Tavsiyenize ihtiyacım var 🙏

Sahramatzeee

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
19 Ocak 2015
15
10
88
Herkese merhaba, 5 senedir aranızdayım aslında ama ilk defa kendimi çıkmazda, yalnız hissediyorum, birileriyle konuşmaya ihtiyacım var.
Hayalleri olan ve her zaman hayallerinin peşinde koşmuş bir insanım. Yine yapmak istediğim şeyler var ama eşim, ahh eşim! her zaman hevesimi kırıyor.

Hayat arkadaşım dediğim adamla ortalama 15 sene önce tanıştık, aynı mahalledeydik. Çok güzel zamanlar yaşadık. Ve çok severek evlendik. Ama o evlendiğim adamla, şuan yaşadığım adam arasında dünyalar kadar fark var. Evliliğimizin 5. senesi, her zaman fedakarlık yapan taraf oldum, onu kendini düşündüğünden çok düşündüm ama kaba, saba, iğrenç bir insana dönüştü. Sürekli ağzında küfür. Susmam, hayatta ezdirmem kendimi ama bana şiddete kadar gidiyor gözü dönünce.
Kendime geçtim 3 yaşındaki oğluma yaptığı kaba hareketlere, ilgisiz, sevgisizligine tahammül edemiyorum. En iyisini öğretip yaptırmaya çalışıyorum oğluma, babasi benim tam tersim Hep kötü örnek oluyor.
Aslında öğretmenim ama oğlumla zaman geçirmek için ara verdim, böyle bir durumda da yaşamak çok zoruma gidiyor.
Olmaması daha iyi diye düşünüyorum. Hayatımdan çıkartıp oğluma hem annelik, hem babalık mi yapmalı?
Babasız birakmamalı mı?
 
Şiddet mi.. bir öğretmenin bunu soruyor olması ne acı.
Ne güzel mesleginiz var. Çocuğunuzun küfür eden, annesini döven sinirli bir babaya mi ihtiyacı var? Yoksa mutlu huzurlu güleryüzlü bir anneye mi?
Bunu kendinize ama ozellikle çocuğunuza yapmayin.
 
Herkese merhaba, 5 senedir aranızdayım aslında ama ilk defa kendimi çıkmazda, yalnız hissediyorum, birileriyle konuşmaya ihtiyacım var.
Hayalleri olan ve her zaman hayallerinin peşinde koşmuş bir insanım. Yine yapmak istediğim şeyler var ama eşim, ahh eşim! her zaman hevesimi kırıyor.

Hayat arkadaşım dediğim adamla ortalama 15 sene önce tanıştık, aynı mahalledeydik. Çok güzel zamanlar yaşadık. Ve çok severek evlendik. Ama o evlendiğim adamla, şuan yaşadığım adam arasında dünyalar kadar fark var. Evliliğimizin 5. senesi, her zaman fedakarlık yapan taraf oldum, onu kendini düşündüğünden çok düşündüm ama kaba, saba, iğrenç bir insana dönüştü. Sürekli ağzında küfür. Susmam, hayatta ezdirmem kendimi ama bana şiddete kadar gidiyor gözü dönünce.
Kendime geçtim 3 yaşındaki oğluma yaptığı kaba hareketlere, ilgisiz, sevgisizligine tahammül edemiyorum. En iyisini öğretip yaptırmaya çalışıyorum oğluma, babasi benim tam tersim Hep kötü örnek oluyor.
Aslında öğretmenim ama oğlumla zaman geçirmek için ara verdim, böyle bir durumda da yaşamak çok zoruma gidiyor.
Olmaması daha iyi diye düşünüyorum. Hayatımdan çıkartıp oğluma hem annelik, hem babalık mi yapmalı?
Babasız birakmamalı mı?
Bi ilişki terapistine gitseniz, çünkü 15 sene evvel böyle değildi diyorsunuz, bir yerde yanlış giden bir şey olmuş belki bulup onu duzeltirsiniz. Bi uzmandan yardım alın.
 
Küfür saygisizlik siddet varsa cocugun babasız büyüsün. Öfke kontrolü olmayan iğrenç erkeklerden nefret ediyorum.
Not:Benim esimde de öfke kontrol bozukluğu vardı bosandim. Kurtul.
 
Herkese merhaba, 5 senedir aranızdayım aslında ama ilk defa kendimi çıkmazda, yalnız hissediyorum, birileriyle konuşmaya ihtiyacım var.
Hayalleri olan ve her zaman hayallerinin peşinde koşmuş bir insanım. Yine yapmak istediğim şeyler var ama eşim, ahh eşim! her zaman hevesimi kırıyor.

Hayat arkadaşım dediğim adamla ortalama 15 sene önce tanıştık, aynı mahalledeydik. Çok güzel zamanlar yaşadık. Ve çok severek evlendik. Ama o evlendiğim adamla, şuan yaşadığım adam arasında dünyalar kadar fark var. Evliliğimizin 5. senesi, her zaman fedakarlık yapan taraf oldum, onu kendini düşündüğünden çok düşündüm ama kaba, saba, iğrenç bir insana dönüştü. Sürekli ağzında küfür. Susmam, hayatta ezdirmem kendimi ama bana şiddete kadar gidiyor gözü dönünce.
Kendime geçtim 3 yaşındaki oğluma yaptığı kaba hareketlere, ilgisiz, sevgisizligine tahammül edemiyorum. En iyisini öğretip yaptırmaya çalışıyorum oğluma, babasi benim tam tersim Hep kötü örnek oluyor.
Aslında öğretmenim ama oğlumla zaman geçirmek için ara verdim, böyle bir durumda da yaşamak çok zoruma gidiyor.
Olmaması daha iyi diye düşünüyorum. Hayatımdan çıkartıp oğluma hem annelik, hem babalık mi yapmalı?
Babasız birakmamalı mı?
Babasız bırakacağım dediğiniz adam oğluna odunluk örnekleri sergileyen annesi de döven adam. Yani olmasa da olur. Eşinizin hangi yönü iyi de oğlum babasız kalacak diye üzüldünüz
 
