Tükenmişlik

Şu sıralar herkes benden bir şey istiyor herkes bir şey bekliyor gibi hissediyorum ve çok çok çok yoruldum. Sürekli sorgulanmak sitem edilmek çok yordu. Kimseyi dinleyesim yok. Bana artık kimse bir şey sormasa keşke. Kimse hiçbir şey istemese. Kimse sitem etmese. Yetemiyorum enerjim yok. Psikolojik olarak da çok yoruldum. Acaba kimseye sinir cizemedigim için mi böyle oluyor?

En buyuk kk .!.:

Şu sıralar herkes benden bir şey istiyor herkes bir şey bekliyor gibi hissediyorum ve çok çok çok yoruldum. Sürekli sorgulanmak sitem edilmek çok yordu. Kimseyi dinleyesim yok. Bana artık kimse bir şey sormasa keşke. Kimse hiçbir şey istemese. Kimse sitem etmese. Yetemiyorum enerjim yok. Psikolojik olarak da çok yoruldum. Acaba kimseye sinir cizemedigim için mi böyle oluyor?

Genişletmek için tıkla...

Olay ne kanka ?

En son Ayşe-Fatma konunu okumuştum, evet sınır çizemiyorsun. Daha doğrusu bizim millet yüzün gülmesini, biraz kibarlığı-güveni, duygusal alakayı, tatlı idareyi görünce havaya giriyor, duygusal açlığını gidermeye çalışıyor, duracağı noktayı kaçırıyor, seni ihlale başlıyor. Bilmiyorlar, bildirmezsen bunu bilmiyorlar işte. Çünkü hepimiz aynı tornadan çıkmadık, sana fazla gelen, onun umurunda olmayabilir, onun için "Asla" olan, senin için "Ne var ki bunda" olabilir vs..

Bu yüzden tatlılığın yanında kesin cümlelerle biraz da sertlik gerekiyor. Kendini duygusal, psikolojik korumak için insanlara, hoşuna gitmeyen tarafları da göstermek, "Durun" demek, gerektiğinde kaş kaldırmak zorundasın KKcığım.

Aslında böyle bir levha olacak..
Boynunuza asacaksiniz : Kapalıyız..
İnsanlardan çok bunaldigimizda,bitmek tükenmek bilmeyen istekleri son bulmadikca yahut biraz nefes almak istediğimizde kapaliyiz yazısını asacagiz..
Şakayla karışık,cidden insanlarin dönem dönem kendisini yoran insanlardan arınmasi gerekiyor
Öyle bir dönem sanki sizinkisi..

Tülay kök " sınırlar eğitimi" youtube video serisini izleyin. Ve kitap olarak " müthis psikoloji- hayir diyebilme sanati" ni tavsiye ederim

Sana yeni yaşadığım bir olayı anlatayım hatta; sizin kurumsal şirket ilişkileri gibi değil ancak esnaf ilişkileri de sınırı düzgün tutmazsan laçkalaşmaya çok müsait, bunu fark ettim (2 buçuk aydır esnafım).

İlk dükkanı açtığımda, çevre dükkanlardan ziyaret edenler oldu, bazılarından hoşlanmadım ve direkt aynı gün mesafeyi getirdim. Bir hafta içinde bir restoran sahibi ile tanışık oldum yaşıt çocuklarımız olduğu için. Biraz daha samimileştik ister istemez ancak belli bir sınırda tutuyorum. Biliyorum ki o sınır ihlal edilirse ben çocuk bakıcısı haline gelirim. :) Bir tık mesafem olacak ki rahatça söyleyebileceğim gerektiğinde bir şeyleri.

Sonrasında sınırları cidden zorlayan x bir esnafla daha tanıştım. Bana ticaret dersi vermeye kalktı. Dinledim, kendisi tecrübelidir, kaç yaşında adam, enerjik-deli dolu-samimi diye ancak bu biraz ukalalığa doğru evrilmeye başladı. Beni çok sevmiş, sevdiğinden takılıyormuş. "Ben öyle davranışları pek sevmem abi" dedim kendisine, idare etmedim. Ben idare etsem, buradan git gide zorlanmaya başlayacağım ve yük olacak. Salt ayıp olmasın, kırılmasın, işte ne bileyim iyidir hoştur diye neden sevmediğim, beni yoracak hareketlere katlanıp kendi enerjimden hibe edeyim?

