Tekrar denenmeli mi...

İçinde bulunduğunuz durumun ciddiyetini görenler ponçik yorum yapamıyor malesef. Ortada bir çocuk var çünkü. Siz gayet normal görüyorsunuz bu süreci. Beni şoke eden şey de bu. Böyle bir adamla terapiye başlamak, sizi maddi ve manevi sömürme planlarını yüzünüze açık açık söylemesine rağmen buna devam etmek sizce normal mi? Anormalse neden bu kadar rahatsız ettik sizi. Değilse neden buraya konu açacak kadar telaş ettiniz? Yahu adam sizin ömrünüzün önemli bir bölümüne mıçmış. Daha ne anlatıyorsunuz siz?
Ortada bir çocuk var evet benim kızım. Sizden daha fazla çocuğumu düşündüğüme emin olabilirsiniz.
 
Şöyle bir durum var siz bu adamla tekrardan birlikte olursanız kendinize edersiniz. Evet değişik bir bağlılık duygunuz var. Bunu çocuğunuzu öne sürerek yapmayınız çünkü yarın bir gün bu çocuk büyüdüğünde sizin bu yaptıklarınızı takdir etmeyecek beni babamdan ayırdın değil keşke beni babamdan korusaydın diyecek siz şiddetle büyüyen çocukların düzgün psikoloji ile hayatlarına devam ettiklerini mi düşünüyorsunuz Ben de o mağdurlardan olarak aynı baba figüründeki insanları buluyorsun istemesen de çekiyorsun zaten çocukla alakası olmayan bir insanı şu an çocuğumuzun hayatına neden soktuğunuzu anlamıyorum kusura bakmayın sert girdim ama cidden ben o küçük kız çocuğuna üzüldüm
 
Şöyle bir durum var siz bu adamla tekrardan birlikte olursanız kendinize edersiniz. Evet değişik bir bağlılık duygunuz var. Bunu çocuğunuzu öne sürerek yapmayınız çünkü yarın bir gün bu çocuk büyüdüğünde sizin bu yaptıklarınızı takdir etmeyecek beni babamdan ayırdın değil keşke beni babamdan korusaydın diyecek siz şiddetle büyüyen çocukların düzgün psikoloji ile hayatlarına devam ettiklerini mi düşünüyorsunuz Ben de o mağdurlardan olarak aynı baba figüründeki insanları buluyorsun istemesen de çekiyorsun zaten çocukla alakası olmayan bir insanı şu an çocuğumuzun hayatına neden soktuğunuzu anlamıyorum kusura bakmayın sert girdim ama cidden ben o küçük kız çocuğuna üzüldüm
Teşekkür ederim yorumunuz icin. Kızımı öne sürmedim aslında konu buralara geldi. Sadece ayrılık sürecinde cok zorlandım kızım o zaman cok hırçınlaştı bundan bahsettim. Bende maalesef psilolojik siddet içinde büyüdüm. Babamın bir takım ciddi rahatsızlıkları vardı ve çocukluğum iyi geçmedi. Ama açıkçası babama hep duskundum hala da düşkünüm. Bizi sevdiğini hep hissettim çünkü.
 
Kendin diyorsun beni kullanmak istiyor diye .
pişman olsa,Aile olmak istese çocuğunu arardı. Adam bu ekonomide kendini döndüremiyor belli ki
kiraya zam gelmis,capkinliga çiksa barda pavyonda alkole zam, ev işi bir yandan,utusuz kıyafetler bir yandan... Demiştir "ah eskiden ne guzeldi, aynı işi yapardim ama çift maaş alırdım maddi kaygım azdı. Eve gelirdim temiz ev,iki çeşit yemek yerdim. Donumu salonda çıkarır temiz halde dolapta ütülü bulurdum. Colugum çocuğum vardı, rahat rahat kredi cekebilirdim"
Doluya koymuş olmamış,boşa koymuş dolmamış . O da ne yapsın,sizin kapınızı tıklatmis. Sakin kendinize bu kötülüğü yapmayın.
Benim teyzem de ,kuzenim de ayrıldığı adamla yeniden evlendi. ikisi de daha pişman olup yine ayrildi
 