Kreş açmak istiyorum, her şeyi planlıyorum. Hayallerimi anlatıyorum. Konuşmak istiyorum. Elinde telefon, anlattıklarımın içerisinden hep olumsuzu bulup getiriyor bana.
Anladım yalnız hiç deneyiminiz yoksa çok zor. Belki de hevesle olumsuz yanları görmüyor sadece iyi düşünüyorsunuzdur o da size bir de şöyle düşün diye diğer tarafını gösteriyordur.
 
Anladım yalnız hiç deneyiminiz yoksa çok zor. Belki de hevesle olumsuz yanları görmüyor sadece iyi düşünüyorsunuzdur o da size bir de şöyle düşün diye diğer tarafını gösteriyordur.
Ya değer vardır ya, ben en ufak bir şeyinde hep yanında oldum mesela. Dinlemek, ilgi göstermek, hayaline ortak olmak..
İnsan görmek istiyor bunları.
 
Esiniz negatif enerji santrali bizimki de oyle ben daha soyle yapalim mi demeden sanki yapmisiz da dunyanin butun olumsuzluklari bizi bukacak gibi davranir. Bende ona artik yapacaklarimi anlatmiyorum kafamın dikine gittigimi soykediginde sana anlatsam ne olacakti daha baslamadn bitecekti diyorum.
En azından sonucu çok zoruma gitmiyor ben yaptım ceremesi neyse çekerim diyorum olumlu gidenden de onun faydalanmasina izin vermiyorum.
Böyle insanlarla yaşamak çok zor. Sürekli koşmaya çalıştığı nda ayagina birinin çelme takması gibi.
Benim sizin gibi mesleğim olsa sanırım bosanirdim.
 
Siddet hakaret varsa tek cozum bosanmak. Bosaninca cocuk babasiz kalmiyor. Esler bosaniyor. Cocuk babasindan bosanmiyor. Adamin bosaninca babaligi bitmeyecek ki.
 
Herkese merhaba, 5 senedir aranızdayım aslında ama ilk defa kendimi çıkmazda, yalnız hissediyorum, birileriyle konuşmaya ihtiyacım var.
Hayalleri olan ve her zaman hayallerinin peşinde koşmuş bir insanım. Yine yapmak istediğim şeyler var ama eşim, ahh eşim! her zaman hevesimi kırıyor.

Hayat arkadaşım dediğim adamla ortalama 15 sene önce tanıştık, aynı mahalledeydik. Çok güzel zamanlar yaşadık. Ve çok severek evlendik. Ama o evlendiğim adamla, şuan yaşadığım adam arasında dünyalar kadar fark var. Evliliğimizin 5. senesi, her zaman fedakarlık yapan taraf oldum, onu kendini düşündüğünden çok düşündüm ama kaba, saba, iğrenç bir insana dönüştü. Sürekli ağzında küfür. Susmam, hayatta ezdirmem kendimi ama bana şiddete kadar gidiyor gözü dönünce.
Kendime geçtim 3 yaşındaki oğluma yaptığı kaba hareketlere, ilgisiz, sevgisizligine tahammül edemiyorum. En iyisini öğretip yaptırmaya çalışıyorum oğluma, babasi benim tam tersim Hep kötü örnek oluyor.
Aslında öğretmenim ama oğlumla zaman geçirmek için ara verdim, böyle bir durumda da yaşamak çok zoruma gidiyor.
Olmaması daha iyi diye düşünüyorum. Hayatımdan çıkartıp oğluma hem annelik, hem babalık mi yapmalı?
Babasız birakmamalı mı?
Ben de cok fazla tecrubeniz yoksa ve hep olumlu yönü ile bakiyorsaniz bu kres meselesine sizi uyarmak istemis olabilir. Ama siddet derken size nasil bir siddet uyguluyor yada ogluna karsi nasil davraniyor bunlar da cok önemli
 
eğer şiddet varsa zaten hem kendiniz hem de çocuğunuz için en iyisi boşanmanız olur
çocuğunuz böyle bir evliliğin içerisinde büyüyeceğine babasını ve sizi ayrı ayrı görmüş olması onu daha az etkiler
hem babasız kalmayacak ki, babasını yine görecek sonuçta. sadece o ortamda değil de daha sakin ortamda.
şiddet olmasaydı geri kalan olumsuzluğu çokta takmamanızı söylerdim
 
Cok ozur diliyorum ama birakkk hatta kosarakk kac degismiyorlarr aslada degismiycekler iyiki meslegin varrrr senin durumnda olsam meslegmde varsa 1 dk durmam bitirmek kolaymiiii ??? Vallahi kolay ya baba olmaz olsun oyle baba kusura bakma bir ara bende boyle seyler yasadim gidecek yerim meslegim hicbirseyim yokk mcburluktn kaldim ha degistimi hayir sadece hafifledi !!!
 
Back
X