2 aydır her akşam kendi dükkanını kapatıp çıkarken benim dükkana uğruyor o abi ve her seferinde bana takılıyor, "Benle ilgilen" diyor resmen. :) Dükkandaki fiyat politikamı eleştiriyor "Turşusunu mu kuracaksın bunların?" diyor (İndirim yapmıyorum pek diye ki niye yapayım, aynı kulvarda değiliz)... En son "Abi işim var az, ilgilenemeyeceğim senle şimdi kusura bakma" dedim, "5 dakika konuştum, beş dakikadan nolacak, ben hassas adamım kırıyorsun ama öyle olsun, özür dilerim hanımefendi" filan dedi, "Abicim sen kırılma diye kırk takla atacak türde biri değilim, trip de atma rica edeceğim, kocamda bile çekmiyorum, sende hiç yemez; ben böyleyim kırılmayıver benle muhatap olacaksan" dedim.

Yine geliyor, yine muhabbetini yapıyor, ama duruyor geçemiyor, çekiniyor.
Diğer esnafla sohbet edince bilgim oldu, herkesi ele geçirmiş halde o abi. :)) "Ya hayır diyemiyoruz abiye, elli dilli, giriyor kanımıza bir şekilde" diyorlar gülüyorlar komşuları, beni evet kölesi edemez, gelmem duygusal manipülasyonlara. Bunlara dikkat etmen gerekiyor KK sen de kendi iş hayatında, hele yönetici pozisyonunda.

Mesafenin koruduğun an insanlar sizden çok şey isteyemeyecek,
Dur demeyi bildiğin an kimse hadsiz davranışta bulunamayacak.
Ateş ısıtır ama çok yaklaşırsan yakar seni kül eder.
İnsanlara yaklaşımın ateşe yaklaşımın kadar uzak olsun.

Benim en yakın arkadaşlarım bile “ah senin şu aşamadığımız duvarın” der.
Mesafe iyidir insanlara. Eski konunuzdan da hatırladığım kadarıyla sizin de öğrenmeniz gereken bir şey.

Aynı konuyu daha önce çok kez açmıştın. Durumun sen de farkındasın aslında

Ben hayır dedikçe ne oluyor bilmiyorum sürekli ısrar ediliyor bi şekilde kendimi o işi yaparken birilerini kıramazken buluyorum. Artık yapamiyorum. Geçen gün yine başka bir toplantıda ard arda mesaj gelince ağlamaya başladım isyerinin ortasında. Müdürüm dışarı çıkardı insanları görmezden gel defolsunlar gitsinler her işe sen yetişemezsin sen sadece beni dikkate al bir iş yaparken sana gelen mesajlara cevap verme bile dedi. Ama olmuyor yani pratikte cevap vermiyorum odama geliyor yapamam diyorum nasıl yapamazsın ne yapıyorsun ki abartma diyor kafayı yicem insanlar o kadar hadsiz ki.

Mesela bayram haftası izin aldım sevgilimle ve ailemle buluşacağım ama yani o bile görev gibi geliyor arkadaşlarımla konuşmak bile görev gibi geliyor sevgilimin ailemin arkadaşlarımın bile benden bir beklentisi var yapamayınca sitem ediyorlar gibi geliyor kimse anlamıyor artık yapamiyorum yani.

defne-28 .!.:

Evet
Hassas birisin
Sert olsan böyle sitem etmeye cesaret edemezler.

Genişletmek için tıkla...

katılıyorum.
kendimden örnek vereyim daha çok taze, dün iş arkadaşımla aramda bir tartışma geçti.
bunca zaman hep idare ettiğim bir insandı, saçma sapan iş yapışını hep güzellikle düzeltmeye çalıştım, hep uzun uzun anlattım, yardımcı oldum, yüzüstü bırakmadım. zorlanıyordur dedim, ben ondan daha bilgiliyim, profesyonelliğimden şaşmadım. hiçbir şeyi kişisel sorun haline getirmedim. ekipteki diğer arkadaşların da ondan yana şikayetleri olduğunu biliyordum, hatta işten çıkarmayı düşündüklerini bile. o nedenle hiç üzerine gitmedim. ama dün artık, kendi yaptığı, kendi sebep olduğu hatayı bana kitlemeye çalışması halinde öyle bir tartıştım, sert çıktım ki ateş ettim resmen. nasıl bir cesaret buldu bunu yaptı bana bilemiyorum ama insan olmak yaramamış belli ki. bi güzel onunla kavga edip bir de üstlerime şikayet ettim. bugün sabahtan beri kuzu gibi bana karşı. tekrar yaparsa daha beter tepki vermeyi düşünüyorum. hassaslık, güler yüz vs bir yere kadar. yaramıyor özellikle iş hayatında asla yaramıyor, insanlar biraz çekinmeli.

