Merhaba, benzer bir durum icinde oldugum icin anlayabiliyorum az cok seni, benim de ailem, daha dogrusu annem sevgilim dogulu oldugu icin ciddi bir seylere adim atmaniza izin vermeyi birak, cocukcagizla tanismak bile istemiyor. Benim okulumun bitmesine daha iki yil var ancak bitince biz de evlenmeyi dusunuyoruz. O zamanki maddi imkanlarimiza gore istanbulda ya da orada(diyarbakir) yasayabiliriz. En azindan bir sure icin. Ben bunu cok fazla sorun etmiyorum cunku gittim gordum, istanbul gibi rahat olmasa da yasanamayacak kadar kucuk/kapali bir sehir degildi. Ancak Van nasildir bilmiyorum. Buyuk sehirde yasamis oraya alismis bir insan icin doguda bir sehirde yasamak, alismak cok kolay olmaz saniyorum. En basitinden omzu acik bir seyle burada rahat rahat gezerken oraya gidince giyemiyoruk mesela ben. Ufak seyler de olsa bunlar bunaltabilir seni.
Aile konusuna gelecek olursak da, malesef erkeklerin ozellike annelerine karsi bir zaafi var. senin yaninda aslan kesilen erkek annesinin yaninda kuzu gibi olabiliyor. Evet cok hos bir sey degil bu, eger bu kuzuluk "seni ezdirmek" boyutuna varmiyorsa, 6 yilini verdigin ve sevdigin bir adami harcama derim. Ama senin yaninda bir fikrine katilip ailesinin yaninda onlaa birlikte bu fikrine karsi cikip senin uzerine geliyorsa, iste orada durup bir dusuneceksin. Ama boyle bir durum yoksa ne oadar bazen cekilmez olabilse de ailesiyle ayni apartmanda yasama fikrine o kadar da ocu gibi bakmamalisin. Belki oraya o kulture alismana da yardimci olur bu.
Bir de benden bir tavsiye "ben orada yasayamam, ailenle de yasaymam kulturlerimiz uyusmaz" diye pat diye soyleme direk parliyorlar :)) benimkinden biliyorum o konuda bir laf desem hemen kufur etmisim gibi davraniyor.
Uzun oldu biraz ama, onemli olan kalplerin bir olmasi. Gercekten seviyorsan sorunlarin uzerine git, oyle hemen birakma derim.