Teşekkür ederim yorumunuz icin. Kızımı öne sürmedim aslında konu buralara geldi. Sadece ayrılık sürecinde cok zorlandım kızım o zaman cok hırçınlaştı bundan bahsettim. Bende maalesef psilolojik siddet içinde büyüdüm. Babamın bir takım ciddi rahatsızlıkları vardı ve çocukluğum iyi geçmedi. Ama açıkçası babama hep duskundum hala da düşkünüm. Bizi sevdiğini hep hissettim çünkü.


Hani şu kader motifi dedikleri şey hayatımızda da oluyor ya şu an senin yaşadığında o bundan kurtulmanın tek yolu çıktığın yola kızınla birlikte tek başına devam etmen çünkü eşinin seni sevdiğini düşünmüyorum kızını düşündüğünü düşünmüyorum bak sen gene babanın seni sevdiğini hissetmişsin ama ben senin konunda eski eşinin kızını sevdiğini düşünmüyorum asla onun tek derdi daha rahat yaşamak daha özgürce para harcamak Bir de ihtiyaçlarını karşılayacak çamaşırını bulaşığını yıkayacak insan bence tek başına bir terapi alsan gözün daha çok açılacak ve yanlış karar olduğunu daha net göreceksin
 
Merhaba,

İlk defa konu açıyorum. 5 senelik evliliğimi 1 sene önce aldatma ve şiddet yüzünden bitirdim. evliliğimin başlarında aldatıldığımı bilmeden geçen 4 senesinde eşime çok aşık olarak çok fazla kendimden vererek, fedakarlıklar yaparak sürdürdüm. aldatıldığımı öğrendiğim zaman fedakarlık yapmayı bırakıp hırçınlaştım(doğal olarak). bu süreçte eşim fiziksel şiddet uygulamaya aynı zamanda psikolojik baskı uygulamaya başladı. 1 senede boşandım. 3 yaşında bir kızımız var.

Eşim boşandıktan sonra çocuğu hiç aramadı. zaten ilgisiz bir babaydı hepten kopardı bağlarını. çocuğum çok hırçınlaştı zor zamanlar geçirdi. bu süreçte boşanma psikolojisi bana da ağır geldi çok zorlandım ama toparlanmaya başlamıştım maddi olarak durumum iyi çalışıyorum kendime ve çocuğuma bakabiliyorum. ama tam toparlandım derken eski eşim çıkıp geldi barışmak istediğini söyledi. aile terapisine gitmeye başladık. bişeyler düzelir diye umuyordum ama görüyorum ki eşimin tek derdi tekrar eve girmek. maddi, manevi açıdan kullanıldığımı hissediyorum. tekrar evlenelim diye baskı yapıyor her an tek konuştuğu konu bu ne zaman evleneceğiz diye hesap yapıyor. benden eskisi gibi olmamı istiyor fedakarlık yapmamı, kazandığım parayı bile şimdiden hesap yapıyor şunu harca bunu ayır şöyle yapalım diye.

Sözün kısası çok kararsızım boşanmaya tam anlamıyla alışamamıştım. kızım için çok üzülüyordum, kendimi tam olarak toparlayamadım bile. ama şimdi aynı eve girmek aynı şeyleri yaşamaktan da korkuyorum. eşim beni ve ailemi suçluyor. ailemin ne olursa olsun kocanın yanında dur demesini bekliyormuş. benimde ne olursa olsun boşanmamam lazımmış. kendi hatalarını görmek şöyle dursun bende düzeltilmesi gereken bişeyler olduğunu düşünüyor hala. beni sevdiğini söylüyor. aile terapisine bile aynı eve girene kadar beni kandırmak amacıyla gitmeyi istediğini düşünüyorum. terapiden memnunum kendi adıma bazı şeyleri daha net görebiliyorum. ama eşimin değişmeyeceğini de anladım artık.

