- Konu Sahibi ThatWasJustADream
- #1
içime atmaktan çok sıkıldım gerçekten kızlar. birilerinin düşüncelerine, tavsiyelerine ihtiyacım var.
öncelikle 18yaşındayım, sevgilim de19. 5 buçuk aydır birlikteyiz.ve ben ilk defa birine karşı ciddi şeyler hissediyor ve ciddi düşünüyorum. bu yüzden de yaptığı en ufak şeyde kalbim kırılıyor. o da beni seviyor, bundan eminim. yani en azından emindim 2ay önce şehir dışına gitti üniversite için. ve çok değişti. arada o kadar mesafe var, buna rağmen telefonlaşmıyoruz. ben her dakika onu merak ederken o nasıl dayanıyor anlayabilmiş değilim. konuyu bi çok kere açtım, mesajlar attım aradım. ne var ki cevap alamadım... yüzyüze konuştuk, dikkat etmeye çalşırım ddi özür diledi... ama hala değişen birşey yok. telefonu bozulmuş, üstüne gitmiyorum. arada bir babasıyla konuşmak için arkadaşlarının telefonunu aldığını kaçırdı ağzından. almışken neden beni de aramıyor... sormaya fırsatım olmadı. günlerdir haber yok kendi kendimi yiyip bitiriyorum. soğudu mu acaba diye düşünüyorum ama öyle olsa söylerdi,bunu da sormuştum. "canım sıkkın, yoğunum telefonla ilgilenmek bile istemiyorum" diyor. ama ben de sabahtan akşama kadar konuşalım demiyorum ki, sadece günaydın ve iyi geceler yazsa bile yeter. ya da bi yere giderken haberim olsa...
ama yok hep bir bahanesi var. tamam deyip geçmekten başka yapacak bir şey de kalmıyor bi yerden sonra. sıkmamak için ona da bişey belli etmiyorum kırk yılda bir aradığı zamanlar. kesip atmak istiyorum,hergün stres yapmaktansa bitsin diyorum ama, o da çok zor. çünkü gerçekten ilkkez seviyorum birini. ve bu da insanın karşısına kaç kere çıkar bilmiyorum. lütfen akıl verin, ne yapmalıyım, nasıl davranmalı nasıl düşünmeliyim ?:çok üzgünüm:
öncelikle 18yaşındayım, sevgilim de19. 5 buçuk aydır birlikteyiz.ve ben ilk defa birine karşı ciddi şeyler hissediyor ve ciddi düşünüyorum. bu yüzden de yaptığı en ufak şeyde kalbim kırılıyor. o da beni seviyor, bundan eminim. yani en azından emindim 2ay önce şehir dışına gitti üniversite için. ve çok değişti. arada o kadar mesafe var, buna rağmen telefonlaşmıyoruz. ben her dakika onu merak ederken o nasıl dayanıyor anlayabilmiş değilim. konuyu bi çok kere açtım, mesajlar attım aradım. ne var ki cevap alamadım... yüzyüze konuştuk, dikkat etmeye çalşırım ddi özür diledi... ama hala değişen birşey yok. telefonu bozulmuş, üstüne gitmiyorum. arada bir babasıyla konuşmak için arkadaşlarının telefonunu aldığını kaçırdı ağzından. almışken neden beni de aramıyor... sormaya fırsatım olmadı. günlerdir haber yok kendi kendimi yiyip bitiriyorum. soğudu mu acaba diye düşünüyorum ama öyle olsa söylerdi,bunu da sormuştum. "canım sıkkın, yoğunum telefonla ilgilenmek bile istemiyorum" diyor. ama ben de sabahtan akşama kadar konuşalım demiyorum ki, sadece günaydın ve iyi geceler yazsa bile yeter. ya da bi yere giderken haberim olsa...
ama yok hep bir bahanesi var. tamam deyip geçmekten başka yapacak bir şey de kalmıyor bi yerden sonra. sıkmamak için ona da bişey belli etmiyorum kırk yılda bir aradığı zamanlar. kesip atmak istiyorum,hergün stres yapmaktansa bitsin diyorum ama, o da çok zor. çünkü gerçekten ilkkez seviyorum birini. ve bu da insanın karşısına kaç kere çıkar bilmiyorum. lütfen akıl verin, ne yapmalıyım, nasıl davranmalı nasıl düşünmeliyim ?:çok üzgünüm:
