Tek çocuk yalnızlığı..

annemle babamın bana en güzel hediyesi kardeşim. zaman zaman beni delirtse de iyi ki var. uyandığım gibi koşa koşa onun odasına gidiyorum, eşşek kadar adam olmasına rağmen "abla gel beni yatır" diyor. üzgün olunca güldürüyor, Allah'ım nasıl özledim sıpamı. kendisi kardeşim, en iyi arkadaşım, çocuğum, çocukluğum, her şeyim.

Konuyu hortlatmak istiyorum :)
37 yaşındayım Rabbim uzun ömürler versin 2 buçuk yaşında bir kızım var. Kızıma annemle babam bakıyor. Eşimde bende memuruz. Çevremde kime sorsam tek çocuk ileride çok sorun yaşar kardeş lazım, çocuğuna yapacagin en büyük kötülük onu tek bırakmaktır diyor. Bu düşünce aklımı karıştırıyor. Kızımla aramda 35 yaş var. Bazen düşünüyorum o 35 yaşına geldiginde ben 70 olacağım Allah bilir tabi ama belki 40 yasina geldiğini bile göremeden göçüp gideceğim bu dünyada onu tek birakmak istemiyorum. Bir kardeşi olsun istiyorum sizce bu düşüncem de haklı miyim ? Konunun üzerinden yıllar geçmiş sizde nasıl durumlar ?