tek başına çocuk büyüten var mı

Merhaba baharda evleneceğim inşallah, 36 yaşına giriyorum nişanlım da aynı, şimdilik şükür sağlık sorunumuz yok ama 40 olmadan da çocuk istiyorsak yapmalıyız, şimdi çekincelerim var.

Nişanlım yardım eder zaten şu an yemek vs hep o yapıyor, ama sonuçta asıl sorumluluk annede oluyor bu bir gerçek. Ben hiçbir zaman aşırı çocuk isteği olan biri olmadım çocukluğum b.k gibi geçtiği içindir belki de :)

Nişanlımın ailesi de öteki toruna bakıyor ama çok bunalıyorlar onlara da çok güvenim yok.

Çok kararsızım asla pişman olup bir çocuğun hayatını mahvetmek istemiyorum :KK43:
2 çocuğumu da kendim büyüttüm biri 11 biri 7 yaşında. Zorlandığım zaman elbet oldu ama halloluyor. Eşim yoğun çalışıyor o yüzden evde etkisi azdı şu anda da tüm eğitim hayatları ve sosyal hayatları bende. Ev düzeni vesaire yardımcım yok ama halloluyor.
 
Merhaba baharda evleneceğim inşallah, 36 yaşına giriyorum nişanlım da aynı, şimdilik şükür sağlık sorunumuz yok ama 40 olmadan da çocuk istiyorsak yapmalıyız, şimdi çekincelerim var.

Nişanlım yardım eder zaten şu an yemek vs hep o yapıyor, ama sonuçta asıl sorumluluk annede oluyor bu bir gerçek. Ben hiçbir zaman aşırı çocuk isteği olan biri olmadım çocukluğum b.k gibi geçtiği içindir belki de :)

Nişanlımın ailesi de öteki toruna bakıyor ama çok bunalıyorlar onlara da çok güvenim yok.

Çok kararsızım asla pişman olup bir çocuğun hayatını mahvetmek istemiyorum :KK43:
Iki çocuğu eşimle ikimiz buyuttuk. Aileden destek almadık zaten onlara güvenip yapmadık cocuklari. Çalıştığım için kızımda bakıcı tuttuk, 3 yaşta kreşe başladı. Oglum pandemi donemi çocuğu eşimle ikimiz büyüttük, 3 yaşta kreşe basladi.
 
Merhaba baharda evleneceğim inşallah, 36 yaşına giriyorum nişanlım da aynı, şimdilik şükür sağlık sorunumuz yok ama 40 olmadan da çocuk istiyorsak yapmalıyız, şimdi çekincelerim var.

Nişanlım yardım eder zaten şu an yemek vs hep o yapıyor, ama sonuçta asıl sorumluluk annede oluyor bu bir gerçek. Ben hiçbir zaman aşırı çocuk isteği olan biri olmadım çocukluğum b.k gibi geçtiği içindir belki de :)

Nişanlımın ailesi de öteki toruna bakıyor ama çok bunalıyorlar onlara da çok güvenim yok.

Çok kararsızım asla pişman olup bir çocuğun hayatını mahvetmek istemiyorum :KK43:
Hem calisiyorum hem 'tek' basima cocuk bakiyorum. Kac kisi bakmali cocuga anlamadim. Esimle biz variz, butun koyu mu cagirmamiz lazim?
 
Çocuğa zaten anne baba bakar. Ekstra bi durum olduğunda ilk doğduğu zamanda biri yanınızda size yardımcı olabilir ama onun haricinde çocuk sorumluluğu size ait. 3.5 yaşında oğlum 2 kez babaannesi baktı bi kaç saatliğine o da yakın zamanda. Hastane işi vs olduğundada teyzesi baktı çok nadirdir o da.
 
Evet bende konu başlığını ilk başta farklı buldum.
Bi çocuğunuz var ve tek başına siz bakıp büyütüyorsunuz sandım. 😃
şimdiden kaygı panik stres yapmayın .
Hayırlısı olsun inşallah. Eşinizle ortak sorumluluk alp bakarsınız.
 
Hem calisiyorum hem 'tek' basima cocuk bakiyorum. Kac kisi bakmali cocuga anlamadim. Esimle biz variz, butun koyu mu cagirmamiz lazim?

