- 14 Aralık 2024
- 4.634
- En iyi cevaplar
- 1
- 4.882
- 48
- 32
Ah harika harika cok sevindim baya da ilerlemissin canim
Ah harika harika cok sevindim baya da ilerlemissin canimAmin çok şükür canım
Çift embriyo transferi oldum şans artsın diye maşallahikisi de tutundu bizim için büyük süpriz oldu zaten dört embriyom oluşmuştu transfer olduklarım 5.gün blast oldular hemen o gün taze transfer oldum diğer ikisi dedi arkadan geliyor Lab doktoru arayacağım dedi 6.güne kadar izliyoruz ertesi gün sabah aradı dedi maalesef birisi durmuş diğeri de 6.gün blast AA kalitede bir embriyo olarak donduruyoruz bende süper dedim en azından arkadan bir umudum var doktorum dedi ki size transfer ettiklerim iyi kalitede embriyolar ona konsantre olun dedim ne bilim ilk defa embriyo dondurdum çok şükür ki ikisi de tutundu şimdilik herşey yolunda dilerim böyle sağlıcakla ilerler Amin
Ah harika harika cok sevindim baya da ilerlemissin canimiki ay tam aramiz baksana benim de bir tane donuk duruyor digeri de oglusum iste saglikla vaktiyle kucaklayalim insallah. Ikiz olmasi da ayri guzel ve surpriz olmus sana. Kolay geciyodur umarim ben tekiyle 20 hafta bulanti kusma yasadim
Bunları sadece yaşayan anlar. O kadar zor kiHerkese selam
tedavide henuz transfer asamasina varamasam da simdiden psikolojik olarak yipranmaya basladigimi seziyorum(havuz yontemi yapiyoruz) Evde eşimle, ailemle,tedavi gordugumuzu bilen bir iki arkadasimla konustugumuz tum konular bir sekilde tup bebege geliyor. Isin kotusu bunu yapan da benim. Cunku hayatimin oyle merkezindeki cocuk sahibi olmaya calismak baska hicbir seyi onceliklendiremez oldum. Gunluk hayatima isime dair sorumluluklarim bile gozume yeterince onemli gelmiyor artik,isteksizce yapar oldum. Saplanti boyutuna gelmedi cok sukur fakat istemsizce yattigimdaki son dusuncemle uyandigimdaki ilk dusuncem cocuk sahibi olamamak,tedavi gormek ve henuz bir sonuca varamamis olmak. Bazen acaba kendimi her seyin en kotu oldugu senaryoya hazirlasam mi diyorum hayal kirikligina ugramamak icin,sonra silkelenip dur bakalim transfere bile baslamadin daha diyorum. Ama icimde artik yillarin verdigi o umutsuzluk,olmayacakmis hissi o kadar yer etmis ki.. Is yapmadigim bos zamanlarimda kitap okuyorum,orgu oruyorum,yeni bir tarif deniyorum,cikip bir kahve iciyorum ama tum bu eylemleri bile yaparken beynimde bir ses bana ne kadar yetersiz oldugumu bagiriyor sanki. Hayatim boyunca sahip oldugum, ailem haric herseyi o kadar disimle tirnagimla kaziyarak kanirtarak elde ettim ki,cocuk konusunda da basima gelenleri hic yadirgamadim inanin. Hicbir isim şak diye olmaz, illa bir aksilik cikar puruzler olur,iner cikarim, ama mucadeleden de vazgecmem. Şansli doganlardan degil sansini kendi yaratanlardanim yaniama artik mental olarak cok yoruldum, tedavinin kac kez tekrarlanacagini bilmemek maddi olarak bile kaygilandirmaya basladi. Gunluk hayat zaten durmuyor, bir suru ailevi problemler,baskalarinin saglik sorunlari,gundelik sorumluluklar, isle ilgili sikintilar da soluk aldirmiyor. Artik cocuk gibi hassasiyetlerim olustu hayata karsi, bugun adet oldun mu diyen annemi tersledim telefonda, sonra da uzulup onu tersledim diye agladim. Psikolojik destek alabilirsin diyenleriniz icin ona bile istegim yok ki terapi gecmisi olan biriyim, cok da verim alarak uzun yillar gitmisligim var. Ama inanin su an birinin karsisina gecip kisirlik oykumu anlatacak bile mecalim yok. Konuyu bilen biriyle dklarca konusabiliyorum evet ama birine daha acilacak takaatim en azindan yok.
