Aklıma ne geldi anlatayım. Boşanmışım, exi evden göndermişim, tek yaşıyorum kızınla. Annemler geldi ziyarete hem de nasılım diye bakmaya. Aman sakın sineklikleri açmayın, pencereleri açık bırakmayın, dışarı çıkacaksanı kapıyı uzun süre açık bırakmayın, klozetleri kapatın su içmesin ordan vs sıraladım. İşe gittim. Benim deli kızım git sen, koltuğun arkasını sök içeri gir. Annemle babam tüm gün aramışlar, ses çıkarmamış, bulamamışlar. Bulmak imkansız kimin aklına gelir. Babam anneme demişki, hanım biz mutlak butlan gelmeden evden gidelim (şehir dışından geldiler ) . Biz bunu açıklayamayız, bizi mahveder. :))
Beni aradılar, dedim o saklanmıştır bir yere çıkar. Panik olmayın. 2-3 saat sonra çıkmış koltuğun içinden:).
Kardeşim de benzerini yaşadı. Sabahın körü aradı beni, abla ben kediyi bulamıyorum, nolur bana kızma, panik geçiriyorum şuan. Kesin evden kaçtı diye. Dedim o çıkar bir yerdeeen. Panik olmaa. Evimizde beraber yaşadığımız hayvanlar bizim evlatlarımız oluyor. Çok hassasız onlar konusunda seni anlıyorum. Ama şunu bil, bildiği ortam, yabancı bir yerde değil. Kediler sahiplendikleri mekanda daha iyiler. Yoksa depresyona girebiliyorlar. 2 gün kalmış, içini ferah tut.