatımın düzene girmesinden mi beynimin ve kalbimin artık daha net olmasından mı bilmiyorum, sürekli aklıma geliyo, bari bi görüp öyle karar verseydin, ben bi düşüneyim deseydin diyorum. Acele ve önyargılı karar verdiğim için kendime kızıyorum.
Bi taraftan da iki kişinin bir arada olması gerekiyosa bir şekilde birbirlerini bulurlar zaen diyorum. Ama bikaç gündür bu merak ve pişmanlığı da kafamdan atamıyorum.
Yapmam gereken bişey yok değil mi? Artık önüme bakmam gerekiyor.
Son düzenleme: