- 19 Kasım 2014
- 5
- 1
- 28
- Konu Sahibi mrs ladybug
- #1
Önceki konumu bilmeyenler için;
http://www.kadinlarkulubu.com/forum/index.php?threads/sadece-anlatmak-istedim.814404/
Burda bahsettiğim erkek arkadaşımı 2 gün önce ortada görünür hiç bir sebep yokken terkettim.
Öncelikle, önceki konumda cevaplarda belirttim mi bilmiyorum psikiyatristin yaninda psikoloğa da gitmeye başladım. Bana 566 soruluk bir test verdi ve ertesi gün götürüp verdiğimde test geçersiz sayıldı bi daha yapıcaksın dedi. Bilmiyorum yılların birikmişliği mi ama o an bisey söndü gibi. Istemiyorum teşekkürler bırakıyorum terapiyi dedim çıktım ağla ağla bi hal oldum. O günden sonra iyice kötüleştim. Hem doğum kontrol hapını(pcos) hem antidepresanları kullanmayı bıraktım. Yaptıgımın yanlış olduğunu biliyorum ama her gün o ilaçlar için fazladan adım atmak bile gereksiz geldi gözüme. Ders deseniz zaten hak getire, konu özeti cıkarmaya oturup bişiler karalamaya başladıgım çok oldu.
Bu sırada erkek arkadaşıma hayatı zindan ettim ama o yanımda oldu hep. Ama en sonunda ilişkimizi boynumda bir tasma olarak görmeye başladım ve terkettim.
Sevdiğimi düsünüyordum ama ayrılık hiç üzmedi beni. Aksine ertesi gün uzaktan bi akrabam beni gördüğünde ne bu neşe filan dedi. Hala arada mesaj atıyorum nasılsın diye çünkü kendine bisi yapmasından korkuyorum. Yakın zamanda kavga ettik diye hap içmişliği var.
Bilmiyorum ne yapayım. Genel anlamda yani, hayata dair bi beklentim umudum yok. Bişeye umut bağlamak bişeyi sevmek için yeterli enerjim de yok gibi.
Dershanede insanlar sürekli benim hakkımda konuşuyor benimle alay ediyor gibi. Öyle olmadıgını biliyorum, ne konuştuklarını duyuyor olsam da belki sifreli konuşuyorlardır diye düsünüyorum. Coğunlukla teneffürde tuvalette vs ağlayıp daha sonra eve geliyorum zaten.
Sınava 40 gün kaldı ben daha kitap açmadım nerdeyse. Ki üniye gitmeyi de sırf babam mutlu olsun diye istiyorum, benim umrumda değil ama o da olmayacak gibi zaten
http://www.kadinlarkulubu.com/forum/index.php?threads/sadece-anlatmak-istedim.814404/
Burda bahsettiğim erkek arkadaşımı 2 gün önce ortada görünür hiç bir sebep yokken terkettim.
Öncelikle, önceki konumda cevaplarda belirttim mi bilmiyorum psikiyatristin yaninda psikoloğa da gitmeye başladım. Bana 566 soruluk bir test verdi ve ertesi gün götürüp verdiğimde test geçersiz sayıldı bi daha yapıcaksın dedi. Bilmiyorum yılların birikmişliği mi ama o an bisey söndü gibi. Istemiyorum teşekkürler bırakıyorum terapiyi dedim çıktım ağla ağla bi hal oldum. O günden sonra iyice kötüleştim. Hem doğum kontrol hapını(pcos) hem antidepresanları kullanmayı bıraktım. Yaptıgımın yanlış olduğunu biliyorum ama her gün o ilaçlar için fazladan adım atmak bile gereksiz geldi gözüme. Ders deseniz zaten hak getire, konu özeti cıkarmaya oturup bişiler karalamaya başladıgım çok oldu.
Bu sırada erkek arkadaşıma hayatı zindan ettim ama o yanımda oldu hep. Ama en sonunda ilişkimizi boynumda bir tasma olarak görmeye başladım ve terkettim.
Sevdiğimi düsünüyordum ama ayrılık hiç üzmedi beni. Aksine ertesi gün uzaktan bi akrabam beni gördüğünde ne bu neşe filan dedi. Hala arada mesaj atıyorum nasılsın diye çünkü kendine bisi yapmasından korkuyorum. Yakın zamanda kavga ettik diye hap içmişliği var.
Bilmiyorum ne yapayım. Genel anlamda yani, hayata dair bi beklentim umudum yok. Bişeye umut bağlamak bişeyi sevmek için yeterli enerjim de yok gibi.
Dershanede insanlar sürekli benim hakkımda konuşuyor benimle alay ediyor gibi. Öyle olmadıgını biliyorum, ne konuştuklarını duyuyor olsam da belki sifreli konuşuyorlardır diye düsünüyorum. Coğunlukla teneffürde tuvalette vs ağlayıp daha sonra eve geliyorum zaten.
Sınava 40 gün kaldı ben daha kitap açmadım nerdeyse. Ki üniye gitmeyi de sırf babam mutlu olsun diye istiyorum, benim umrumda değil ama o da olmayacak gibi zaten