Durumumun bahsettiğiniz durumla alakası yok. Görmemişlik değil benimki anne sevgisi.Kötü değil tek çocuk olmak. Kimi çocuk kardeş eksikliğini çok hisseder, kimi umursamaz bile. Siz kendinizi hazır hissederseniz yaparsınız, etmezseniz sırf kardeş olsun diye yapmayın.
Durumunuz biraz görmemişin oğlu olmuş tutmuş pipisini koparmış kıvamında sanki. Çok abartılı geldi bana.
Başınız sağolsun Allah rahmet eylesin zor günler geçirmişsiniz. Haklısınız bilinemez nasıl bir bağ olacağı. Biz de üç kardeşiz ama mesafelerden dolayı yılda birkaç kere anca görüşüyoruz. Haftada bir de anca telefonla. Yani belli bir yaştan sonra ister istemez tek gibi oluyorsun zaten. Çocukluk yaşlarında da çok hissedilmez kardeş eksikliği diye düşünüyorum ya da kandırıyorum kendimi diyeyim =)
Ben kardeş hiç aramadim belki de annemle arkadaş gibi olduğumuz içindir :)Gerçekten mi =) Çevremde hiç tek çocuk yok. Sanki ikinci olmak zorunda gibi düşünülüyor. Benim de tek tereddütüm çocuk açısından. Bu yazı iyi geldi =)
Herkes evlenmiyor veya boşanıyor. Evleniyor eşi erken vefat ediyor. Dünyanın bin türlü hali var.Çocukken hissedilmiyor sonra da kendi eşi çocuğu oluyor yine hissedilmiyor diye düşünüyorum. Ama tek olmadığım için bilemiyorum, sadece düşünce benimkisi
Durumumun bahsettiğiniz durumla alakası yok. Görmemişlik değil benimki anne sevgisi.
Ben kötü anlamda kullanırım bunu da o yüzdendi tavrım. Farkındayım üzerine ekstra düştüğümün ama onu mutlu görmek beni mutlu ediyor. Ve bunları yapmazsam da mutlu olmuyor doğal olarak.O bir deyim, kötü anlamda söylemedim. Hiç ilgisiz anneler nasıl çocukta psikolojik problemlere yol açarsa sizin gibi aşırı ilgili, hayatını çocuğa göre şekillendiren anne babalar da aynı problemlere yol açar. Bu kadar kasmayın kendinizi. Tavrınızın anne sevgisi ile alakası yok. Herkes çocuğunu sever ama sizin kadar üzerine düşen insan çok azdır. İyiliğiniz için söylüyorum, yanlış anlamayın.
Evet sizin icin iyi bise olabilir ama kardes gibisi de yok o yuzden bebeginizi bu duygudan mahrum etmeyin derim ben. Biraz daha büyüsün bence sizde tekrar bebek istersinizMerhabalar, oğlum 18aylık. Bunları düşünmek için erken belki ama yapım gereği bir şeyi netleştirmeden rahat edemiyorum. Belirsizlik canımı çok sıkıyor... Maddi açıdan problemimiz yok. Ancak manevi olarak hiç mi hiç hazır değiliz ikinci bebeğe. Anne baba olmak gerçekten çok zormuş. Ya da biz zorlaştırıyoruz bilemiyorum. Çünkü uyku düzeni bozulsa, yemek yemese, düşse vs ben çok stres oluyorum. Ağlıyorum ya aç kaldıysa, ya sağlıklı beslenemezse vs diye. Yani çok rahat davranamıyorum malesef. Çok uğraşıyorum ama olmuyor. Bir yere giderken bile uyku saatlerine göre plan yapıyoruz. Aman orda uyusun ya da yolda uyusun diyemiyorum. Her şeyin en güzeli en rahatı olsun istiyorum oğlum için. Küçük gibi görünüyor ama bunlar tüm düzenimizi, psikolojimizi etkiliyor. Sanırım yorucu da oluyor böyle. Ben oğlumu o kadar seviyorum ki bakıp bakıp ağlıyorum nasıl bir sevgi bu diye. İkinci bir bebek olursa eminim onu da böyle severiz ama cesaretimiz yok. Tek çocuk olanlar ya da kesin tek çocuk düşünüyorum diyenlerden sanırım olumlu şeyler duymaya ihtiyacım var =)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?