- 23 Mayıs 2020
- 102
- 164
- 18
- 40
- Konu Sahibi adiguzelkadin1919
-
- #1
Sizlik bir sorun yok. Eski konunuzu hatirliyorum. Sadece insanlar evlendikleri zaman öncelikleri değişiyor. Bir süre sonra kabulleniyor insan. Mesela benim en yakın arkadaşım iki yıl önce evlendi benden eskiye göre uzaklaştı yine görüşürüz ama bekarken ki kadar değil. Bende nişanlaninca anladım ki gerçekten o zaman yeni bir aile daha geliyor başına yok biri hastalanıyor, yok biri geliyor, yok sen bı yere gitmek zorunda kaliyosun. Hiç takma kafana.Kızlar önceki konumda çok güzel yorumlar almıştım. Bu site çok güzelmiş. Sizden başka bir derdim için de fikir rica edeceğim. Ben 37 yaşındayım ve evli değilim. Tüm arkadaşlarım çoluk çocuğa karışmış durumdalar. Ben sürekli bir yerlere gitmek için teklifte bulunuyorum, ya da buluşalım diyorum. Hatta buluşmayı bırakın telefonla aramak istiyorum. Yok. Sürekli ya çocuklar hasta, ya haftasonu misafirleri var. Ya başka bir sebep. Anlamaya çalışıyorum. Ama bu yıllardır olan bir sorun. Zor zamanlarımda yanlarımda olmadı hiç biri. Ve kırgınım açıkcası. Bir keresinde şehir dışından memlekete gitmiştim. Neredeyse 3-4 yıldır görmediğim bir arkadaşıma mesaj atmıştım. “ Ben geldim, seni görmek isterim” diye. İnanın abartmıyorum 1 hafta boyunca her gün bir bahane buldu. En son gün unutmuş bile gideceğimi. İnstagram da uçak fotomu paylaşmıştım. Görünce apar topar mesaj attı, “canım kusura bakma misafirlerim geldi seni göremedim” diye. Bu kişi yıllarca yediğim içtiğim ayrı gitmeyen biriydi. Acaba hep böyle mi oluyor yoksa ben mi bir yerde yanlış yapıyorum.
Takmamaya çalışıyorum ama arkadaşlarıma ihtiyacım oldu. Manevi olarak. O zaman hiçbiri yanımda olmadı. Ondan dolayı ister istemez kırgınlık duyuyorum.Sizlik bir sorun yok. Eski konunuzu hatirliyorum. Sadece insanlar evlendikleri zaman öncelikleri değişiyor. Bir süre sonra kabulleniyor insan. Mesela benim en yakın arkadaşım iki yıl önce evlendi benden eskiye göre uzaklaştı yine görüşürüz ama bekarken ki kadar değil. Bende nişanlaninca anladım ki gerçekten o zaman yeni bir aile daha geliyor başına yok biri hastalanıyor, yok biri geliyor, yok sen bı yere gitmek zorunda kaliyosun. Hiç takma kafana. ☺
Sizin zor zamanlarınızda yanınızda olmayan insanlara neden ulasmaya calısıyorsunuz? Bence hata sizde.Zor zamanlarımda yanlarımda olmadı hiç biri. Ve kırgınım açıkcası.
En yakın arkadaşınız size gönül koymuş olabilir mi?Yanlış yaptığın falan yok, maalesef hayat şartları. En yakın arkadaşımın nişanına gidemedim. Neden? 5 buçuk aylık hamileydim. Sürekli kusuyordum. Ayrıca eşimin annesi istanbuldan evime gelip dünyanin yatılı misafirini çağırmış bana sormadan.
Onlar olmasa eşimle gider gelirdik. Nelerle uğraştığımızı bir bilsen
Yok koymadı. Anlayışla karşıladı. Çünkü nişanı başka sehirdeydi. Ozel arabamız yoktu. Otobüsle gitmem gerekiyordu. Bebeğe ve sana bir şey olmasın dedi. Gönül koysada eşimin annesi 4 yetişkin 6 çocuk yatılı misafir çağırmış. Gelenlere ayıp olmasın diye sustum.En yakın arkadaşınız size gönül koymuş olabilir mi?
