Bazı arkadaşlar diğer konumdan bilirler. Askerdeki sevgilimi aşırı kıskanıyorum. Görevi inzibat..12 saat ya dışarıda ya da kapıda, lojmanlarda nöbette..Sürekli işlek bir caddeye bakıyor ve çoğu zaman çarşıya karşı nöbet tutuyor. Ve Edirne gibi bir yer de asker, kızların çok çok güzel ve çekici olduğu bir şehir.
Kıskanmamın sebebi ise, sürekli o kızları süzüyormuş gibi hissediyor oluşum. İlla ki gözü kayar, ya da gönlü kayarsa ben ne yaparım diye ve üstelik ruhum duymazsa diye içim içimi yedi. Kızların bakmayacağını biliyorum, sadece sevgilim kızlara bakar diye içim içimi yiyordu. Askere gittiğinden beri bu kıskançlık sorunu başladı. 7 senelik birlikteliğimizde birkaç kez sadece kıskançlıktan tartışmışızdır. Ama artık aşırı kıskanır hale geldim..Bu bir hastalıklı düşünce ve hastalıklı kıskançlık.. farkındayım.
Aşırı rahat bir askerlik yapıyor Allaha şükür. Fakat ona rağmen kendi sıkıntılarımı bile anlatmazdım. 1 haftadır her gün tartışa tartışa en sonunda bana aşırı sinirlendi, alttan alıyordu ben hatalı olmama rağmen. Açıklamaya çalışıyordu. Ama ben üstüne o kadar gittim ki, konuşurken telefonunu kırdı. Şuan hiçbir şekilde konuşamıyoruz. Belamı buldum sanırım ve fazlasıyla hakettim. Telefonu tamir ettireceğini söylemiş ailesine.. ki sanmıyorum.
Sizce şimdi ne yapmalıyım? İşin içinden çıkamıyorum. Doğum günü için de kargo hazırlamıştım, haftaya yollayacaktım. Lütfen yargılamadan yardım edin. Bu benim kıskançlık krizlerim bizi bitirdi.. Bu sadece son 1 haftadır böyle onu tekrar hatırlatmak istiyorum. Görüşleriniz için hepinize teşekkür ediyorum.