- 17 Ağustos 2011
- 24.999
- 157.730
- 798
- Konu Sahibi samyelipoyraz
- #21
bir ikinci çocuk olarak konuşayım :))
çok neşeli bir çocuktum,hoş hala neşeliyim de,küçükken de öyleydim.Bazen kahvaltıya çağırırlardı,uyuyo numarası yapar gitmezdim.
Evde sessizlik hakim...Sonra uykum açılır aralarına katılırdım sofra neşeli bir hal alırdı,herkes gülerdi falan.O zamanlar şey derdim "iyi ki de doğurmuşlar beni,ne sıkıcı bi ev olurdu bensiz"

ne bileyim,iki kedi bile bi kediden güzeldir bana göre,hem beraber oynarlar :)
ablamla benim aramda çok az yaş vardı,hiç annemin bizi oyalamak için çabaladığını hatırlamam.
Odamıza kapanır saatlerce oyun oynardık;çizgifilmcilik-sevgilicilik-ayrı eve çıkmış genç kızcılık
sonra büyüdük saçma salak ergenlik dergilerine beraber para verdik,ilk flörtün attığı mesaja beraber havalı cevap bulduk falan...Cidden hiç yalnız kalmadım...
Hatta üni zamanları bile birbirimizin şehrine gittik gittik geldik...
kardeşliğin ne kadar sevsen de kötü tarafları da var elbet
mesela küçük çocukların ilkel dürtüleri
ne anasından ne babasından şiddet gören çocuklardık ama epey bi büyüyene kadar saç saça baş başa dövüştük durduk:)
bakkala mı gidilecek? ben gitmem/ben de gitmem der,yapışırdık birbirimizin saçına
en çok dayağı yiyen giderdi bakkala ,mesela

bi de maddi yönü var,biz aynı dönemde üniveristeye gittik,haliyle bir çocuğa bakmak var,iki çocuğa bakmak var..ister istemez bölünüyo paralar
ya da aynı dönemde dersaneye gidince,aynı zamanda palto almak gerekince falan...bütün masrafları çarpın 2yle
bir ömür buna yetebilecek durumunuz var mı??
Ya da manevi olarak hazır mısınız sıfırdan çocuk büyütmeye?
bunlara da bakmak lazım...
bi de denir ya hep,hatta bu topikte de denmiş "size birşey olursa" diye..
ben ona katılmıyorum
Eh anneye babaya birşey olursa iki kardeşin sersefil olması iyi birşey değil ki,
o çerçeveden bakacak olursak "bi tane çocuk olsun,yakın akrabalardan biri elbet himayesine alır" demek lazım,Allah korusun...
çok neşeli bir çocuktum,hoş hala neşeliyim de,küçükken de öyleydim.Bazen kahvaltıya çağırırlardı,uyuyo numarası yapar gitmezdim.
Evde sessizlik hakim...Sonra uykum açılır aralarına katılırdım sofra neşeli bir hal alırdı,herkes gülerdi falan.O zamanlar şey derdim "iyi ki de doğurmuşlar beni,ne sıkıcı bi ev olurdu bensiz"


ne bileyim,iki kedi bile bi kediden güzeldir bana göre,hem beraber oynarlar :)
ablamla benim aramda çok az yaş vardı,hiç annemin bizi oyalamak için çabaladığını hatırlamam.
Odamıza kapanır saatlerce oyun oynardık;çizgifilmcilik-sevgilicilik-ayrı eve çıkmış genç kızcılık

sonra büyüdük saçma salak ergenlik dergilerine beraber para verdik,ilk flörtün attığı mesaja beraber havalı cevap bulduk falan...Cidden hiç yalnız kalmadım...
Hatta üni zamanları bile birbirimizin şehrine gittik gittik geldik...
kardeşliğin ne kadar sevsen de kötü tarafları da var elbet
mesela küçük çocukların ilkel dürtüleri
ne anasından ne babasından şiddet gören çocuklardık ama epey bi büyüyene kadar saç saça baş başa dövüştük durduk:)
bakkala mı gidilecek? ben gitmem/ben de gitmem der,yapışırdık birbirimizin saçına
en çok dayağı yiyen giderdi bakkala ,mesela


bi de maddi yönü var,biz aynı dönemde üniveristeye gittik,haliyle bir çocuğa bakmak var,iki çocuğa bakmak var..ister istemez bölünüyo paralar
ya da aynı dönemde dersaneye gidince,aynı zamanda palto almak gerekince falan...bütün masrafları çarpın 2yle
bir ömür buna yetebilecek durumunuz var mı??
Ya da manevi olarak hazır mısınız sıfırdan çocuk büyütmeye?
bunlara da bakmak lazım...
bi de denir ya hep,hatta bu topikte de denmiş "size birşey olursa" diye..
ben ona katılmıyorum
Eh anneye babaya birşey olursa iki kardeşin sersefil olması iyi birşey değil ki,
o çerçeveden bakacak olursak "bi tane çocuk olsun,yakın akrabalardan biri elbet himayesine alır" demek lazım,Allah korusun...