Of neden bu tepki hemen anlamadım ? Köy falan çağıralım mı dedik, destekten bahsediyoruz insanız kendi memleketimde değilim kimsem yok sadece nişanlım var insan kendini tabiki tek hissediyor

Çocuk da büyütmedim tecrübesizim bazen yanınızda olmasa bile alo deyip destek alacağınız insan bile rahatlatır sizi

Burdaki destek bile nelere kadir

Ben hayatım boyunca her şeyi tek başıma yaptım ve çok bunaldım artık bu durumdan

Etrafımda bakıyorum kadın ikizlere hamile banane babaannesi bakacak yemeği o yapacak ben akşam gidip yemeğimi yiyip bebeğimi alıp eve geçicem diyor insan özeniyor
 
Çocuğa zaten anne baba bakar. Ekstra bi durum olduğunda ilk doğduğu zamanda biri yanınızda size yardımcı olabilir ama onun haricinde çocuk sorumluluğu size ait. 3.5 yaşında oğlum 2 kez babaannesi baktı bi kaç saatliğine o da yakın zamanda. Hastane işi vs olduğundada teyzesi baktı çok nadirdir o da.

Benim çevremdeki herkes ama herkes bebeğine anneanne-babaanne bakıyor destek oluyor, ben bunu talep etmiyorum ama yapabilir miyim diye de korkuyorum romatizmam var bazen yataktan kalkamayacak derecede kas ağrılarım oluyor çocuk büyütmedim bilmiyorum fikir almak için açtım konuyu

İşte benim etrafımda o teyze bile yok
 
Ben tek çocuk büyüttüm, yakınımda al yarım saat markete gideyim diyeceğim kimse yoktu. Hastalanınca eşimle kim izin alacak kavgalarını bolca yaşadık. Ben zaten hiç hastalanmadım diyebilirim. Çocuktan önce sürekli aksırık öksürük olan ben çocuktan sonra bi hallere girdim :KK70: Tabii ki atlatılıyor ve bir şekilde büyüyor ama ben o 0-3 yaş arasını işe başlamak zorunda olmadan, bakıcı-kreş derdi olmadan geçirmek isterdim. Onun dışında başka aile bireyleri ile ve başka kurallarla büyüyen çocuktansa bir kaç yıl zorluk çekmeyi tercih ederim. Ama bence yakınlarda bazı dönemleri kurtaracak birinin olması inanılmaz rahatlatır.
 
Of neden bu tepki hemen anlamadım ? Köy falan çağıralım mı dedik, destekten bahsediyoruz insanız kendi memleketimde değilim kimsem yok sadece nişanlım var insan kendini tabiki tek hissediyor

Çocuk da büyütmedim tecrübesizim bazen yanınızda olmasa bile alo deyip destek alacağınız insan bile rahatlatır sizi

Burdaki destek bile nelere kadir

Ben hayatım boyunca her şeyi tek başıma yaptım ve çok bunaldım artık bu durumdan

Etrafımda bakıyorum kadın ikizlere hamile banane babaannesi bakacak yemeği o yapacak ben akşam gidip yemeğimi yiyip bebeğimi alıp eve geçicem diyor insan özeniyor
Bence çok haklısınız.Cocuk olduktan sonra insan eş dost akraba arıyor.Sadece bakmak da değil ki sorun.Yeri geldiğinde sosyallesmek, yeri geldiğinde hasta olduğunuzda bir yakininizin yardımda bulunmasi.Bunlar insanı çok rahatlatan şeyler.ihtiyacin olduğunda cagirabilecek birinin olması bile inanın bir lütuf.Benim etrafında da çoğu insanın eşi dostu akrabası ,annesi veya kv si yanında.
 
Etrafımda bakıyorum kadın ikizlere hamile banane babaannesi bakacak yemeği o yapacak ben akşam gidip yemeğimi yiyip bebeğimi alıp eve geçicem diyor insan özeniyor
Bu annelik olmuyor ama bu taşıyıcı annelik oluyor zaten . Siz bu mantıkla çocuk yapmayın . Çocuğun asıl bakimvereni anne ve babasıdır . Destek almak ayrı çocuğu başkasına paslamak ayrı . Siz kayınvalide baksın bende çocuğum var diyeyim diye çocuk yapmak istiyorsunuz yapmayın bu kadar istemiyorsanız sizin cocuklugunuz b*k gibi geçti diye niye başka bir çocuğa aynı şeyi yaşatmak istiyorsunuz .36 yaşında kocaman kadinsiniz
 
Merhaba baharda evleneceğim inşallah, 36 yaşına giriyorum nişanlım da aynı, şimdilik şükür sağlık sorunumuz yok ama 40 olmadan da çocuk istiyorsak yapmalıyız, şimdi çekincelerim var.

