Ünivden itibaren o kadar çok kişiyle görüştüm ki (çoğu hatır içindi),bazen görüştükten sonra eve gelir ağlardım zoruma giderdi ne hale düştüm nenemin zamanını yaşıyorum resmen derdim ama yapcak bişe yok anlaştığın biri yoksa mecburen bu şekilde tanuşıp yuva kurmak zorunda kalıyor insan ama şimdi görsem hiç birini hatırlamam, onlarn dışında belki olabilir diyip birden daha fazla görüştüklerimde olmuştu onları bile görsem tanımam sonuçta kötü bişe yapmıyosun tanımaya çalışıyosun. Eşimlede bi tanıdığımızın ısrarıyla bi yerde buluşup tanışmıştık bir çaydan sonra resmen yanından kaçar gibi çıkp eve gelmiştim yoldada hıçkıra hıçkıra ağladığımı hatırlıyorum ne şanssızım niye şöyle tamam diycek kimse çıkmıyor diye bitti artık kimseyle görüşmem demiştim:) Bugün evliyiz hala inanamıyorum herşey nasip:) Rahat ol takılma öyle şeylere kötü bişe yapmıyosun ki eş seçmeye çalışıyosun kendine. Ben bazen eşime kimlerle görüştümde seçe seçe seni seçtim diye takılırım oda güler geçer :)