• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

"tırsak olmak"

ben genelde ellerimin titremesiyle ortamı terk ediyorum mesela bir şey aldım eve geldim beğenmedim asla gidip değiştiremem kalır öyle dolapta...
Degistiririm genelde.ellerim benimde titrer kalbim gum gum atar kavga esnasinda..fislerini sakla yavas yavas basla zamanla gecer atlatirsin.ben yolda annemin ablamin koluna girmeden yuruyemen bir genc kizdim 18 olunca degismeye basladim simdi 40 a merdiven dayadim ve her turlu sorunumu kendim cozuyorum bazen tutukluk oluyo tabii
 
annemle ablam çok baskındır.. ikisiyle de fena değil büyürken çok zorluk yaşattılar anan şimdi iyi gibiyiz.
Eğer o baskınlığı çocukluğunuzda sizin üzerinizde de uyguladılarsa, çocukken yaşadığınız o ezilip büzülme hissi kişiliğinize oturmuş olabilir.
Eğer öyle ise öncelikle annenizle ve ablanızla bu konuyu çözümlemeniz gerekiyor.
Çünkü biliçaltınızda ailem bile beni çemkiriyor, başka insanlardan da bu muameleyi göreceğim düşüncesine sebep olmuş olabilir.
 
Eğer o baskınlığı çocukluğunuzda sizin üzerinizde de uyguladılarsa, çocukken yaşadığınız o ezilip büzülme hissi kişiliğinize oturmuş olabilir.
Eğer öyle ise öncelikle annenizle ve ablanızla bu konuyu çözümlemeniz gerekiyor.
Çünkü biliçaltınızda ailem bile beni çemkiriyor, başka insanlardan da bu muameleyi göreceğim düşüncesine sebep olmuş olabilir.
teşekkür ederim bunu düşünüp tartacağım bi haklı olabilirsiniz..
 
Yaşından dolayı canım çünkü ben de zamanında hakkımı arayamazdım biri sesini yükseltse pısar kalırdım çok sessizdim ama hep içime atardım dert olurdu sonra bu içime atmalar öfke patlaması gibi dışarı vurdu iyi değil malesef şimdi kendimi kontrol edemiyorum.Kavga etmek değilde şu şekilde değişti bende de yaşım ilerledikçe daha çok insan tanıyıp bol bol kazık yedikçe hakkımı aramayı öğrendim asla kendimi ezdirmiyorum.Sanırım o zamnlar özgüvenim de yoktu şimdi özgübenim var insanlarla konuşmaktan kendimi savunmaktan çekinmiyorum.Bir de öfke konturolunu ele alabilsem iyi olacak tedavi olacagım onun için de.
 
ev içinde asla ezdirmem kendimi ama işte sokağa çıkınca ya da yabancı insanlarla kavga etmem kendimi savunmam gerekince kaçıyorum hemen, halbuki herkes çok dişli olduğumu söylüyor...
kavga etme hakkını ara.
belkide gerilmenin sebebi kendini kaybedeceginden kormandır dısarda da dene saknce
 
Aynen arkadaslarin dedigi gibi yaşta önemli.Gel bak 30lu yaşlara nasil degisiyor insan.18 yaslarimda agdaciya gitmistim.Calisan kadin agdayi isitmayi unutmus çeke ceke etimden et kopardi özel bolge kan icinde kaldi.Baskasi olsa ortaligi ayaga kaldirir.Patron geldi çalışana kizdi.Ben birsey diyemedim.Saf gibi susmustum. Simdi olsa yer yerinden oynatirim gözüm kara.Lafimi esirgemem.O zaman had bildirmeyi bilmezdim.insan değişiyor insanlara bilene bilene :))ama kavga etmem sadece prensipli otoriter olmaya calisirim.
 