Nişanlım yardım eder zaten şu an yemek vs hep o yapıyor, ama sonuçta asıl sorumluluk annede oluyor bu bir gerçek. Ben hiçbir zaman aşırı çocuk isteği olan biri olmadım çocukluğum b.k gibi geçtiği içindir belki de :)

Nişanlımın ailesi de öteki toruna bakıyor ama çok bunalıyorlar onlara da çok güvenim yok.

Çok kararsızım asla pişman olup bir çocuğun hayatını mahvetmek istemiyorum :KK43:
Öncelikle bu kadar hassas ve bilinçli düşünen bir anne adayı görmek ne kadar güzel... Bende anneyim ve size tecrübelerime dayanarak birseyler söylemek isterim. Ben biraz annem gibi düşündüm maalesef ki yaşım da ufak olduğu için düşünmek zorunda kaldım anneler hep doğruyu yapar ya bizim gözümüzde neyse ilk çocuğumun kararını verdim Rabbım de nasip etti doğurdum sonra annem bir tane daha yap ikisi bir çıksın aradan sonra dönüp dolaşıp başa dönme hadi annedir dinleyelim dedik onu da yaptık işte o zaman ayvayı yedim iki çocuğun küçük olması gerekli sevgiyi verememek haldur huldur büyümeleri ve hiç birsey anlamamış olmamda çabası çok üzücü dönemlerdi ilk çocuğu 5 yaşına getirmeden asla çocuk yapmayın derim bu benim düşüncem. Sonra bu kardeşin ne yaptı bu ne ya Tayyip gibi hajsjsjdj neyse ilk iki çocuğa doyamadım ne olduğunu anlamadım diye 7 yıl sonra 3. Yaptım he iste onda çok güzel anladım herseyi içimde kalmadı benim önerim bunlar canım Rabbım gönlünce versin inş
 
Benim çevremdeki herkes ama herkes bebeğine anneanne-babaanne bakıyor destek oluyor, ben bunu talep etmiyorum ama yapabilir miyim diye de korkuyorum romatizmam var bazen yataktan kalkamayacak derecede kas ağrılarım oluyor çocuk büyütmedim bilmiyorum fikir almak için açtım konuyu

İşte benim etrafımda o teyze bile yok
Of neden bu tepki hemen anlamadım ? Köy falan çağıralım mı dedik, destekten bahsediyoruz insanız kendi memleketimde değilim kimsem yok sadece nişanlım var insan kendini tabiki tek hissediyor

Çocuk da büyütmedim tecrübesizim bazen yanınızda olmasa bile alo deyip destek alacağınız insan bile rahatlatır sizi

Burdaki destek bile nelere kadir

Ben hayatım boyunca her şeyi tek başıma yaptım ve çok bunaldım artık bu durumdan

Etrafımda bakıyorum kadın ikizlere hamile banane babaannesi bakacak yemeği o yapacak ben akşam gidip yemeğimi yiyip bebeğimi alıp eve geçicem diyor insan özeniyor
Hiç özenilecek bir durum yok inan ki.

Neden benim çocuğum başkasının evinde,onun kurallarıyla büyüsün ki?

Kendi başıma karışan da olmayınca işler daha kolay yürüyor.

Hastalık kıyaslarına hiç girmiyorum emin ol hemen hepimizin kronik hastalığı var.

Bize sürekli temizliğe yardımcı geliyor,biraz yemek,ütü de yapıyor ama bebeğimizin bakımına yardım istemem.

Ev işi yapılsın da biz ana babalar hasta da olsak yorgan döşek yatsak da bebeğin her an yanındayız. Allahım yardımcımız olsun inşallah.
 
Bacim sen hele bı önce evlende ona göre bakarsın.Çocukta öyle haa deyince olan bir şey değilmiş maalesef bende evlenince anladım.Bende 35 yaşında evlendim 2 buçuk yıldır çocuk istiyoruz ama olmuyor hemde hiç bir sorun olmamasına rağmen .
 
