Toplumsal Yara: Türk Kadını Dayağı Hak Eder! (Mi?)

“Kadın dayağı hak eder!” Bunu ben demiyorum. Aman sakın yanlış anlaşılmasın. Biraz dikkatinizi çekmek istedim hepsi bu. Ancak böyle düşünenler yok değil. Bir kadın kocasından dayak yiyorsa vardır bir bildiği kocanın. Kim bilir ne yapmıştı da hak etmişti dayağı kadın. Yoksa durup dururken bir adam neden karısını dövsün değil mi? Kesin kadın kaşınmıştır.

Ne yazık ki sokaktaki insandan, eğitimli kesime kadar böyle “hastalıklı” düşüncelere sahip insanlar var. En fenası da yalnızca erkekler değil, birçok kadın da böyle düşünüyor. Şimdi sen gel de bu insanlara kadın haklarından söz et. İşte toplumumuzun çok genel bir özeti.

Günümüzün ünlü sanatçılarından demek isterdim, ancak sanatçı olmaktan çok, bir magazin figürü olmaktan öteye geçemeyen Hülya Avşar kadına şiddet konusuna el attı. (Atmaz olaydı iyi olurdu ya neyse.) Hülya Avşar, hem de “Aile İçi Şiddete Son” kampanyası sırasında düzenlenen bir kermeste, “Sadece erkekler dövüyor diye bir şey yok, kadınlar dayak yiyor gibi geliyor bana...” diye konuşuyor. Haddini bilmeme haline bakar mısınız? Avşar, gazetecilerin sorularını yanıtlarken derin düşüncelerine şöyle devam ediyor; “Kadının kaşınanı var, kaşınmayanı var, haksız yere dayak yiyeni var...”

Demek ki Hülya Avşar, hiç dayağı “hak” etmemiş. Türkiye’nin güçlü kadınları arasında gösterilen ne yazık ki birçok kadına rol modeli olan biri olarak bunları söylüyor. Gerekçesi ne olursa olsun kadına şiddeti savunan biri hem cahil hem de ilkeldir. Bir kadın olarak dayak yeseydi ne düşünürdü bilemiyorum. Elbette ben Hülya Avşar “kaşınıyor” demiyorum.

Bu kadarla yetinmiyor Avşar ve “..Akıllı kadın dayak yemez diye düşünüyorum. Bu da aile içi eğitimle alakalı. O erkeği büyüten anne de hatalı...” diye sürdürüyor konuşmasını. Bu sözlerden dayak yiyen kadının aptal olduğu sonucu çıkıyor. Akıllı olmak da kocasının her isteğini sorgusuz sualsiz yerine getirmek oluyor.

Avşar’ın cahilliğine ve bilinçsizliğine bu ne ilk ne de son örnek olacak. Şiddeti hak olarak görebilecek bir anlayış ne insanlıkta ne de yasalarda mevcut. Dayak hak edilen bir şeyse, ölüm de hak edilir bu anlayışa göre. Aptal kadınların ne nefes almaya ne de insan gibi yaşamaya hakkı vardır bile denilebilir. Kadının ekonomik bağımsızlığı, gidecek bir yeri, ailesi yoksa şiddet görse de katlanmak zorunda kalabiliyor. Bu kadına aptal demek, hakaretten başka bir şey değildir.

Hülya Avşar’ın ülkedeki kadına karşı şiddet ve cinayetlerin istatistiklerinden belli ki haberi yok. Duysa ülkemizde ne kadar “aptal, akılsız” kadın varmış diye çok şaşırır herhalde. Biz yine istatistiklerden küçük bir hatırlatma yapalım;

“Adalet Bakanlığı'nın verilerine göre, Türkiye'de kadınlara yönelik cinayet oranı son istatistiklere göre 2002 ile 2009 yılları arasında yüzde 1400 artış gösterdi. 2002 yılında öldürülen kadın sayısı 66 iken bu rakam 2009'ın ilk yedi ayında 953'e çıktı. Resmi kayıtlara göre, 2003'te 83, 2004'te 128, 2005'te 317, 2006'da 663, 2007'de 1011, 2008'de ise 806 kadın cinayete kurban gitti.”(1)

Korkan, utanç duyan, agresif , güçsüz, cinsel ve psikolojik bakımdan sorunlu, kendine güveni olmayan erkeklerin kadını döverek kendilerini önemli hissetme, gücü elinde tutma güdüsüyle hareket ettikleriden sanırım habersiz Avşar. Bu tür erkekler dayak atarak kendini adam yerine koymaya çalışır.

RANA ULAS

Konu içeriği nedeniyle ilgili başlığa taşınmıştır.