- 9 Nisan 2009
- 3.901
- 2.785
Kızlar içim çok sıkılıyor bu konudan yazacağınız her satı rher yorum çok önemli benim için..
Oğlum şu an 16 aylık ve neredeyse 1 yıldır Tv seyretme alışkanlığı var..Ve ne yazık ki bu alışkanlığı benim yüzümden edindi. İlk başta çok masum görünüyordu Tv ama şimdi canavar gibi geliyor gözüme..
Çalışan bir anneyim ve çalışmaya oğlum 4,5 aylıkken başladım. O zamandan beridir annem bakıyor oğluma.9. aydan beri televizyon çocuğun tutkusu haline geldi saatlerce tv karşısında 11 aylıkken bayram tatilinde annem gitti eşim baktı çocuğa ve bazı sorunlar fark ettik. Adını söyleyince bakmıyor, göz teması kurmuyor oyuncakları ile oynamıyor. Otizm den bile şüphelendik,pedagoga gitmeyi düşündük ama annem herşeyin normal olduğu konusunda beni ikna etti ve yine kaldığımız yerden devam ettik.. Ama oğlum yine Tv seyrediyor, Tv kapanınca resmen dünyası kararıyor öyle mutsuz ki anlatamam. Yanlış olduğunu bile bile izlemesini istemediğim için Tv yasakladım bir dönem Annem kendiside Tv bağımlısı olduğu için 2. gün pes etmek zorunda kaldım. Ayda bir deniyorum tv yasağını ama her defasında tartışıyoruz, kızıyor çıkışıyorum anneme,annem küsüyor, başka çarem olmadığı için gidip barışıyorum özürler gönül almalar ama sonra yine aynı..
2 aydır psikologla görüşüyorum bu konudan bahsettim. Çocuk hiç bişe öğrenmiyor 16 aylık topu getir diyorsun öyle geziniyor evde beni anladığını sanmıyorum. Al ver oyun bilmiyor. hepsinden kötüsü kulakları duyduğu halde adını deflarca söyle bakmıyor dönüpte. hepsini anlattım. Kesinlikle izlememeli tv dedi. Hatta en kısa sürede bir Bende o akşam eve geldim moralim bozuktu tabi kapattım tv yi. haliye yine oğlum mızırdanmaya annem laf sokmaya başladı. Ben ısrarcı davranınca geçti odasında izlemeye o sırada bende oğluma yemek yedirmeye çalışıyorum. Tv olmayınca kıyametler koptu tabi. Arada annem gelip inatlaşma yemez işte aç tv yi tık ağzına vs. söyleyince iyice tepem attı. Yemeği yarıda bıraktım yemeyince ısrar etmedim götürdüm banyoya yıkamaya o ara deli gibi ağlamaya başladı çığlık çığlığa annem geldi bana laf sayınca tutamadım artık kendimi patladım. O saat itibariylede benle konuşmuyor.
Artık bu defa gidip barışmaya hiç niyetim yok. Çünkü annem oğluma baktığı sürece Tv olayı bitmeyecek çoçukta gelişim normal gitmiyor iki gündür daha çok fark ettim. Ya ben işten ayrılıp kendim bakıcam ki maddi açıdan bu çok zor yada uygun bir kreş bulup kreşe vercem o da içime sinmiyor. Ama anneme de artık baktırmıycam orası kesin. Hem beni sürekli eziyor fedakarlık yaptığı için hemde çocuğumun gidişatından hiç memnun değilim ki annem hala bu durumun normal olduğunu savunuyor..
Salı günü psikiyatrist ten randevu aldım. Gelişimindeki sıkıntılar için destek alıcaz. Ona göre bir yol çizmem lazım çok endişeliyim ya kötü birşey çıkarsa. Birde anneme nasıl diycem kırmadan artık sen bakma diye nankör ilan edicek beni. Ama çocuğum herşeyden önemli. Gerekirse işi bırakıcam ya da sosyalleşmesi için kreş mi iyi olur bilmiyorum. Kafam çok karıştı yardım edin lütfen...