Kendimce ölçüp tartamıyorum. onu böyle kabul edip terapiyle kötünün iyisine razı olmak mı? yoksa hayatın tüm yüküne karşı yalnız kalmak mı iyidir. bir türlü doğru yanlış ayırt edemiyorum artık. siz olsanız ne yapardınız?
İlk fırsatta yine aldatacaktir,böyle bir hatayı göz göre göre yapmazsınız herhalde?
 
Yorum yapan herkese çok teşekkür ederim. aslında şimdiden pişman oldum terapiye gittiğime, tekrar denediğime. şimdi ayrılık sürecini baştan yaşayacağım gibi. terapiye bende mutlaka devam etmek istiyorum çünkü yanlış olduğunu bildiğim şeyleri tekrarlıyorum. dediğim gibi içinde büyüdüğüm aile çok zor bir aileydi. aslında bende içten içe yanlış yaptığımı biliyorum. ailem evlenirken eşime karşı çıkmıştı. dinlemedim onları. şimdi yine karşılar. bende bu sefer doğru olanı yapmak istiyorum.
👏👏👏
 
Paramın hesabını yapıyordan sonrasını okumadım. İstersen birleş çocugum babasız büyümesin felan de.
Sonra da seyret cümbüşü
 
Beyefendi aldatmış üzerine şiddet uygulamış ayrılmışsınız çocuğu arayıp sormamış e kendine düzen kuramamış belli tekrar o yüzden yanaşıyor bence Lütfen bunu kendinize yapmayın zaten ayrılmışsınız ki sizi ve ailenizi suçluyor hiç bitmeyecek hiç yüzüne leke bile gelmiyor belli
 
Merhaba,

İlk defa konu açıyorum. 5 senelik evliliğimi 1 sene önce aldatma ve şiddet yüzünden bitirdim. evliliğimin başlarında aldatıldığımı bilmeden geçen 4 senesinde eşime çok aşık olarak çok fazla kendimden vererek, fedakarlıklar yaparak sürdürdüm. aldatıldığımı öğrendiğim zaman fedakarlık yapmayı bırakıp hırçınlaştım(doğal olarak). bu süreçte eşim fiziksel şiddet uygulamaya aynı zamanda psikolojik baskı uygulamaya başladı. 1 senede boşandım. 3 yaşında bir kızımız var.

Eşim boşandıktan sonra çocuğu hiç aramadı. zaten ilgisiz bir babaydı hepten kopardı bağlarını. çocuğum çok hırçınlaştı zor zamanlar geçirdi. bu süreçte boşanma psikolojisi bana da ağır geldi çok zorlandım ama toparlanmaya başlamıştım maddi olarak durumum iyi çalışıyorum kendime ve çocuğuma bakabiliyorum. ama tam toparlandım derken eski eşim çıkıp geldi barışmak istediğini söyledi. aile terapisine gitmeye başladık. bişeyler düzelir diye umuyordum ama görüyorum ki eşimin tek derdi tekrar eve girmek. maddi, manevi açıdan kullanıldığımı hissediyorum. tekrar evlenelim diye baskı yapıyor her an tek konuştuğu konu bu ne zaman evleneceğiz diye hesap yapıyor. benden eskisi gibi olmamı istiyor fedakarlık yapmamı, kazandığım parayı bile şimdiden hesap yapıyor şunu harca bunu ayır şöyle yapalım diye.

