- 2 Eylül 2009
- 259
- 72
- 34
- Konu Sahibi gul_perisi
- #1
çok zorlanıyorum hayatı yaşarken sabah olunca güne başlamaktan, işe gitmekten, yolda gördüğüm insanlara selam vermekten, konu komşuluk yapamamaktan, kendimi bir birey yerine koyamamaktan, kendime saygımın olmamasından, bir yetişkin gibi hissetmemekten, eşime bir eş gibi, anne babama evlat , kardeşlerime abla, ablama kardeş.... olamamaktan, sürekli kendimle uğraşmaktan hayatı kaçırdığım için mideme giren ağrılardan kendi kendime hayatı zehir ediyorum.
27 yaşındayım, psikolojik destek alıyorum, şu anda hamileyim ve kafamdaki düşünceler beni rahat bırakmıyor, sürekli bir iç sıkıntım var. Ben kendimi bildim bileli böyleyim , anı yaşayamıyorum . sürekli kendimi eleştiriyorum, akışına bırakamıyorum, başkalarının yanında kendimi kasıyorum, kendimi anormal buluyorum, toplum içinde ailem eşim iş ortamım dahil hep rol yapmaya çalışıyorum ya da aşırı sessiz olup her zaman yaptığım gibi sadece izliyorum konuşmaya cesaret edemeden.... kafam çok dağınık biraz karışık oldu kusura bakmayın.
Şu anda yaşadığımız, bizi engelleyen gerçek performansımızı ortaya koymamıza mani olan şeyler hep küçüklüğümüzden gelen yaşadığımız travmatik olaylardan kaynaklanır, bu travmalardan kurtulmak için EMDR terapisi alıyorum, ancak işe yarıyor mu yaramıyor mu tam anlamış değilim ve halen kafamda oturtamadığım şeyler var bu yöntem ile ilgili, öncelikle kızlar bu terapi hakkında tecrübesi olan var mı sormak istediğim bir kaç şey var.
bunun dışında benim gibi kendiye ilgili problemler yaşayanlar bu düşüncelerden kurtulmuş olanlar bana tavsiyeleriniz var mı, bana destek verecek beni anlayacak birilerine çok ihtiyacım var
27 yaşındayım, psikolojik destek alıyorum, şu anda hamileyim ve kafamdaki düşünceler beni rahat bırakmıyor, sürekli bir iç sıkıntım var. Ben kendimi bildim bileli böyleyim , anı yaşayamıyorum . sürekli kendimi eleştiriyorum, akışına bırakamıyorum, başkalarının yanında kendimi kasıyorum, kendimi anormal buluyorum, toplum içinde ailem eşim iş ortamım dahil hep rol yapmaya çalışıyorum ya da aşırı sessiz olup her zaman yaptığım gibi sadece izliyorum konuşmaya cesaret edemeden.... kafam çok dağınık biraz karışık oldu kusura bakmayın.
Şu anda yaşadığımız, bizi engelleyen gerçek performansımızı ortaya koymamıza mani olan şeyler hep küçüklüğümüzden gelen yaşadığımız travmatik olaylardan kaynaklanır, bu travmalardan kurtulmak için EMDR terapisi alıyorum, ancak işe yarıyor mu yaramıyor mu tam anlamış değilim ve halen kafamda oturtamadığım şeyler var bu yöntem ile ilgili, öncelikle kızlar bu terapi hakkında tecrübesi olan var mı sormak istediğim bir kaç şey var.
bunun dışında benim gibi kendiye ilgili problemler yaşayanlar bu düşüncelerden kurtulmuş olanlar bana tavsiyeleriniz var mı, bana destek verecek beni anlayacak birilerine çok ihtiyacım var