Cok uzattim farkindayim,olur da okuyan olursa, bu ucu bucagi gelmeyen bekleme sureclerinde,belirsizligin tam ortasindayken sizler neler yaptiniz,bu girdaptan nasil ciktiniz ya
Oh ne guzel canim masallah diyelim boyle de konforlu devam et insallahEvet canım ya çok şükür bugünlerimize
Maşallah sağlıcakla gelsin minik prensin
İnan ki ikiz olmasına rağmen çok şükür iyi geçti sadece sabahları ilk uyandığımda bulantım oluyordu şimdi o da azaldı ana halsizlik falan fazlaydı şu an enerjim de biraz iyi
Benim ikiz olduğu için belki Aralık ayının başı yada ortası da gelebilir tabi isterim 38. Haftaya kadar taşıyayım bakalım nasipbenim ki de bir kız bir erkek dedi perinatolog doktorum
Ah hem de ne zorBunları sadece yaşayan anlar. O kadar zor ki
Oh ne guzel canim masallah diyelim boyle de konforlu devam et insallahbenim artik sicakla birlikte agirlasmalar basladi yavastan, bugunumuze cok sukur diyorum hep boyle motive olmaya calisiyorum bir kiz bir erkek harikaymis, kiz anneligini biliyorsun zaten simdi bir de oglusun olacak desene
Canım merhaba ben Yasemin hoca'ya gitmeyi düşünüyorum yani Mardin'den İstanbul'a kadar sırf onun için gitmek istiyorum kendisini ınstagram'dan takip ediyorum ben bulunduğum şehirde tüp bebek yaptırmak içim yola çıktım fakat yüksek doz iğnelere rağmen yumurta elde edilemedi yani boş ve olgunlaşmayan çıktı. Neyse internette okuduğum kadarıyla bazı Doktorlar sadece hap ile tedavi ediyormuş düşük rezerv'li hastaları çünkü iğnenin kaliteye düşürdüğüne dair söylemleri var işte ben de Yasemin hocaya gitmek istiyorum acaba onun tavrı bu konuda nasıl bilgin var mı senin rezervin mi düşüktü nasıl bir tedavi izlendiYasemin çekmezmemnun kaldım kendisinden iyi bilgili bir doktor
Herkese selam
tedavide henuz transfer asamasina varamasam da simdiden psikolojik olarak yipranmaya basladigimi seziyorum(havuz yontemi yapiyoruz) Evde eşimle, ailemle,tedavi gordugumuzu bilen bir iki arkadasimla konustugumuz tum konular bir sekilde tup bebege geliyor. Isin kotusu bunu yapan da benim. Cunku hayatimin oyle merkezindeki cocuk sahibi olmaya calismak baska hicbir seyi onceliklendiremez oldum. Gunluk hayatima isime dair sorumluluklarim bile gozume yeterince onemli gelmiyor artik,isteksizce yapar oldum. Saplanti boyutuna gelmedi cok sukur fakat istemsizce yattigimdaki son dusuncemle uyandigimdaki ilk dusuncem cocuk sahibi olamamak,tedavi gormek ve henuz bir sonuca varamamis olmak. Bazen acaba kendimi her seyin en kotu oldugu senaryoya hazirlasam mi diyorum hayal kirikligina ugramamak icin,sonra silkelenip dur bakalim transfere bile baslamadin daha diyorum. Ama icimde artik yillarin verdigi o umutsuzluk,olmayacakmis hissi o kadar yer etmis ki.. Is yapmadigim bos zamanlarimda kitap okuyorum,orgu oruyorum,yeni bir tarif deniyorum,cikip bir kahve iciyorum ama tum bu eylemleri bile yaparken beynimde bir ses