Sözün kısası çok kararsızım boşanmaya tam anlamıyla alışamamıştım. kızım için çok üzülüyordum, kendimi tam olarak toparlayamadım bile. ama şimdi aynı eve girmek aynı şeyleri yaşamaktan da korkuyorum. eşim beni ve ailemi suçluyor. ailemin ne olursa olsun kocanın yanında dur demesini bekliyormuş. benimde ne olursa olsun boşanmamam lazımmış. kendi hatalarını görmek şöyle dursun bende düzeltilmesi gereken bişeyler olduğunu düşünüyor hala. beni sevdiğini söylüyor. aile terapisine bile aynı eve girene kadar beni kandırmak amacıyla gitmeyi istediğini düşünüyorum. terapiden memnunum kendi adıma bazı şeyleri daha net görebiliyorum. ama eşimin değişmeyeceğini de anladım artık.

Kendimce ölçüp tartamıyorum. onu böyle kabul edip terapiyle kötünün iyisine razı olmak mı? yoksa hayatın tüm yüküne karşı yalnız kalmak mı iyidir. bir türlü doğru yanlış ayırt edemiyorum artık. siz olsanız ne yapardınız?
Aldatma ve şiddet olaylarını yasamisken neden bir daha bu cehenneme giresiniz.O kişinin sizi manüpüle etmesine izin vermeyin.Huylu huyundan vazgeçmez.Yazik günah 5 seneniz acı içinde geçmiş .Geri kalan hayatinizi bari güzel gecirin.Emin olun size imzayı attirdiktan sonra aynı kötü seyleri yine yaşatacak.Konusmasındanda belli.Kendini hatalı görmüyor.Zeytinyagi gibi üste çıkıyor.Boyle kişiler düzelmez.Cahil cahil konuşan birisi.Yok kesinlikle bosanmamaliymissin bilmem ne.Ona köle olmayami geldiniz bu dünyaya.Ne yobaz bir düşünce tarzı.Şiddet görüp kabul edip susacak mıydınız?Bu kişiden ne koca ne baba olur.Karar veremeyecek bir durum yok.Olmasi gereken belli.Yolvereceksiniz o kadar..
 
Merhaba,

İlk defa konu açıyorum. 5 senelik evliliğimi 1 sene önce aldatma ve şiddet yüzünden bitirdim. evliliğimin başlarında aldatıldığımı bilmeden geçen 4 senesinde eşime çok aşık olarak çok fazla kendimden vererek, fedakarlıklar yaparak sürdürdüm. aldatıldığımı öğrendiğim zaman fedakarlık yapmayı bırakıp hırçınlaştım(doğal olarak). bu süreçte eşim fiziksel şiddet uygulamaya aynı zamanda psikolojik baskı uygulamaya başladı. 1 senede boşandım. 3 yaşında bir kızımız var.

Eşim boşandıktan sonra çocuğu hiç aramadı. zaten ilgisiz bir babaydı hepten kopardı bağlarını. çocuğum çok hırçınlaştı zor zamanlar geçirdi. bu süreçte boşanma psikolojisi bana da ağır geldi çok zorlandım ama toparlanmaya başlamıştım maddi olarak durumum iyi çalışıyorum kendime ve çocuğuma bakabiliyorum. ama tam toparlandım derken eski eşim çıkıp geldi barışmak istediğini söyledi. aile terapisine gitmeye başladık. bişeyler düzelir diye umuyordum ama görüyorum ki eşimin tek derdi tekrar eve girmek. maddi, manevi açıdan kullanıldığımı hissediyorum. tekrar evlenelim diye baskı yapıyor her an tek konuştuğu konu bu ne zaman evleneceğiz diye hesap yapıyor. benden eskisi gibi olmamı istiyor fedakarlık yapmamı, kazandığım parayı bile şimdiden hesap yapıyor şunu harca bunu ayır şöyle yapalım diye.

