Öncelikle herkese iyi akşamlar dilerim.
34 yaşındayım 6 yaşında bir kızım var eşimden 5 yıl önce ayrıldım. Yaklaşık bir sene sonra karşıma başka birisi çıktı. O da benim gibi bir çocuğuyla eşinden ayrılmış biriydi.
Sizlere her şeyi en başından anlatsam çok uzun sürer. Üç buçuk dört senedir kendisiyle birlikteliğim vardı.
Bu öyle toksik bir ilişkiydi ki başına gelmeyen bilemez. Yaşadığım çok korkunç şeyler oldu. Ama bir şekilde ilişki devam etti. Etrafımdaki herkesi benden uzaklaştırdı. Neredeyse ondan başka kimsem kalmadı. Devamlı beni manipüle ediyordu. Şu dört senede bambaşka biri oldum çıktım. Ailemde bunun farkındaydı her zaman dört senedir yüzümün gülmediğini doğru düzgün konuşmadığımı söylüyorlar. Buna rağmen öyle acayip bir insandı ki ailemi bile her seferinde bir şekilde ikna edebiliyordu.
Devamlı suçlandım. Her hareketimde sözümde yanlış anladı beni. Onsuz gittiğim hiçbir yerde bana rahat vermedi. Öyle ki herkesin yapabildiği sıradan şeyleri bile yapamaz oldum.
Devamlı bir aldatılma korkusu içindeydi. Aşırı kıskançlıklar,olmayan şeyler uydurma,paranoya vs vs. Ne ararsanız var anlayacağınız.
Her şiddetli tartışmada kavgada ya da yine kendimi ona karşı aklamaya çalışırken hep bu ilişkinin bitmesi gerektiğini düşündüm.
Ama ya aptallığımdan ya tehditlerinden ya da bu manipülatif tavırlarından ilişkiyi devam ettirirken buldum kendimi.
Derken en sonunda daha birkaç gün önce saçmasapan bir olaydan kavga çıkarttı. Durumu yine ve yine psikopatlığa kadar vardırdı.
Bu kez dayanamadım çünkü bu kez haddini gerçekten çok aştı. Arada sırada benim aileme yansırdı bu kavgalar. Yine böyle oldu. Ve ben artık dayanamadım. En sonunda gerçekten bitirdim.
Omuzlarımdan büyük bir yük kalktığını hissediyorum dahası biliyorum da.
Ama arada bir hüzünleniyorum. Lanet olsun bana ki ne kadar aptalım. Zamanla bu gereksiz üzüntüden de kurtulacağıma eminim.
Bu olaylar beni yıprattı hemde çok. Yazıyorum çünkü içimi dökmek istedim. Çünkü aileme anlatamam onun için üzüldüğümü söylemeye yüzüm yok. O yüzü bile bırakmadı bende yaptıklarıyla.
Neyse hanımlar demem o ki. Herkes dilerim iyilerle karşılaşsın ama her zaman olmuyor işte.
Aman seçimlerinizi iyi yapın. Hiç kimseye mecbur değilsiniz. Eğer ki sizde böyle sizi hırpalayan bir ilişki içindeyseniz cesaretinizi toplayın ve kendi yolunuza gidin.
Tekrardan iyi akşamlar dilerim.
34 yaşındayım 6 yaşında bir kızım var eşimden 5 yıl önce ayrıldım. Yaklaşık bir sene sonra karşıma başka birisi çıktı. O da benim gibi bir çocuğuyla eşinden ayrılmış biriydi.
Sizlere her şeyi en başından anlatsam çok uzun sürer. Üç buçuk dört senedir kendisiyle birlikteliğim vardı.
Bu öyle toksik bir ilişkiydi ki başına gelmeyen bilemez. Yaşadığım çok korkunç şeyler oldu. Ama bir şekilde ilişki devam etti. Etrafımdaki herkesi benden uzaklaştırdı. Neredeyse ondan başka kimsem kalmadı. Devamlı beni manipüle ediyordu. Şu dört senede bambaşka biri oldum çıktım. Ailemde bunun farkındaydı her zaman dört senedir yüzümün gülmediğini doğru düzgün konuşmadığımı söylüyorlar. Buna rağmen öyle acayip bir insandı ki ailemi bile her seferinde bir şekilde ikna edebiliyordu.
Devamlı suçlandım. Her hareketimde sözümde yanlış anladı beni. Onsuz gittiğim hiçbir yerde bana rahat vermedi. Öyle ki herkesin yapabildiği sıradan şeyleri bile yapamaz oldum.
Devamlı bir aldatılma korkusu içindeydi. Aşırı kıskançlıklar,olmayan şeyler uydurma,paranoya vs vs. Ne ararsanız var anlayacağınız.
Her şiddetli tartışmada kavgada ya da yine kendimi ona karşı aklamaya çalışırken hep bu ilişkinin bitmesi gerektiğini düşündüm.
Ama ya aptallığımdan ya tehditlerinden ya da bu manipülatif tavırlarından ilişkiyi devam ettirirken buldum kendimi.
Derken en sonunda daha birkaç gün önce saçmasapan bir olaydan kavga çıkarttı. Durumu yine ve yine psikopatlığa kadar vardırdı.
Bu kez dayanamadım çünkü bu kez haddini gerçekten çok aştı. Arada sırada benim aileme yansırdı bu kavgalar. Yine böyle oldu. Ve ben artık dayanamadım. En sonunda gerçekten bitirdim.
Omuzlarımdan büyük bir yük kalktığını hissediyorum dahası biliyorum da.
Ama arada bir hüzünleniyorum. Lanet olsun bana ki ne kadar aptalım. Zamanla bu gereksiz üzüntüden de kurtulacağıma eminim.
Bu olaylar beni yıprattı hemde çok. Yazıyorum çünkü içimi dökmek istedim. Çünkü aileme anlatamam onun için üzüldüğümü söylemeye yüzüm yok. O yüzü bile bırakmadı bende yaptıklarıyla.
Neyse hanımlar demem o ki. Herkes dilerim iyilerle karşılaşsın ama her zaman olmuyor işte.
Aman seçimlerinizi iyi yapın. Hiç kimseye mecbur değilsiniz. Eğer ki sizde böyle sizi hırpalayan bir ilişki içindeyseniz cesaretinizi toplayın ve kendi yolunuza gidin.
Tekrardan iyi akşamlar dilerim.