Benim çevremdeki herkes ama herkes bebeğine anneanne-babaanne bakıyor destek oluyor, ben bunu talep etmiyorum ama yapabilir miyim diye de korkuyorum romatizmam var bazen yataktan kalkamayacak derecede kas ağrılarım oluyor çocuk büyütmedim bilmiyorum fikir almak için açtım konuyu

İşte benim etrafımda o teyze bile yok
Benimde iki komşum var biri anneanne biri babaanne çocuklara onlar bakıyor. Bence annenin bakması en sağlıklısı. Allah dağına göre kar verir, insanın evladı söz konusu olunca kendi ağrısı acısı geçiyor.
 
Kocam uc gundur hasta. Uc gundur cocuga bilfiil tek basima bakiyorum. Is basa dusunce saglik elde olunca hersey hallediliyor da hasta olsam ne olur o konuda fikrim yok. Ben ccuk sahibi olmak isterken Allah gecinden versin tabiki esime bir sey olmasi ihtimalini de goz onune aldim. O sebeple gundelik hayatin zorluklari beni cok endiselendirmiyor. Ancak ciddi saglik probleminde arkada guvenilebilecek biri ihtiyaci gercekten var. Ben bu konuyu cok cok fazla dusunmemeye calisiyorum cunku kayinvalidem temizlik okbsi olan asiri takintili ve mutsuzluk hastasi biri. Cocugumla onun ilgilenmesi demek ayni esim gibi bagimli kisilik gelistirmesi ve okbli adayi olmasi demek. Herkes dusman herkes onun kotulugu pesinde , o herkese iyilik yapar ama tum dunya nankordur onun icin. Mesela bu yuzden esimin hic oyle dostu filan yoktur. Kendi annem de duzen hastasi ve malesef cok sinirli biri. Cocugumu tek basina ona da asla emanet edemem. Simdi annem diye kayiramam cunki gercekten cocuklugumu dusununce huzunleniyorum. Tabi anne olunca sinirinin bir kismini anladim ama yine de hak vermiyorum. Benim elimde suan sıfır var. Allahtan bir dilegim yavrukusum kendi kanatlarina guvenebilecegi yasa gelene kadar bana ve babasina da saglik hosluk versin. Babasiyla tek kalirsa da babanne eline kalacak cogunlukla. Cunku azicik boslayinca biliyorsunuz tipik Turk erkegi. Mesela uc gundur hasta ama oyle yani eli kolu kalkmaz degil. Anasinin evine gitti ana kuzusu oldugu icin. Cocugu ben arayip gosteriyorum. Uc gunde galiba bir kere kendisi aradi. Benimki belki gereksiz bir ic dokme oldu ama ihtiyacim varmis. En nihayetinde cocuga tek bakilir bakilmasina da saglik olsun yeter ki.
 
Ben tek çocuk büyüttüm, yakınımda al yarım saat markete gideyim diyeceğim kimse yoktu. Hastalanınca eşimle kim izin alacak kavgalarını bolca yaşadık. Ben zaten hiç hastalanmadım diyebilirim. Çocuktan önce sürekli aksırık öksürük olan ben çocuktan sonra bi hallere girdim :KK70: Tabii ki atlatılıyor ve bir şekilde büyüyor ama ben o 0-3 yaş arasını işe başlamak zorunda olmadan, bakıcı-kreş derdi olmadan geçirmek isterdim. Onun dışında başka aile bireyleri ile ve başka kurallarla büyüyen çocuktansa bir kaç yıl zorluk çekmeyi tercih ederim. Ama bence yakınlarda bazı dönemleri kurtaracak birinin olması inanılmaz rahatlatır.

Koalina seni ve konularını biliyorum çok sevindim bunları senden duyduğuma
 
Bence çok haklısınız.Cocuk olduktan sonra insan eş dost akraba arıyor.Sadece bakmak da değil ki sorun.Yeri geldiğinde sosyallesmek, yeri geldiğinde hasta olduğunuzda bir yakininizin yardımda bulunmasi.Bunlar insanı çok rahatlatan şeyler.ihtiyacin olduğunda cagirabilecek birinin olması bile inanın bir lütuf.Benim etrafında da çoğu insanın eşi dostu akrabası ,annesi veya kv si yanında.

Hah işte tam da anlatmak istediğim
 
X