Sözün kısası çok kararsızım boşanmaya tam anlamıyla alışamamıştım. kızım için çok üzülüyordum, kendimi tam olarak toparlayamadım bile. ama şimdi aynı eve girmek aynı şeyleri yaşamaktan da korkuyorum. eşim beni ve ailemi suçluyor. ailemin ne olursa olsun kocanın yanında dur demesini bekliyormuş. benimde ne olursa olsun boşanmamam lazımmış. kendi hatalarını görmek şöyle dursun bende düzeltilmesi gereken bişeyler olduğunu düşünüyor hala. beni sevdiğini söylüyor. aile terapisine bile aynı eve girene kadar beni kandırmak amacıyla gitmeyi istediğini düşünüyorum. terapiden memnunum kendi adıma bazı şeyleri daha net görebiliyorum. ama eşimin değişmeyeceğini de anladım artık.

Kendimce ölçüp tartamıyorum. onu böyle kabul edip terapiyle kötünün iyisine razı olmak mı? yoksa hayatın tüm yüküne karşı yalnız kalmak mı iyidir. bir türlü doğru yanlış ayırt edemiyorum artık. siz olsanız ne yapardınız?


cevap verdiğiniz için teşekkür ederim öncelikle. terapist eski eşimin çocuğa yaklaşımı konusunda şöyle söyledi: eğer terapiye devam eder de kendi iç sesine ulaşabilirse ancak o zaman baba olduğunu anlayıp merhamet gösterebilirmiş. bu uzun vadeli bir iş dedi. ilerde kızım beni babası yanımızda olmadığı için suçlar mı diye endişelerim var. evet bir karar alıp boşandım çok zordu ama yaptım. fakat eski eşime karşı biraz zaafım da var açıkçası bu kadar şeyden sonra hala onu anlamaya çalışmalarım bundan. bu da kendi yetiştiğim ailenin sağlıklı bir ortam sağlayamayısından dedi terapist. şimdi çok emek vermek gerek böyle bir yola girersem ama benim emek verecek isteğim ve hevesim de kalmadı. acaba bundan 10 yıl sonra keşke çaba gösterseydim deneseydim der miyim diye korkuyorum.

O terapiste gitmeyi bırakın; bu cümleyi kuran terapiste ödediğiniz paraya yazık.

Bir insanın içinde merhamet yoksa sonradan terapiyle, hapla, telkinle merhamet sahibi yapamazsınız.

1 sene önce boşanmışsınız ; kızınız o zaman 2 yaşındaymış. Kendi canından, kanından olan evladı aç mı tok mu , mutlu mu mutsuz mu diye düşünmeyi bırakın ; çocuğunu hiç aramamış bile. Bu adam terapiyle baba mı olacakmış yani; baba olduğunu idrak etmekten acizmiymiş, hamilelik sürecinde , çocuk doğduğunda aklı neredeymiş ?

Bu adam, belki de bebeğiniz emzikteyken dahi size şiddet uygulamış ; hayatınızda yeniden bu üzüntü ve acıları yaşamak istiyor musunuz ?

Diyelim yeniden evlenip aynı eve girdiniz ; kızınız hırçın bir davranış gösterirse , kızınıza da vurmayacağına inanıyor musunuz ?
 
Hayır, kesinlikle denenmemeli ! Kendinizi düşünmüyorsanız çocuğunuzu düşünün, sürekli kavga olan bir evde büyüyecek, hadi olmadı diyip tekrar ayrılacaksınız falan , tekrar düzeni bozulacak!

Ne güzel kimseye muhtaç değilsiniz işte neden başınıza tekrar bela almaya çalışıyorsunuz
 
Merhaba,

İlk defa konu açıyorum. 5 senelik evliliğimi 1 sene önce aldatma ve şiddet yüzünden bitirdim. evliliğimin başlarında aldatıldığımı bilmeden geçen 4 senesinde eşime çok aşık olarak çok fazla kendimden vererek, fedakarlıklar yaparak sürdürdüm. aldatıldığımı öğrendiğim zaman fedakarlık yapmayı bırakıp hırçınlaştım(doğal olarak). bu süreçte eşim fiziksel şiddet uygulamaya aynı zamanda psikolojik baskı uygulamaya başladı. 1 senede boşandım. 3 yaşında bir kızımız var.

