Bir haftadır kendimizce önlemlerimizi alarak tatildeyiz. Eşim ve 6 yaşındaki çocuğumla. Bugün dönüyoruz. Ama ben stresten hiç deşarj olamadım. Eşimin tatil anlayışı uyumak yatmak. Benimkisi ise gezip görmek tadını çıkarmak. Hele de süre kısıtlı olunca gündüzleri uyumak bana aptallık geliyor. Bundan dolayı bi kaç gün bayağı bi gergin geçti sinirim tavan. Gönül git bu adamı boşa diyor
dönüşte 1 hafta oğlumla evden çıkmayıp her ihtimale karşı kendimizi karantinaya alacağız. Sonrasında çocuğumu annemlere bırakıp 3 gün veya 4 gün tek başına bi yerlere gidesim var çok fena. Hiç tek başına böyle bisey yapmadım. Arabam var. Annemler çocuk konusunda tam destek sıkıntı olmaz onlardan yana. Ama bu adama ne deyip giderim bilmiyorum zaten şu anda keyifsiz konuşuyorum onunla zehir etti tatili uykusu batasıca. Her tatilde yapar bunu aglamadıgim tatil olmamıştır hic. Onunla tatilden nefret eder oldum uyuşuk adam. O yüzden gerçekten artık resti çekesim var. Hayata uyumak icin gelmiş sadece. Cunda adası nasıldır? Tek başına gitsem uygun olur mu? Abes mi olur? Gercekten resti çekip gitmek biraz kafa dinlemek istiyorum. Olmaz mı 