bana ne kadar yetersiz oldugumu bagiriyor sanki. Hayatim boyunca sahip oldugum, ailem haric herseyi o kadar disimle tirnagimla kaziyarak kanirtarak elde ettim ki,cocuk konusunda da basima gelenleri hic yadirgamadim inanin. Hicbir isim şak diye olmaz, illa bir aksilik cikar puruzler olur,iner cikarim, ama mucadeleden de vazgecmem. Şansli doganlardan degil sansini kendi yaratanlardanim yaniama artik mental olarak cok yoruldum, tedavinin kac kez tekrarlanacagini bilmemek maddi olarak bile kaygilandirmaya basladi. Gunluk hayat zaten durmuyor, bir suru ailevi problemler,baskalarinin saglik sorunlari,gundelik sorumluluklar, isle ilgili sikintilar da soluk aldirmiyor. Artik cocuk gibi hassasiyetlerim olustu hayata karsi, bugun adet oldun mu diyen annemi tersledim telefonda, sonra da uzulup onu tersledim diye agladim. Psikolojik destek alabilirsin diyenleriniz icin ona bile istegim yok ki terapi gecmisi olan biriyim, cok da verim alarak uzun yillar gitmisligim var. Ama inanin su an birinin karsisina gecip kisirlik oykumu anlatacak bile mecalim yok. Konuyu bilen biriyle dklarca konusabiliyorum evet ama birine daha acilacak takaatim en azindan yok.
Cok uzattim farkindayim,olur da okuyan olursa, bu ucu bucagi gelmeyen bekleme sureclerinde,belirsizligin tam ortasindayken sizler neler yaptiniz,bu girdaptan nasil ciktiniz ya da girmemeyi basarabildiniz?
Hikayeniz için üzgünüm, yaşamayanın anlayamayacağı şeyler bunlar malesef. Ben de bu başlığı açarken başıma geleceklerden habersizdim. Meğer çok daha büyük bir sınav bekliyormuş beni. Yedi aylık ölü doğum yaptım yazın. Oğlumu kucağına alamadan mezara koymus bir anneyim. Şimdi hangi sınavım daha zordu diye kendime sorunca cevabım çok basit. Eşyaları odası giysileri hazır olan bir yavruyu aniden kaybetmek bizim için son noktaydi. Eskiden meselem sadece gebe kalamamakti oysa.Bu süreci yaşayan bilir,ilk tüp bebek tedavisi gerekiyor dediklerinde rezervinin az oldugunu öğrendim,kabullenmesi çok zor oldu.3 denenem oldu döllenme olmadı,döllendi gelişmedi,sonra diyorsun hani tüp bebek çözümdü.ve çocuk istemiyorum diyen ben simdi niye bu kadar üzülüyorum bilmiyorum
Kendine üzülmek bence bu,çocuğu olmamış birine üzülürdüm,şimdi diyorum kendime üzülüyorum bu çok zormuş gerçekten.biri bana uğraşma dese yada olucak dese sanki rahatlayacağım.artıkaddi olarak ta denemek zor bizim için,hastaneler bu konuda fazla ticari fiyatlar sunuyor bence,insan bi uygulama duyuyor acaba bende sonuç değiştirmiyor diye aklımda kalıyor ama bununda sonu yok.mesele prp,egsozom vs hepside bir tedavi fiyatı kadar. Niye ben demek çok yanlış biliyorum ama yinede kendimi o kabullenişte göremiyorum.Allah herkese gönlüne göre versin yaşayan bilir,çevredekilerin evlat edinirsiniz,yada kabullenmem gerektigini söylemeleri beni daha da çok sinir ediyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?