Herkese selamlar nerden basliyimki anlatmaya bugun cok doluyum ben...18yillik evliyim uc cocuk annesiyim bnm derdim esim...zaten hic iyi anlasamayan bir cifttik son bir iki senedlrde artik iyice kotuye gidiyo evliligimiz iki ay once benden bi karar vermemi istedi ya onun istedigi gibi olup ona itaat edip oturucakmisim yada ayrilmaya hazimis bana ayri bir ev acicakmis omrunun sonuna kadarda bakarmis cunku bkadar yil sonra herseyi bi kenara birakip baba evine donmeyecegimi biliyor.bunun aciklamasinida sen yaparsin artik herkese demisti ama ben cesareqt edemedim en kucugum bir yasinda hersey bi yana biliyorum aladcagim tepkileri herkes bana yuklenecek esim her sekilde kendini hakli cikarmayi iyi becerir bende hep zirlarim.cunku cok agir konusur daha dun aksam haddini bil herseyime karisamassin sn dedi o benim ablam diye kesktirip atiyo bu arada burasi aile binasi elti gorumce kv kp coluk cocuk hep ayni binadayiz.okadar zorki gencken katlaniyodum herseye ama artik olmuyo olan biten kumpazlari gormezden gelemiyorum.kizlar esim bana diyoki senin tedaviye ihtiyacin var ilac kullanman lazim ama kkesinlikle ilac istemiyorum artik zamaninda kullanmistim adimm deliyye cikmis haberim yok biliyorum herseyi cok takiyorum mukemmelliyetciyim.ben kimseyi kirmamak icin arkamdan neler donuyo neyse ben bugun yazmakla bitiremem on sekiz yil neler yasandi simdi ben boyleyim bana biseyler soyleyin basta esimi ve cevremdekileri umursamadan nasil yasayabilirim cok gergin ve tahammulsuzum kendimide cocuklarimida mahvediyorum degismem lazimmm suan daha fazla yyazamiyorum. Sorularinizoldukca. Yazarim a.e.o.