alıngaan bi insan olabilir misin ? mesela küçükken bendede olurdu biriyle tartışırken haklı bile olsam o ses tonu yükselince ağlardım. büyüdükçe iş değişti tabi artık gözüm kapalı girerim kavgaya vs. hiçde korkmam. sonuçta benim canım yanacaksa onunda yanar..

canında tatlı olabilir.

bence bu korkunu spor yaparak yenebilirsin, kendini koruyabileceğini bilmek seni daha güçlü yapar ( box-taekwondo) öneririm
 
alıngaan bi insan olabilir misin ? mesela küçükken bendede olurdu biriyle tartışırken haklı bile olsam o ses tonu yükselince ağlardım. büyüdükçe iş değişti tabi artık gözüm kapalı girerim kavgaya vs. hiçde korkmam. sonuçta benim canım yanacaksa onunda yanar..

canında tatlı olabilir.

bence bu korkunu spor yaparak yenebilirsin, kendini koruyabileceğini bilmek seni daha güçlü yapar ( box-taekwondo) öneririm
alıngan biri değilimdir ama canım çok tatlı.
yaralanmaktan korkarım o tarz bir spor yaparsam ben :(
 
kavga etmek zorunda değilsiniz.

ama hakkınızı aramasını bilmelisiniz. hayatımda hiç fiziki kavgaya karışmadım, dışarıda da laf kavgasına çok nadir girerim, sert soğuk konuşur ama durumdan kendimi kurtarırım. her türlü kurala uyarım böylece haklı olduğumu bildiğim için karşımdaki bağrınsa da umrum olmaz.

mesela sokak arası çok dar bir yolda çok yavaşça sola dönüş yaparken çok hızlı bir araçla az kalsın çarpışıyorduk. eğer ben yavaş olmasaydım kesin çarpmıştık. bi kere burda hata bende değil, çünkü zaten sokak arası bir yer olduğu için yavaş gidilir, dahası dönmeden yol görünmediği için yapabileceğim en iyi şeyi yaptım. karşıdaki kadın ise hem aşırı hızlıydı o yol için, hem de dışarı çıkıp keko gibi bağrındı aptal suptal. bense çıkmadım bile kendisini sallamadım bile hatta, kenara çekip korkumun dinmesini bekledim. o da bağrındı bağrındı gitti. mesela bu korkaklık değil bana göre. ben insanlarla kavgaya girmeyi doğru bulmuyorum, manyağın birine denk geliriz sonra al başına belayı.

ama komşu vs olursa uyarırım o konuda çekinmem gürültüden hoşlanmıyorum.
 
merhabalar,
tam olarak sorun olup olmadığından emin değilim ama ben biraz korkağım sanırım.
mesela insanlarla haklı olsam da kavga edemiyorum, etsem de yarısında ağlamaya başlıyorum. ya da genelde etmemeyi tercih ediyorum. kuaförüm saçımı keserken ensemi de kesmiş mesela karış kadar yara var ensemde. gidip kavga edemedim adamla "Ne yaptınız siz?" diye. Gittim gösterdim "O kesik değil ya" dediler ben de "hımm ok o zaman" deyip çıktım dükkandan.
ayrıca benim meselem olmasa bile kavga ya da gerginlik olan ortamda duramıyorum hemen karnım ağrımaya, ellerim titremeye başlıyor. mesela üst komşumuzla aramız limoni bir gürültü olsun eve gelsinler hemen titremeye başlıyorum bir şey yapacaklar da kavga edeceğiz diye.
annem de dahil etrafımdaki herkes çok korkak olduğumu, bir şey yapmadan önce çok düşündüğümü söylüyor. bunu nasıl aşabilirim? deneyimi, fikri olan varsa çok sevinirim.
teşekkürler :)
ben de senin gibiydim son zamanlarda sesim çıkmaya başladı. çünkü artık ezildikçe eziliyorsun insanlar seni saf yerine koyuyor. şimdi de adım itirazcıya çıktı ama umrumda değil, en azından emri vaki işleri yapmayacağımı biliyorlar artık işyerinde...
 
Back
X