Ben de güleryüzlüyüm biraz da onla bınla sohbet ederim diye herkes bana derdini anlatır.Bir yerden sonra yoruyor. Eski işyerimden ayrılacağım hafta bile hoca yeni işe başlayanlara ne iş verelim diye bana soruyordu . Şimdi yeni işe başladım bi baktım personeller patronlara iletmem için sorunlarını anlatıyorlar . Ben neyin içine düşüyorum niye herkes dert anlatıyor diyorum. Sınır koymak da sinirli biri olmak anlamına geliyor iş yerlerinde . Ama gereksiz yere kalp kırmak da bana ters geliyor . Ben artık he he diyip geçme modunda takılıyorum. Herkese haklısınız diyorum . Her şeyi çözmüyorum da çözebildiğim, çözerken beni rahatsız etmeyecek şeyleri çözmeyi tercih ediyorum.

Wurstria .!.:

katılıyorum.
kendimden örnek vereyim daha çok taze, dün iş arkadaşımla aramda bir tartışma geçti.
bunca zaman hep idare ettiğim bir insandı, saçma sapan iş yapışını hep güzellikle düzeltmeye çalıştım, hep uzun uzun anlattım, yardımcı oldum, yüzüstü bırakmadım. zorlanıyordur dedim, ben ondan daha bilgiliyim, profesyonelliğimden şaşmadım. hiçbir şeyi kişisel sorun haline getirmedim. ekipteki diğer arkadaşların da ondan yana şikayetleri olduğunu biliyordum, hatta işten çıkarmayı düşündüklerini bile. o nedenle hiç üzerine gitmedim. ama dün artık, kendi yaptığı, kendi sebep olduğu hatayı bana kitlemeye çalışması halinde öyle bir tartıştım, sert çıktım ki ateş ettim resmen. nasıl bir cesaret buldu bunu yaptı bana bilemiyorum ama insan olmak yaramamış belli ki. bi güzel onunla kavga edip bir de üstlerime şikayet ettim. bugün sabahtan beri kuzu gibi bana karşı. tekrar yaparsa daha beter tepki vermeyi düşünüyorum. hassaslık, güler yüz vs bir yere kadar. yaramıyor özellikle iş hayatında asla yaramıyor, insanlar biraz çekinmeli.

Genişletmek için tıkla...

Aynen öyle
Sert olmalı mesafe bırakmalı yoksa herkes üstüne üstüne geliyor.

defne-28 .!.:

Aynen öyle
Sert olmalı mesafe bırakmalı yoksa herkes üstüne üstüne geliyor.

Genişletmek için tıkla...

aslında sonradan ben de üzüldüm. konu sahibi kadar olmasa da ben de hassasımdır. daha doğrusu orta hassaslıktayım yani sert gözükürüm ama damarıma basmayana asla bulaşmam. sonradan, acaba çok mu fazla tepki verdim diye düşünsem de yapacak bişey yok, bir değil iki değil hiç iyi niyetli gelmedi bana hareketleri. en azından "ben wurst'e bulaşırsam sessiz kalmayıp tartışıp dallandırıp budaklandırıyor" düşüncesi yerleşmeliydi kafasına.

Wurstria .!.:

aslında sonradan ben de üzüldüm. konu sahibi kadar olmasa da ben de hassasımdır. daha doğrusu orta hassaslıktayım yani sert gözükürüm ama damarıma basmayana asla bulaşmam. sonradan, acaba çok mu fazla tepki verdim diye düşünsem de yapacak bişey yok, bir değil iki değil hiç iyi niyetli gelmedi bana hareketleri. en azından "ben wurst'e bulaşırsam sessiz kalmayıp tartışıp dallandırıp budaklandırıyor" düşüncesi yerleşmeliydi kafasına.

Genişletmek için tıkla...

En doğrusunu yapmışsın
İş hayatında mesafe şart zaten
Biraz maske takmak gerekiyor.

senin işin zaten zor
ben o ortama da insanlara da katlanamazdım
neden psikolojik destek almıyorsun

Konu sahibi senin bu konularını okuyunca bana tükenmişlik geliyor yeminle Bence acilen psikolojik yardım almanız gerekiyor.Ayşe ,Fatma konusu efsaneydi bu arada

En buyuk kk .!.:

Şu sıralar herkes benden bir şey istiyor herkes bir şey bekliyor gibi hissediyorum ve çok çok çok yoruldum. Sürekli sorgulanmak sitem edilmek çok yordu. Kimseyi dinleyesim yok. Bana artık kimse bir şey sormasa keşke. Kimse hiçbir şey istemese. Kimse sitem etmese. Yetemiyorum enerjim yok. Psikolojik olarak da çok yoruldum. Acaba kimseye sinir cizemedigim için mi böyle oluyor?

Genişletmek için tıkla...

Hayır diyeceksiniz pekala.