Eşim boşandıktan sonra çocuğu hiç aramadı. zaten ilgisiz bir babaydı hepten kopardı bağlarını. çocuğum çok hırçınlaştı zor zamanlar geçirdi. bu süreçte boşanma psikolojisi bana da ağır geldi çok zorlandım ama toparlanmaya başlamıştım maddi olarak durumum iyi çalışıyorum kendime ve çocuğuma bakabiliyorum. ama tam toparlandım derken eski eşim çıkıp geldi barışmak istediğini söyledi. aile terapisine gitmeye başladık. bişeyler düzelir diye umuyordum ama görüyorum ki eşimin tek derdi tekrar eve girmek. maddi, manevi açıdan kullanıldığımı hissediyorum. tekrar evlenelim diye baskı yapıyor her an tek konuştuğu konu bu ne zaman evleneceğiz diye hesap yapıyor. benden eskisi gibi olmamı istiyor fedakarlık yapmamı, kazandığım parayı bile şimdiden hesap yapıyor şunu harca bunu ayır şöyle yapalım diye.

Sözün kısası çok kararsızım boşanmaya tam anlamıyla alışamamıştım. kızım için çok üzülüyordum, kendimi tam olarak toparlayamadım bile. ama şimdi aynı eve girmek aynı şeyleri yaşamaktan da korkuyorum. eşim beni ve ailemi suçluyor. ailemin ne olursa olsun kocanın yanında dur demesini bekliyormuş. benimde ne olursa olsun boşanmamam lazımmış. kendi hatalarını görmek şöyle dursun bende düzeltilmesi gereken bişeyler olduğunu düşünüyor hala. beni sevdiğini söylüyor. aile terapisine bile aynı eve girene kadar beni kandırmak amacıyla gitmeyi istediğini düşünüyorum. terapiden memnunum kendi adıma bazı şeyleri daha net görebiliyorum. ama eşimin değişmeyeceğini de anladım artık.

Kendimce ölçüp tartamıyorum. onu böyle kabul edip terapiyle kötünün iyisine razı olmak mı? yoksa hayatın tüm yüküne karşı yalnız kalmak mı iyidir. bir türlü doğru yanlış ayırt edemiyorum artık. siz olsanız ne yapardınız?
Kendinize ve kızınıza bu kötülüğü neden yapıyorsunuz? İyi biri olsa zaten boşanmazdınız. İyi bir koca olamadığı gibi iyi bir baba da olamamış bu bile tekrar bir araya gelmemeniz için bir sebep. Kendi zevkleri bencilliği uğruna evladını da yok saymış bir adam karşınızdaki.
Mantıklı olun azıcık olsanız yeter süper bir mantığa gerek yok.
 
Adamın yüzüne bile bakmamanız gerekirdi ama onunla hala konuşuyor, evliliği düşünüyor, hatta onun sizi ve ailenizi suçlamasına boyun eğiyorsunuz.

Aldatma ve şiddetin olduğu bir evliliğe geri döndüğünüzde hiçbir şey değişmemiş olacak. Adam yine aynı adam. Hatta tekrar evlenmekteki amacı sizi maddi manevi sömürmek. Emin olun ailesi çok umrunda olsaydı şimdiye kadar çocuğunu arar sorardı ama hiç de oralı olmamış.

Kendinize zorunuz mu var hala bu iğrenç adamla görüşüyorsunuz? Kızınıza da eziyet. İleride demeyecek mi bu adamla niye evlendin diye? Aldatma, şiddet öyle düzelecek şeyler değil psikoloğunuz profesyonel biri değil.
 
