- 13 Şubat 2014
- 596
- 67
- 53
- 35
Anlıyorum seni. Ama bu şartlar altında işin çok zormuş. Kızın da 7 yaşına gelmiş. Bilmiyorum kızını ezdirme. Ben çok ezildim o yönde. Babamdan hala tırım tırım kaçarım. Neye ne tepki vereceği belli olmuyor. Hep böyle sesim titreyerek konuşurum. Durduk yerde telefon eder küfreder kapatır. İnsanların yanında aşağılar. Benim hiç tahammülüm kalmadı ona.
Benim ailem de benim sorunlaırmı görüyolardı. Çıldırıp oraya buraya saldırdığım odamdaki her şeyi yere indirdiğim kendime zarar verme girişimlerim olmuştu ama ailem ergenlik bilmem ne üstünü örttüler. Muhtemelen eskilerin cahil kafa yapısı aman evde kalmasın diye korkmuşlardır.
Ben evliyim canım. Eşimle o yönde bir sorun yaşamadık. Zaten uzun bir beraberliğin sonunda evlendik babamı ve dedemi de biliyordu. Beni ilk psikiyatrste götüren eşim olmuştu 20 yaşındayken. O zamanlar sevgiliydik ailemden habersiz bir süre gittim çapaya. Sonra babam sgk dökümünden öğrendi benim psikiyatriste gittiğimi olaylar çıktı çok kızdı sen mi delisin ben mi diye bana tüm numaralaırnı sergilemişti :) Ailelerin böyle bir eğilimi oluyor malesef. Ama ben sevdiğim insana anlattım böyle oluyor arada diye. Yani bilsin diye de anlatmadım. Dertleşirken insan anlatıyor işte. Aman bilsin evlenmeden modunda değildim. Sevdiğim için sıkıntılarımı paylaşıyordum sonuçta. Keşke eşin de anlatabilseydi sana.
Eşimin durumdan rahatsız olacağı bir şey yok aslında. Var bazı şeyler ama düzelmek için çabam da var. Doktorumu aksatmıyorum artık. Ben ailemden uzakken çok iyiyim mesela. Bir de şu an hafif seyreden bir şey benimki. Umarım ilerde kötüye gitmez. Benim de çocuğum olucak bir gün inşallah. çocuğum beni öyle sinirli öfkeli görsün hiç istemem. Bir de dediğim gibi sosyalfobi var bende. Eşim ondan daha rahatsız. Beni arkadaşlarıyla falan tanıştıracağı zaman kalbim yerinden çıkacak gibi heyecan. Hiç konuşmuyorum. Tansyonum yükseliyor.
Dine özellike çok takık oluyorlar evet. Benim dedem çok dindar. Sabah herkesi uyandırıyomuş 6da mümin uyumaz diye evin içinde bağırıyormuş. :) Anlatacağı birkaç dini hikayesi var her gün onları anlatıp duruyor. Babam desen ateist kendileri. Dinleri çürütmekle meşgul. Bütün gün konuşuyolarmış öyle. Dedemle babam değil de yakında annem hastanelik olucak.
Ben mühendisim bu arada. Doktora yapıyorum. İşimi sevmesem de çok beni iyileştiriyor hissediyorum. Çalışmadığım zamanlar daha kötüyüm. Erken kalkmak akşam eve gelmek bir şeyleri yetiştirmeye çalışmak yoğun olmak her zaman iyidir. Eşinde malesef hiç çaba göremedim. Şimdi anlatınca hatırladım daha önce de okumuştum ben konunu. Çok zor durumun. Ailen arkandaysa tahammül etmek zorunda değilsin. Genç yaşında kendini yıpratma bu hastalık yüzünden.
eşine karşı açık olman çok güzel bipolarında derecesi var hafif ağır olan seninki hafifmiş inşaallah öyle gider hastalığı veren rabbim kimse bişey dyemz ama dert verdim dermanınıda ara demiş ..eşim normalde 5 vakit namazını zor kılar ama hasta olunca tam bi hoca kesilir yanlış anlama dine kaerşı değilim benim küçüklüğüm medrsede geçti eşim esnaf... aylıklı iş bulduk çalışamadı zor geldi 4 gün çalışacağı iş bulduk yine zor geldi eşim 30 ben 24 ne zamana kadar ailem yardımcı olacak maddi olarak ..eşimin hiç çabalamasıyok beni asıl üzen bu hastayken çalışamıyorsun tamam iyi olunca niye çalışmıyorsun bi gün okadar zoruma gitti ki kızıma süt alıcam evde para yok bir buçuk lira olmazmı ya çekmecelerden 50 100 topladımda buldum ben bunları eşime söylemedim hasta olmasın diye benim mesleğim yok ilkokul mezunuyum ama geçimin için sırtında taş taşı desinler onuda yaparım ...annene allah sabır versin ...ailende eşini iyi edlim derken sen hasta olucaksın bizde sana kıyamıyoruz diyorlar bende bi heyecanlanayım elim ayağım titremeye başlıyor ....eşimi sevmeseydim bu zamana kadar beklemezdim şimdimi düzelecek sonra mı düzelecek diye ama gittikçe kötüye gitti annen boşanmayı düşünmedi mi hiç ben nasıl bırakıcam onu diye içim içimi yiyor