Buluşmak da şart değil aslında. Bugün aradım yine ben her zamanki gibi yine ben aradım. Konuşamadık bile. Çocuğu uyutmam lazım dedi. Kapattı pat diye telefonu.Bende 10 aylık evliyim. Elbette evli olunca sorumluluk oluyor. Çocuk olunca daha sıkıntı olabilir ama bir haftada da illa ki bir gün boşluk bulunur. Ben bunların bahane olduğuna inanıyorum. Çoğu zaman arkadaşlarıma vakit ayırırım. Buluşmak isteyen buluşur
Anlıyorum kesinlikle. Ama zor bir dönem atlattım ve yediğim içtiğim ayrı gitmeyen birinden destek beklediğimde “eşim sıkılır gitmiiim” diye düşünürse gerçekten bu benim için çok üzücü olur.Sizi onemsemedikleri icin degil cidden buna firsatlari olmadigi icin olabilir. Evlendigimden beri ayni sekilde arkadaslarima sosyal hayatima zaman ayiramiyorum. Daha once olmayan sorumluluklar oluyor esinizi tek birakip cikmak sikilir diye dusunmek vs. Bunun cocuklu versiyonu eminim daha zordur, siz kisisel algilamayin
Cok haklısınız bazen insan sadece arkadaşlarıyla dertleşmek istiyor ama yaşlar ilerledikçe herkes kendi hayat telaşına düşüyorTakmamaya çalışıyorum ama arkadaşlarıma ihtiyacım oldu. Manevi olarak. O zaman hiçbiri yanımda olmadı. Ondan dolayı ister istemez kırgınlık duyuyorum.
Bişey olnaz düğünde telafi edersinYok koymadı. Anlayışla karşıladı. Çünkü nişanı başka sehirdeydi. Ozel arabamız yoktu. Otobüsle gitmem gerekiyordu. Bebeğe ve sana bir şey olmasın dedi. Gönül koysada eşimin annesi 4 yetişkin 6 çocuk yatılı misafir çağırmış. Gelenlere ayıp olmasın diye sustum.
Sana 1 saatini ayırıp bir kahve içmeye bile gelmeyen,telefonda 5 dk konuşmaya tenezül etmeyen insanlar arkadaşın değildir zaten sende arayıp sorma. Başka arkadaşlar edineceğin kurslara falan gitsen meselaKızlar önceki konumda çok güzel yorumlar almıştım. Bu site çok güzelmiş. Sizden başka bir derdim için de fikir rica edeceğim. Ben 37 yaşındayım ve evli değilim. Tüm arkadaşlarım çoluk çocuğa karışmış durumdalar. Ben sürekli bir yerlere gitmek için teklifte bulunuyorum, ya da buluşalım diyorum. Hatta buluşmayı bırakın telefonla aramak istiyorum. Yok. Sürekli ya çocuklar hasta, ya haftasonu misafirleri var. Ya başka bir sebep. Anlamaya çalışıyorum. Ama bu yıllardır olan bir sorun. Zor zamanlarımda yanlarımda olmadı hiç biri. Ve kırgınım açıkcası. Bir keresinde şehir dışından memlekete gitmiştim. Neredeyse 3-4 yıldır görmediğim bir arkadaşıma mesaj atmıştım. “ Ben geldim, seni görmek isterim” diye. İnanın abartmıyorum 1 hafta boyunca her gün bir bahane buldu. En son gün unutmuş bile gideceğimi. İnstagram da uçak fotomu paylaşmıştım. Görünce apar topar mesaj attı, “canım kusura bakma misafirlerim geldi seni göremedim” diye. Bu kişi yıllarca yediğim içtiğim ayrı gitmeyen biriydi. Acaba hep böyle mi oluyor yoksa ben mi bir yerde yanlış yapıyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?