Merhaba arkadaşlar. Öncelikle kendimi tanıtayim. 33 yasındayım, 34'üme bikaç ay kaldı. Bekarım. Ask mesķ konularında bolca talihsiz ve başarısız bir insanım. Birkaç flörtüm, bir iki hiçbir yere ulaşmayan buluşmalarım dışında hiç ciddi ilişkim olmadı. Ve artık evlenmek istiyorum çünkü çocuğum olsun istiyorum ve son verdiğim hormon testleri cok iç açicı degildi.
Babam ve erkek kardeşimle aynı büroda calışıyoruz ve babamın eski bir çalısanı arada sırada bizim büroya uğrar. Babamla birbirlerini çok severler, babamı kendi babası gibi görür. Ve ben bu adamla bir şekilde merhaba merhaba olan iliskimizi biraz ileri götürmek istiyorum. Aşık falan değilim, beğeniyorum sadece ve cevremde benim yaslarımda bekar olan kimse yok. Adamla evlenme hayalleri de kurmuyorum sadece biraz daha iyi tanımak ne biliyim bu işin oluru var mı görmek istiyorum. 40 yasina gelip neden bu ise bir şans vermedim diye hayıflanmak istemiyorum.
Ancak sorun şu ki adam bizim büroya geldiğinde hep 20 tane farklı insan oluyor, hani konusacak fırsatı bırak o insan kalabalığının içinde seçilmiyor bile. En son dün geldi büroya, bazen o da bana bakıyor ama hayal gücüm mü emin olamıyorum. Saçma bir sey yapıp kendimi rezil etmek de istemiyorum (ki zaten hayatım bağlı olsa dahi yapamam). Bana bir yol gösterin, nasıl bu adamla bi bes dakika da olsa telefon numaralarımızı degisecek kadar konusabilirim ya da uzaktan uzağa bakışmak yerine biraz daha samimi olabilirim. Laf kimseye yayılsın istemiyorum çünkü olur bi iki dısari çıkarız olmaz yürümez hoslanmayız birbirimizden babamla aralari bozulsun istemem çunķu yetim büyüdüğü için babamı babası yerine koyuyor.
inşallah gonlunuzden geçen hayirlsii olur
Babana çıtlatsan mı, baba ya ... beyi kahveye çağırsan muhabbet etsek desen?