Iyi bir koca olsa sizi aldatmazdi.Iyi bir baba olsa 1 sene boyunca evladini maddi manevi mahrum bırakmazdi.Tej derdi sizin maaşınız.Erkeklerin tek derdi kolay para ve cinsellik.Sizden parayi alacak dışarıda aldatmaya devam edecek.
Bir kere yapan yine yaoar.Lütfen kızmayın yorumuma.Konularima bakın aldatilma nedeniyle 6 ay önce boşandım ben de.
Zaten bir düzen kurmuşsun ona ihtiyacin yok.Kizina baba olmak isteyen her zaman olur.Evlenip aynı hikayeyi bir kez daha yaşamayın.Yazik olur size
 
Merhaba,

İlk defa konu açıyorum. 5 senelik evliliğimi 1 sene önce aldatma ve şiddet yüzünden bitirdim. evliliğimin başlarında aldatıldığımı bilmeden geçen 4 senesinde eşime çok aşık olarak çok fazla kendimden vererek, fedakarlıklar yaparak sürdürdüm. aldatıldığımı öğrendiğim zaman fedakarlık yapmayı bırakıp hırçınlaştım(doğal olarak). bu süreçte eşim fiziksel şiddet uygulamaya aynı zamanda psikolojik baskı uygulamaya başladı. 1 senede boşandım. 3 yaşında bir kızımız var.

Eşim boşandıktan sonra çocuğu hiç aramadı. zaten ilgisiz bir babaydı hepten kopardı bağlarını. çocuğum çok hırçınlaştı zor zamanlar geçirdi. bu süreçte boşanma psikolojisi bana da ağır geldi çok zorlandım ama toparlanmaya başlamıştım maddi olarak durumum iyi çalışıyorum kendime ve çocuğuma bakabiliyorum. ama tam toparlandım derken eski eşim çıkıp geldi barışmak istediğini söyledi. aile terapisine gitmeye başladık. bişeyler düzelir diye umuyordum ama görüyorum ki eşimin tek derdi tekrar eve girmek. maddi, manevi açıdan kullanıldığımı hissediyorum. tekrar evlenelim diye baskı yapıyor her an tek konuştuğu konu bu ne zaman evleneceğiz diye hesap yapıyor. benden eskisi gibi olmamı istiyor fedakarlık yapmamı, kazandığım parayı bile şimdiden hesap yapıyor şunu harca bunu ayır şöyle yapalım diye.

Sözün kısası çok kararsızım boşanmaya tam anlamıyla alışamamıştım. kızım için çok üzülüyordum, kendimi tam olarak toparlayamadım bile. ama şimdi aynı eve girmek aynı şeyleri yaşamaktan da korkuyorum. eşim beni ve ailemi suçluyor. ailemin ne olursa olsun kocanın yanında dur demesini bekliyormuş. benimde ne olursa olsun boşanmamam lazımmış. kendi hatalarını görmek şöyle dursun bende düzeltilmesi gereken bişeyler olduğunu düşünüyor hala. beni sevdiğini söylüyor. aile terapisine bile aynı eve girene kadar beni kandırmak amacıyla gitmeyi istediğini düşünüyorum. terapiden memnunum kendi adıma bazı şeyleri daha net görebiliyorum. ama eşimin değişmeyeceğini de anladım artık.

Kendimce ölçüp tartamıyorum. onu böyle kabul edip terapiyle kötünün iyisine razı olmak mı? yoksa hayatın tüm yüküne karşı yalnız kalmak mı iyidir. bir türlü doğru yanlış ayırt edemiyorum artık. siz olsanız ne yapardınız?
Affetme asla hem de
 
Ailenizle görüşmenize sorun yapıyor mu?
Paranızı elinizden alıyor mu ?
Sizi manipüle etmeye çalışıyor mu?
Sesi yüksek mi size karşı ?

Bunlar evetse evlensin hemen tekrar aynı adam olur
 
Bazı kadınları cidden anlayamıyorum. Aldatan, ortaya çıkınca şiddet uygulayan, sizi maddi manevi kullanan/sömüren, kendi çocuğunu aramayan, tüm bunlara rağmen 'evet hatalıydım, özür dilerim ' demek şöyle dursun; sizi,ailenizi suçlayan adamla tekrar evlilik düşünüyorsunuz . Şaka gibi...
 
X