Oğlum şu an 16 aylık ve neredeyse 1 yıldır Tv seyretme alışkanlığı var..Ve ne yazık ki bu alışkanlığı benim yüzümden edindi. İlk başta çok masum görünüyordu Tv ama şimdi canavar gibi geliyor gözüme..
Çalışan bir anneyim ve çalışmaya oğlum 4,5 aylıkken başladım. O zamandan beridir annem bakıyor oğluma.9. aydan beri televizyon çocuğun tutkusu haline geldi saatlerce tv karşısında 11 aylıkken bayram tatilinde annem gitti eşim baktı çocuğa ve bazı sorunlar fark ettik. Adını söyleyince bakmıyor, göz teması kurmuyor oyuncakları ile oynamıyor. Otizm den bile şüphelendik,pedagoga gitmeyi düşündük ama annem herşeyin normal olduğu konusunda beni ikna etti ve yine kaldığımız yerden devam ettik.. Ama oğlum yine Tv seyrediyor, Tv kapanınca resmen dünyası kararıyor öyle mutsuz ki anlatamam. Yanlış olduğunu bile bile izlemesini istemediğim için Tv yasakladım bir dönem Annem kendiside Tv bağımlısı olduğu için 2. gün pes etmek zorunda kaldım. Ayda bir deniyorum tv yasağını ama her defasında tartışıyoruz, kızıyor çıkışıyorum anneme,annem küsüyor, başka çarem olmadığı için gidip barışıyorum özürler gönül almalar ama sonra yine aynı..
2 aydır psikologla görüşüyorum bu konudan bahsettim. Çocuk hiç bişe öğrenmiyor 16 aylık topu getir diyorsun öyle geziniyor evde beni anladığını sanmıyorum. Al ver oyun bilmiyor. hepsinden kötüsü kulakları duyduğu halde adını deflarca söyle bakmıyor dönüpte. hepsini anlattım. Kesinlikle izlememeli tv dedi. Hatta en kısa sürede bir Bende o akşam eve geldim moralim bozuktu tabi kapattım tv yi. haliye yine oğlum mızırdanmaya annem laf sokmaya başladı. Ben ısrarcı davranınca geçti odasında izlemeye o sırada bende oğluma yemek yedirmeye çalışıyorum. Tv olmayınca kıyametler koptu tabi. Arada annem gelip inatlaşma yemez işte aç tv yi tık ağzına vs. söyleyince iyice tepem attı. Yemeği yarıda bıraktım yemeyince ısrar etmedim götürdüm banyoya yıkamaya o ara deli gibi ağlamaya başladı çığlık çığlığa annem geldi bana laf sayınca tutamadım artık kendimi patladım. O saat itibariylede benle konuşmuyor.
Artık bu defa gidip barışmaya hiç niyetim yok. Çünkü annem oğluma baktığı sürece Tv olayı bitmeyecek çoçukta gelişim normal gitmiyor iki gündür daha çok fark ettim. Ya ben işten ayrılıp kendim bakıcam ki maddi açıdan bu çok zor yada uygun bir kreş bulup kreşe vercem o da içime sinmiyor. Ama anneme de artık baktırmıycam orası kesin. Hem beni sürekli eziyor fedakarlık yaptığı için hemde çocuğumun gidişatından hiç memnun değilim ki annem hala bu durumun normal olduğunu savunuyor..
Salı günü psikiyatrist ten randevu aldım. Gelişimindeki sıkıntılar için destek alıcaz. Ona göre bir yol çizmem lazım çok endişeliyim ya kötü birşey çıkarsa. Birde anneme nasıl diycem kırmadan artık sen bakma diye nankör ilan edicek beni. Ama çocuğum herşeyden önemli. Gerekirse işi bırakıcam ya da sosyalleşmesi için kreş mi iyi olur bilmiyorum. Kafam çok karıştı yardım edin lütfen...
