- 28 Mart 2012
- 837
- 714
- 123
- Konu Sahibi sersemsinem
- #1
Kendimi bulamiyorum..
Kendim gibi davranamıyorum.
Evliligimin 5.yılını devirdim 2de evlat sıgdırdım bu kısacık zamana ama evliliğin gerekliliklerine adapte edemiyorum kendimi.
Evlilik öncesi fotografcilik yapan, işiminde etkisiyle oldukça sosyal, bi o kadar da mutevazi ve muhafazakar bi hayatım vardı.Kazancımda, çevremde hayatın bana sunduklarıda yetiyordu bana.Ailem karışırdı ama sıkmadan, yormadan.
Evlendikten sonra eşimin ailesinin aşırı muhafazakar oluşu, geleneklerine ve el ne demez görüşüne fazlasıyla düskün oluşu beni sürekli bi degisimin içine itti.Kayınvalidemin kapanmam konusundaki baskılarından, kıyafetlerimin hemen hemen tümüne sürekli laf yapışından yoruldum.Açık giyinmem ama dar paça pantolon vazgeçilmezim, 5 senedir eleştirmekten sıkılmadıkları dar paça pantolonum..
Feyste bisey paylaşacak olsam görümcem görür, eltim laf eder korkusuyla siniyorum, evet bildiginiz siniyorum çünkü eleştirilmekten ve "arkadaş ben buyum" demekten ve hiç bişeyin değişmemesinden gına geldi.
Eşim annesinin etkisinde kalmadığı zamanlarda iyi adamdır, yalnız genelde etkisinde yaşadığından çok cahil hareketleri ve düşünceleri olabiliyor.bi dünüme bakıyorum bi de yanında, içinde yaşadığım insanlara.. utanıyorum hayatımdan.
O kadar yönlendiriliyorum ki istemsiz, bu sefer kendi çevrem eleştirecek diye kendimi geri çekiyorum.Yani iki tarafada ait olamadıgım icin saçmasapan bi hayat yaşıyorum.
Beni alip bi kaliba sokmuşlar, bacakları sıgdırıyorum, derken totoyu da sokuşturuyorum, hadi kollar da tamam ama kafa girmiyor o kalıba, sığmıyor dısarda kalıyor.e vücut bi kalıba girmiş kafa dısarda ne oraya aitim ne buraya.
Neyse ben en iyisi iyi bi psikolog araştırayım, yada alayım 2 bebemi kimseyi dinlemeyip vurayım kendimi yollara.. hayallerimi gerçekleßtirip o ülke senin bu şehir benim gezip durayım.
Ne yapıyım ben?
Kendim gibi davranamıyorum.
Evliligimin 5.yılını devirdim 2de evlat sıgdırdım bu kısacık zamana ama evliliğin gerekliliklerine adapte edemiyorum kendimi.
Evlilik öncesi fotografcilik yapan, işiminde etkisiyle oldukça sosyal, bi o kadar da mutevazi ve muhafazakar bi hayatım vardı.Kazancımda, çevremde hayatın bana sunduklarıda yetiyordu bana.Ailem karışırdı ama sıkmadan, yormadan.
Evlendikten sonra eşimin ailesinin aşırı muhafazakar oluşu, geleneklerine ve el ne demez görüşüne fazlasıyla düskün oluşu beni sürekli bi degisimin içine itti.Kayınvalidemin kapanmam konusundaki baskılarından, kıyafetlerimin hemen hemen tümüne sürekli laf yapışından yoruldum.Açık giyinmem ama dar paça pantolon vazgeçilmezim, 5 senedir eleştirmekten sıkılmadıkları dar paça pantolonum..
Feyste bisey paylaşacak olsam görümcem görür, eltim laf eder korkusuyla siniyorum, evet bildiginiz siniyorum çünkü eleştirilmekten ve "arkadaş ben buyum" demekten ve hiç bişeyin değişmemesinden gına geldi.
Eşim annesinin etkisinde kalmadığı zamanlarda iyi adamdır, yalnız genelde etkisinde yaşadığından çok cahil hareketleri ve düşünceleri olabiliyor.bi dünüme bakıyorum bi de yanında, içinde yaşadığım insanlara.. utanıyorum hayatımdan.
O kadar yönlendiriliyorum ki istemsiz, bu sefer kendi çevrem eleştirecek diye kendimi geri çekiyorum.Yani iki tarafada ait olamadıgım icin saçmasapan bi hayat yaşıyorum.
Beni alip bi kaliba sokmuşlar, bacakları sıgdırıyorum, derken totoyu da sokuşturuyorum, hadi kollar da tamam ama kafa girmiyor o kalıba, sığmıyor dısarda kalıyor.e vücut bi kalıba girmiş kafa dısarda ne oraya aitim ne buraya.
Neyse ben en iyisi iyi bi psikolog araştırayım, yada alayım 2 bebemi kimseyi dinlemeyip vurayım kendimi yollara.. hayallerimi gerçekleßtirip o ülke senin bu şehir benim gezip durayım.
Ne yapıyım ben?
" saati gelmiş.. keşke bu kadar ötelemeden en baştan sertçe gösterseydiniz tepkinizi. ama bikaç yıl sustunuz diye ömür boyu susmak zorunda değilsiniz. hepsine yavaştan yavaştan ayar vermeye başlayın. siz onların açıklarını arayın misal. siz bunaltın onları üste çıkın, savunma yapmaktan saldırıya fırsatları kalmasın
