- 19 Kasım 2013
- 18.854
- 34.034
- 798
- Konu Sahibi choccywhoccydoodah
-
- #1
Merhaba,
Şu an 6 sene önceye gitmiş gibiyim.
Bir kızım(6 yaş)bir de oğlum (5 aylık)var.
6 sene önce kızım için kaç aylık,erkek mi diyip ,hayır kız cevabını alan meraklı melahatler,olsun arkası erkek ama pek de minikmiş diyorlardı zira kızım minik bir bebekti ,ben irmik yedirdim,şunu verdim,bunu yedirdim şu kadardı kilosu diye eklemeyi sende yedir demeyi ihmal etmiyorlardı tabi çünkü meraklı melahat olmak bunu gerektirir. Adeta kompetan gibi üstüme çökmeden,engin bilgilerini paylaşmadan olmuyor.
Şimdi günümüze dönelim,oğlum da kızım gibi kel ve sarışın bir bebek,şu an yine meraklı melahatler ,kaç aylık,kız mı,aaa erkek mi aynı kıza benziyor,ama bunun arkası kız kesin,5 aylık mı baya tombik maşallah diye bıdı bıdı ediyorlar. Yedirme fazla obez olur diye eklemeyi de ihmal etmiyorlar.
Yahu bıktım,yıldım,size ne diye bağırasım var.
Adetten midir bu muhabbeti etmek?
Olmayınca eksik mi kalıyoruz yani ne oluyor?
Artık dışarı çıkmak istemiyorum o derece.
Geçenlerde markette kadının biri kızımla oğluma bakıp "aaaa ne bunlar böyle sarı sarı çok tatlılar"dedi ve ekledi babalarına benziyorlar herhalde,çünkü ona göre ben cirkinim,çocuklar güzeller ve bana benzemiyorlarsa babalarına benziyorlar
Yok dedeme benziyorlar diyecektim vazgeçtim artık yıldım çünkü.
Yine bir gün hava güneşliydi,kızımı okuldan almaya gittim,oglumun beresini çıkarmıştım güneş alsın diye,amcanın biri durdurdu beni "kızım kapat kafasını,agzını da kapat üşür o"dedi. Kapatmadım yürüdüm geçtim, arkamdan söyleniyordu iyilikte yaramıyor bunlara diye.Tamam iyi niyetlisin anladım ama sanane ya sanane.
Takmayacağım diyordum hamileyken ama takılıyor ki ben rahat insanım.
Kimseye sormam böyle şeyler,söylemem de banane ki. Annesi bilir doğrusunu ben uzman degilim ki,fikrim de sorulmamış,neden bıdı bıdı yapayım.
Annem bile konuşuyor bık bık. Neymiş efendim o cocuğun battaniyesi mi yokmuş onlardan çıkarken örtmemişim,alsın mıymış bir battaniye. Yaz bitmemişti bu lafı ettiğinde düşünün. Oğlum hastalandı hemen yapiştırıverdi lafı"tabi ince giydiriyorsun oğlanı, hasta olur,sar kızım sıkı sıkı"diye.
Göz yaşı kanalları tıkalıydı bir ara,her gören aaa ağladı mı diye sordu durdu,yok dedim böyle böyle,aa bizde de olmuştu,sütünden damlat,masaj yap,çay koy vs vs bir sürü şey söylediler o ara hatta biri şampuanla sil dedi.
Eve kapanasım,kimseyle görüşmeyesim var artık.
Her dışarı çıktığımda bir zırvalık duyuyorum muhakkak.
Sizler ne yapıyorsunuz bu gibi durumlarda ,artık fobi oldu bir yerde bekliyorsam kimseyle göz göze gelmemeye çalışıyorum ki muhabbet açılmasın, birşey sormasın,söylemesin diye.
Şu an 6 sene önceye gitmiş gibiyim.
Bir kızım(6 yaş)bir de oğlum (5 aylık)var.
6 sene önce kızım için kaç aylık,erkek mi diyip ,hayır kız cevabını alan meraklı melahatler,olsun arkası erkek ama pek de minikmiş diyorlardı zira kızım minik bir bebekti ,ben irmik yedirdim,şunu verdim,bunu yedirdim şu kadardı kilosu diye eklemeyi sende yedir demeyi ihmal etmiyorlardı tabi çünkü meraklı melahat olmak bunu gerektirir. Adeta kompetan gibi üstüme çökmeden,engin bilgilerini paylaşmadan olmuyor.
Şimdi günümüze dönelim,oğlum da kızım gibi kel ve sarışın bir bebek,şu an yine meraklı melahatler ,kaç aylık,kız mı,aaa erkek mi aynı kıza benziyor,ama bunun arkası kız kesin,5 aylık mı baya tombik maşallah diye bıdı bıdı ediyorlar. Yedirme fazla obez olur diye eklemeyi de ihmal etmiyorlar.
Yahu bıktım,yıldım,size ne diye bağırasım var.
Adetten midir bu muhabbeti etmek?
Olmayınca eksik mi kalıyoruz yani ne oluyor?
Artık dışarı çıkmak istemiyorum o derece.
Geçenlerde markette kadının biri kızımla oğluma bakıp "aaaa ne bunlar böyle sarı sarı çok tatlılar"dedi ve ekledi babalarına benziyorlar herhalde,çünkü ona göre ben cirkinim,çocuklar güzeller ve bana benzemiyorlarsa babalarına benziyorlar
Yok dedeme benziyorlar diyecektim vazgeçtim artık yıldım çünkü.
Yine bir gün hava güneşliydi,kızımı okuldan almaya gittim,oglumun beresini çıkarmıştım güneş alsın diye,amcanın biri durdurdu beni "kızım kapat kafasını,agzını da kapat üşür o"dedi. Kapatmadım yürüdüm geçtim, arkamdan söyleniyordu iyilikte yaramıyor bunlara diye.Tamam iyi niyetlisin anladım ama sanane ya sanane.
Takmayacağım diyordum hamileyken ama takılıyor ki ben rahat insanım.
Kimseye sormam böyle şeyler,söylemem de banane ki. Annesi bilir doğrusunu ben uzman degilim ki,fikrim de sorulmamış,neden bıdı bıdı yapayım.
Annem bile konuşuyor bık bık. Neymiş efendim o cocuğun battaniyesi mi yokmuş onlardan çıkarken örtmemişim,alsın mıymış bir battaniye. Yaz bitmemişti bu lafı ettiğinde düşünün. Oğlum hastalandı hemen yapiştırıverdi lafı"tabi ince giydiriyorsun oğlanı, hasta olur,sar kızım sıkı sıkı"diye.
Göz yaşı kanalları tıkalıydı bir ara,her gören aaa ağladı mı diye sordu durdu,yok dedim böyle böyle,aa bizde de olmuştu,sütünden damlat,masaj yap,çay koy vs vs bir sürü şey söylediler o ara hatta biri şampuanla sil dedi.
Eve kapanasım,kimseyle görüşmeyesim var artık.
Her dışarı çıktığımda bir zırvalık duyuyorum muhakkak.
Sizler ne yapıyorsunuz bu gibi durumlarda ,artık fobi oldu bir yerde bekliyorsam kimseyle göz göze gelmemeye çalışıyorum ki muhabbet açılmasın, birşey sormasın,söylemesin diye.
Son düzenleme: